Ένας ξυλουργός, τεχνίτης καλός στην δουλειά του (και ήταν υπερήφανος γι’ αυτό) είχε αναλάβει να κάνει την σκεπή του ναού στο Κλίκοβο. Η μητερούλα [Μεγαλόσχημη Μοναχή Σεπφώρα] τον επισκεπτόταν συχνά, όταν εργαζόταν, και τον διόρθωνε λέγοντάς του [ενώ είχε χάσει το φως της και δεν έβλεπε]:
Η Μεγαλόσχημη Μοναχή, Μητερούλα Σεπφώρα (1896-1997).
– Εσύ, κύριε ξυλουργέ, να εκεί και εκεί δεν έκανες καλά την δουλειά σου, για δες… Και σε άλλο μέρος έχεις ελαττώματα να εκεί, για δες…
Και αποδεικνυόταν πως έτσι ακριβώς ήταν, όπως τα έλεγε η μητερούλα και κατόπιν τον συμβούλευε να μην είναι υπερήφανος αλλά ταπεινός και να ευχαριστεί τον Θεό.
Ο π. Μιχαήλ, πριν από τον ερχομό της μητερούλας Σεπφώρας, είχε επισκεφτεί πολλές φορές τον διευθυντή του Κολχόζ (κρατικού αγροκτήματος) [επί κομουνιστικού καθεστώτος], για οικονομικές υποθέσεις. Εκείνος ήταν διατεθημένος πολύ ψυχρά απέναντί του και υποδεχόταν πάντα τον ιερομόναχο θυμωμένος.
Ένα χρόνο μετά, όταν η μητερούλα ήταν ήδη στο Κλίκοβο, ο π. Μιχαήλ της είπε πως θα πήγαινε στον διευθυντή του Κολχόζ. Αλλά πώς να πάει;
Δεν υπήρχε ελπίδα για επιτυχία στις υποθέσεις του μοναστηριού… Πολύ δύσκολος άνθρωπος, σχεδόν απάνθρωπος. Δεν πειράζει, απάντησε η μητερούλα, πήγαινε. Και άρχισε να προσεύχεται γονατιστή.
Ο π. Μιχαήλ πήγε και τι να δει! Λες και άλλαξαν τον διευθυντή του Κολχόζ, άλλος άνθρωπος, ευγενικός, χαμογελαστός, τον υποδέχθηκε:
– Καθίστε… Τι κάνετε;
Και αφού άκουσε με προσοχή τις αιτήσεις του [του π. Μιχαήλ] είπε με ετοιμότητα:
– Θα σας βοηθήσουμε, οπωσδήποτε θα σας βοηθήσουμε.
Απόσπασμα από το βιβλίο η «Μητερούλα Σεπφώρα» των εκδόσεων ο «Άθωνας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου