Το Σκοτεινό Δωμάτιο και ο Ατέλειωτος Ωκεανός
Σε μια προσπάθεια να περιγράψει με λόγια τι βρίσκεται πέρα από την ανθρώπινη γλώσσα —την φύση της προσωπικής επικοινωνίας μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου— ο μεγαλύτερος από τους Βυζαντινούς μυστικιστές, ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος (949-1022), χρησιμοποιεί δύο χτυπητές παρομοιώσεις.
Πρώτα, παρομοιάζει την μυστική εμπειρία με την κατάσταση ανθρώπου, που ανοίγει ένα παράθυρο σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο.
Φαντασθείτε έναν άνθρωπο να κάθεται την νύχτα μέσα στο σπίτι του με όλες τις πόρτες κλειστές· κι έπειτα, υποθέστε ότι ανοίγει ένα παράθυρο ακριβώς την στιγμή που αστράφτει ξαφνικά μια αστραπή. Μη μπορώντας να υποφέρει την λάμψη της, αμέσως προστατεύει τον εαυτό του κλείνοντας τα μάτια του και αποτραβιέται απ’ το παράθυρο. Έτσι συμβαίνει και με την ψυχή, που είναι κλεισμένη στο βασίλειο των αισθήσεων· εάν ποτέ κρυφοκοιτάξει μέσα απ’ το παράθυρο του νου, τυφλώνεται από την λάμψη, σαν αστραπή, του αρραβώνος του Αγίου Πνεύματος που βρίσκεται μέσα της. Αδυνατώντας να υποφέρει την λαμπρότητα του αποκαλυπτόμενου φωτός, αμέσως ταράσσεται κι αποτραβιέται ολοκληρωτικά στον εαυτό της, βρίσκοντας καταφύγιο, όπως σ’ ένα σπίτι, ανάμεσα στα αισθητά και ανθρώπινα πράγματα. Σαν μια δεύτερη προσπάθεια, ο Νέος Θεολόγος περιγράφει την εμπειρία κάποιου που περπατά πλάι στη θάλασσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου