Προσευχή - Ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό

Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀναστασίου Παρούτογλου 

Μέ τή λέξη προσευχή ἐννοοῦμε τήν ἐπικοινωνία, τή συνομιλία μέ τό Θεό καί Πατέρα μας, ἐννοοῦμε τό διάλογο πού ἀρχίζει κάθε πιστός μέ τό Θεό. 

Ὁ ἄνθρωπος καταφεύγει στό Θεό του, ἐπειδή νιώθει τήν ἀνάγκη τῆς θείας βοήθειας καί ἐνίσχυσής του στίς δύσκολες ἀλλά καί στίς χαρούμενες στιγμές τῆς ζωῆς του. Δοξάζει, εὐχαριστεῖ καί παρακαλεῖ, προσεύχεται δηλαδή.

Ἡ προσευχή εἶναι ἡ συναναστροφή τοῦ νοῦ μέ τό Θεό.Ἀνεβάζει τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου στό Θεό καί γίνεται ὁ προσευχόμενος συνόμιλος τοῦ Κυρίου. Αὐτό τό ἔργο τῆς προσευχῆς εἶναι προνόμιο μόνον τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ προσευχή εἶναι ἀναγκαῖο ἔργο γιά τόν ἄνθρωπο.Ἐπειδή ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δημιουργημένη κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, ἔχει φυσική σχέση μέ τό Θεό, ὅπως τό παιδί μέ τόν πατέρα του. Γι’ αὐτό νιώθει τήν ἀνάγκη νά ἐπικοινωνεῖ μέ τό Δημιουργό της, τόν φυσικό της πατέρα. Μιά τέτοια συνάντηση ἐξασφαλίζει σιγουριά, ἀσφάλεια ὅπως ἀκριβῶς νιώθει τό μικρό παιδί κοντά στούς φυσικούς του γονεῖς. Ἄν στερηθεῖ ἡ ψυχή τή συνάντηση αὐτή, δέ μπορεῖ νά ἀναπτυχθεῖ καί νά φτάσει στόν φυσικό της προορισμό. Ἐνῶ ἄν ὑπάρξει αὐτή ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν Κύριό της, διά τῆς προσευχῆς, τρέφεται πνευματικά καί ἀναπτύσσεται φυσιολογικά καί εἰρηνεύει καί πετυχαίνει τόν προορισμό της.

Ἡ προσευχή εἶναι ἀναγκαία, γιατί εἶναι ὁ ὁδηγός τοῦ ἀνθρώπου κοντά στό Θεό. Μέ τήν προσευχή συγκεντρώνεται κοντά στό Θεό ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου, πού ἔχει διασκορπιστεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία καί καθαρίζεται. Εἶναι ἀναγκαῖο τό ἔργο τῆς προσευχῆς, γιατί καθημερινά ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀντιμέτωπος μ’ ἕνα ἀκήρυκτο πόλεμο μέ τούς δαίμονες, πού τοῦ παρεμβάλλουν στή ζωή του πειρασμούς, θλίψεις, δοκιμασίες καί στενοχώριες.

Καί αὐτήν ἀκόμα τήν προσευχή προσπαθοῦν νά τήν ἐμποδίσουν. Ἡ προσευχή σάν ἄλλη βακτηρία, στήριγμα, στηρίζει τόν ἄνθρωπο καί παίρνει δυνάμεις καί ὅπλα γιά νά ἀνταπεξέλθει στίς ἐπιθέσεις τῶν δαιμόνων. Κυρίως φωτίζεται μέ τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί διακρίνει τίς μεθοδεῖες καί τίς παγίδες τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν.

Ἡ προσευχή ἐξυψώνει πολύ τόν ἄνθρωπο,γιατί μιμεῖται τούς ἀγγέλους, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται συνεχῶς σέ ἐπικοινωνία μέ τό Θεό. Εἶναι καί μεγάλο στήριγμα στόν δοκιμαζόμενο ἄνθρωπο καί τόν προφυλάσσει ἀπό τήν ἀπόγνωση καί τήν ἀπελπισία.Ἡ προσευχή ἔχει ρίζα τήν πίστη καί ἄνθος τήν ἐλπίδα, γι’αὐτό ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό ἄγχος καί τήν ἀγωνία πού μαστίζει σήμερα τόν κόσμο. Μέ τήν προσευχή ξεχωρίζει ὁ πιστός ἀπό τόν ἄπιστο. Γιατί πῶς θά προσευχηθεῖ κάποιος πού δέν πιστεύει;

Ἡ προσευχή εἶναι ἡ κορωνίδα ὅλων τῶν ἀγαθῶν.Εἶναι δυνατό ὅπλο στά χέρια τοῦ χριστιανοῦ γιατί, κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο,εἶναι «τῶν πιστῶν ὀχύρωμα, ὅπλο ἀκαταμάχητο, ὥστε νά ἔχει δαμάσει τή φωτιά, νά νικήσει τό θυμό τῶν λιονταριῶν, νά σταματήσει πολέμους καί νά διώξει δαίμονες».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης γράφει: «Εἶναι ἀνάγκη νά προσευχόμαστε, γιατί ἡ καρδιά μας πεθαίνει πνευματικά μέ τήν ἁμαρτία καί μόνον ἡ προσευχή πού συνοδεύεται μέ δάκρυα τήν ἀναζωογονεῖ καί τήν κάνει νά ἀναπνέει πάλιν. Ἄν δέν προσευχόμαστε κάθε μέρα θερμά, εὔκολα καί γρήγορα θά πεθάνουμε πνευματικά».

Ἡ προσευχή εἶναι ἀναγκαιότατη κατά τόν καιρό τῶν θλίψεων στόν ἀνθρώπινο βίο. Ποῦ θά καταφύγει γιά παρηγοριά καί στήριγμα ὁ δοκιμαζόμενος ἄνθρωπος; Μήπως στούς ἀνθρώπους; Ἀλλά αὐτοί πολύ λίγα μποροῦν νά προσφέρουν, Μήπως στά πλούτη; Καί αὐτά δέν μποροῦν νά προσφέρουν παρηγοριά. Ἑπομένως μόνο μέ τήν προσευχή μας πρός τόν «δυνάμενον σώζειν», Αὐτόν πού μπορεῖ νά σώζει, θά βροῦμε σίγουρα αὐτό πού ζητοῦμε. Ἡ ἐμπειρία τοῦ Προφητάνακτα Δαυΐδ μᾶς τό ἐπιβεβαιώνει: «Κατά τήν ὥρα τῶν θλίψεών μου φώναξα πρός τόν Κύριο καί μέ ἄκουσε»(Ψαλ.119, 1). Καί ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος προτρέπει: «Ὑποφέρει κάποιος μεταξύ σας, ἄς προσεύχεται» (Ἰακ. 5,13).

Μέσα ἀπό τήν προσευχή ὁ πιστός ἀποκτᾶ ἀγαθά, ὅπως τό φωτισμό τῆς ψυχῆς, τίς ἀρετές, τά χάρισματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καί κάθε χαρά καί εὐλογία. Ἀκόμα καί θαυματουργίες γίνονται μέ τή σωστή καί θερμή προσευχή, καί ἄλλα δῶρα τοῦ Θεοῦ, πού δέ μπορεῖ νά τά βρεῖ πουθενά ἀλλοῦ. Καί ἕνα ἄλλο σοβαρό εὐεργέτημα εἶναι ὅτι μέ τήν προσευχή δίνουμε στόν ἀεικίνητο νοῦ μας σωστή ἀπασχόληση γιά νά μήν παρασύρεται ἀπό τήν ἁμαρτία.

Πηγή : Περιοδικό Ορθόδοξα Μυνήματα