Η ανακομιδή του άφθαρτου, τιμίου σκηνώματος του Αγίου Ιωάννου του νέου Χοζεβίτου τιμήθηκε τα ξημερώματα της 10ης Αυγούστου με αγρυπνία έμπροσθεν του ιερού σκηνώματος στην Ιερά Μονή Χοζεβά, όπου και ασκήτεψε ο Ρουμάνος άγιος, που εκοιμήθη μόλις το 1960.
Κατα τη διάρκεια της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας χοροστάτησε και ομίλησε για τον Άγιο ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, εξηγώντας το πώς ο Άγιος αναδείχθηκε, ως οι Άγιοι Απόστολοι, ειλικρινής και τίμιος εργάτης του Ευαγγελίου του Χριστού:
Βιογραφία Αγίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου
Ο κατά κόσμον Ηλίας Ιακώβ γεννήθηκε στο χωριό Χωροντίστεα, νομού Μποντοσάνι της Ρουμανίας το έτος 1913 από τον Μάξιμο και την Αικατερίνη. Λόγῳ του ότι έμεινε ορφανός κι απ΄ τους δύο γονείς, τον ανέθρεψε έως 11 ετών η ευλαβεστάτη γιαγιά του Μαρία, η οποία ενστάλαξε στην παιδική ψυχή τα Θεία Διδάγματα. Μετά την κοίμησή της, πέρασε στην κηδεμονία ενός θείου και έζησε σκληρά παιδικά χρόνια μέσα στην περιφρόνηση και τη στέρηση, αλλά με την ελπίδα σταθερώς προσανατολισμένη στον Κύριο Ιησού, τον Οποίο μάλιστα είδε οφθαλμοφανώς το Πάσχα του 1927 όταν απαρηγόρητος έκλαιγε στον τάφο των γονέων του. Ο Κύριος με γλυκεία φωνή του είπε: «Μην κλαίς παιδί μου και μην στεναχωριέσαι, διότι να, είμαι μαζί σου. Ο Χριστός Ανέστη!».
Φιλομαθής και ευφυής, μετά από επταετείς σπουδές- σε συνθήκες απίστευτης ενδείας- το 1932 πήρε το απολυτήριο του Λυκείου με άριστα. Μεταξύ των δύο επιλογών: συνέχισις σπουδών στη Θεολογία, ή προσχώρησις στις Μοναχικές τάξεις, ο ιερός πόθος του Μοναχισμού, κατόπιν Θείας Προτροπής, υπερίσχυσε. Η Χάρις του Θεού οδήγησε τα βήματά του το 1933 στη Μονή Νέαμτς, όπου και εκάρη ρασοφόρος μοναχός το 1936, Ιωάννης μετονομασθείς. Φλογερή επιθυμία να προσκυνήσει τον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο, τον οδήγησε το ίδιο έτος στην Ιερουσαλήμ, όπου με την ευλογία του μακαριστού Πατριάρχου Ιεροσολύμων κυρού Δαμιανού, κοινοβίασε επί δεκαετίαν στη Λαύρα του Αγίου Σάββα. Πρότυπο Υποτακτικού, επεδόθη σε Μοναχικούς αγώνες και κατόπιν ευλογίας εγκαταβίωσε επί επταετίαν (1947-1952) στη Ρουμανική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου στον Ιορδάνη, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες διαβιώσεως. Της μεταβάσεώς του στον Ιορδάνη, προηγήθηκε η εις Διάκονον και η εις Πρεσβύτερον χειροτονία του βάσει του σωζομένου στο Αρχείο της Ιεράς Μονής Χοζεβά χειροτονητηρίου του. Την χειροτονία του είχε εισηγηθεί ο Αρχιμανδρίτης Βικτωρίνος, προϊστάμενος της Ρουμανικής Αντιπροσωπίας στα Ιεροσόλυμα προς τον Πατριάρχη Ρουμανίας Νικόδημο. Εκείνος, με την σειρά του, έθεσε το αίτημα στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Τιμόθεο Α’, ο οποίος και το απεδέχθη. Η πρώτη ετελέσθη την 21η Απριλίου 1947 στον Πανάγιο και Ζωοδόχο του Κυρίου Τάφο υπό του Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου Νεαπόλεως κ. Παντελεήμονος και η δευτέρα την 28η Απριλίου 1947 υπό του Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου Φιλαδελφίας κ. Επιφανίου.
Εκδιωχθείς εκ της Ρουμανικής Σκήτεως του Ιορδάνου, ως φιλέρημος αηδών το 1952 εγκαταστάθηκε με τον συνασκητή του π. Ιωαννίκιο (επίσης Ρουμανικής καταγωγής) στη Λαύρα του Χοζεβά επί ένα έτος και έξι μήνες. Ακολούθως, επιζητώντας την πλήρη μόνωση για να επιδοθεί σε ακόμη ανώτερους πνευματικούς αγώνες, μετέβη μόνος στην, ανήκουσα στο Χοζεβά, Σκήτη της Αγίας Ἀννης. Μόνον «Κύριος οἶδεν» τι βίωσε και ποίων εμπειριών αξιώθηκε ο Άγιος εκεί, «μόνος μόνῳ Θεῷ». Κάθε Κυριακή μετέβαινε στο Κοινόβιο για να συμμετάσχει στην Θεία Λειτουργία και να λάβει τα απολύτως απαραίτητα τρόφιμα, τα οποία η αγάπη των Χοζεβιτών Πατέρων του προσέφερε. Ο ίδιος έκρυπτε επιμελώς τους ασκητικούς του αγώνες, επιλέγοντας τον τρόπο ζωής των παλαιών Αββάδων, το «λάθρᾳ βιώσας». Ως άριστος γνώστης της Ελληνικής, εντρυφήσας στα Πατερικά κείμενα, μετέφρασε ικανό αριθμό θεοπνεύστων έργων στα Ρουμανικά (για πρώτη φορά εξεδόθησαν το 1968) και μάλιστα των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου. Διαθέτοντας εξάλλου ποιητικό τάλαντο, άφησε πλούσια ποιητική συλλογή, εξαιρέτου ύψους νοημάτων, το μεγαλύτερο τμήμα των οποίων έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά.
Την 5η Αυγούστου 1960 εκοιμήθη σε ηλικία μόλις 47 ετών, λόγῳ της κλονισμένης υγείας του. Η κοίμησίς του, την οποία είχε προείπει, υπήρξε οσιακή. Λίγα ακριβώς λεπτά μετά τη Θεία Κοινωνία, όπως περιέγραψε αυτόπτης μάρτυς, ο ήδη μακαριστός π. Βασίλειος Βακράς. Τον Οκτώβριο του 1979, κατόπιν θαυμαστών σημείων, το Σκήνος του ευρέθη άφθορο υπό του Ηγουμένου της Μονής Χοζεβά, μακαριστού Αρχιμανδρίτου π. Αμφιλοχίου. Την 28η Ιουλίου 1980, σεπτῇ Πατριαρχικῇ ευλογίᾳ του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κυρού Βενεδίκτου, το άφθορο Σκήνωμά του μετεφέρθη από τη Σκήτη στην Ιερά Μονή, όπου και φυλάσσεται σήμερα στο Καθολικό, ως θησαυρός πολύτιμος και πηγή πλείστων θαυμάτων! Δόξα και πλούτος των Χοζεβιτών Πατέρων, των Αγιοταφιτών εν γένει, αλλά και ολοκλήρου της στρατευομένης Εκκλησίας!
Την Κυριακή 18η /31η Ιανουαρίου 2016 έλαβε χώρα η ένταξή του στο Αγιολόγιο, σε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, της οποίας προεξήρξε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.
Η μνήμη του εορτάζεται την 28η Ιουλίου/10η Αυγούστου, ημέρα της ανακομιδής του τιμίου Σκήνους του.
Απολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’ Τόν συνάναρχον Λόγον
Ἀσκητήν τῶν σπηλαίων Χορράθ τιμήσωμεν, θαυματουργόν Ἰωάννην, νεολαμπῆ Χοζεβᾶ, τῆς Μονῆς φωστῆρα ἄρτι ἀνατείλαντα ἐκ ῾Ρουμανίας καί αὐγαῖς ταπεινώσεως, εὐχῆς, νηστείας καί ἀπαθείας, καταφωτίσαντα πάντας αὐτοῦ λιτάς ἀπεκδεχόμενοι.
Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
Πηγή: orthodoxianewsagency
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου