Ό πατέρας του π. Αύγ. Καντιώτη «Τήν πρώτη ώθηση γιά τήν πνευματική ζωή οφείλω στόν αείμνηστο πατέρα μου, ό όποιος ήταν μέν "λιγογράμματος, αλλά άνθρωπος ειλικρινούς μετανοίας- καί βαθειάς πίστεως. Δέν ήταν εξαρχής έτσι.
Πώς μεταστράφηκε; Ακούστε.
Ώς έμπορος ταξίδευε συχνά. Βρισκόμενος δέ στήν Αθήνα κατά τό Φεβρουάριο του 1920, ένα πρωί επισκέφτηκε κεντρικό κατάστημα της Αθήνας, άπ' το όποιο προμηθευόταν τα αναγκαία γιά το μικρό κατάστημά του είδη. Εισερχόμενος στο κατάστημα είδε όλους, διευθυντή και υπαλλήλους, να κλαίνε, γοερά. Στήν ερώτηση του, γιατί κλαίνε, απάντησαν: "Κυρ-Νικολάκη, πέθανε ό πνευματικός μας πατέρας, ό π. Διονύσιος Φαραζουλής, ό ιεροκήρυκας του Μητροπολιτικού Ναού. Σήμερα θά γίνη ή κηδεία του...".
Οι υπάλληλοι συνέστησαν στον πατέρα μου να πάη κι αυτός στήν κηδεία και πήγε. Ό,τι δέ είδε και ακούσε κατά τήν κηδεία εκείνη του αειμνήστου π. Διονυσίου, τόν συγκίνησε βαθύτατα. Ενας τότε Χριστιανός, άγνωστος, του συνέστησε το περιοδικό Ζωή, του όποιου συντάκτης ήταν ό αοίδιμος ιεροκήρυκας. Άπ' τήν ημέρα εκείνη ό αείμνηστος πατέρας μου υπέστη μεγάλη αλλοίωση. Επέστρεψε στο χωριό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου