Απ’ όλους τους δρόμους που οδηγούν στον Θεό, η προσευχή είναι ο καλύτερος και, στην τελική ανάλυση, ο μόνος τρόπος. Στην πράξη της προσευχής, ο ανθρώπινος νους βρίσκει τη noblest (ευγενέστερη) έκφρασή του.
Η νοητική κατάσταση του επιστήμονα που ερευνά, του καλλιτέχνη που δημιουργεί ένα έργο τέχνης, του στοχαστή που βυθίζεται στη φιλοσοφία — ακόμη και των επαγγελματιών θεολόγων που διατυπώνουν τα δόγματά τους — δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του ανθρώπου της προσευχής, ο οποίος στέκεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ζώντα Θεό.
Κάθε είδους πνευματική δραστηριότητα είναι λιγότερο απαιτητική από την προσευχή· μπορούμε να εργαζόμαστε δέκα ή δώδεκα ώρες αδιάκοπα, αλλά λίγες μόνο στιγμές αληθινής προσευχής μας εξαντλούν.
Η πραγματική προσευχή δεν έρχεται εύκολα. Δεν είναι απλό πράγμα να διατηρεί κανείς το πνεύμα της προσευχής μέσα στα παγωμένα ύδατα ενός κόσμου που δεν προσεύχεται.
Ο Χριστός έριξε τη Θεία Φλόγα πάνω στη γη, κι εμείς Τον παρακαλούμε να ανάψει τις καρδιές μας, ώστε να μην υπερνικηθούμε από το κοσμικό ψύχος, να μην σκεπάσει μαύρο σύννεφο τη λαμπρή φλόγα.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης λέγει ότι η προσευχή είναι ο ίδιος ο Θεός που ενεργεί μέσα μας.
Η διαρκής επίκληση του Αγίου Φιλαρέτου, Μητροπολίτου Μόσχας, ήταν:
«Σὺ αὐτός, Κύριε, προσευξαι ἐν ἐμοί.»
Ο Απόστολος Παύλος λέγει:
«Επειδή είστε υιοί, απέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού Αυτού εις τας καρδίας σας, το οποίον κράζει: Αββά, ο Πατήρ.»(Γαλ. δ΄, 6)
🕊️ Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ
📘 «Η Ζωή μου είναι ο Χριστός» (His Life is Mine)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου