Ο Ιερομόναχος που ταλαιπωρήθηκε από τον πειρασμό για έναν υπερήφανο λογισμό

Κάποτε, σε μια Μονή ήταν ένας Ιερομόναχος που φαινόταν ευλαβής μεν εξωτερικά, αλλά εσωτερικά είχε κρυφή υπερηφάνεια. Σε όλα του ήταν τυπικός, ευγενικός και αγωνιστής και νουθετούσε πνευματικά τους άλλους, γιατί ήταν και λόγιος. 

Ο ίδιος όμως δεν βοηθιόταν από κανέναν, γιατί δίσταζαν οι άλλοι, από σεβασμό, να του πουν κάτι που έβλεπαν σ’ αυτόν. Είχε δε δημιουργήσει ψευδαισθήσεις, όχι μόνο στους άλλους αλλά και στον ίδιο τον εαυτό του, ότι είναι ο πιο ενάρετος της Μονής κ.λπ.

Μια μέρα, λοιπόν, είχαν φέρει στην Μονή έναν δαιμονισμένο, και ο Ηγούμενος είχε αναθέσει σ’ αυτόν τον Ιερομόναχο να του διαβάση εξορκισμούς. Παράλληλα δε, είχε πει να κάνουν και οι Πατέρες κομποσχοίνι, για να ελευθερωθή το πλάσμα του Θεού. Επόμενο φυσικά ήταν να στριμωχθή πολύ το δαιμόνιο και να φωνάζη:

- Πού με διώχνεις, άσπλαγχνε;

Ο πονηρός έβαλε και την πονηριά του, για να δώση την εντύπωση στον Παπά ότι αυτός τον διώχνει! Και εκείνος απαντά στον δαίμονα:

- Να έρθης σ’ εμένα.

Από εκείνη την στιγμή τον εξουσίαζε πια τον Ιερομόναχο ο δαίμονας.

Το είχε πει μεν αυτό ο Άγιος Παρθένιος σε έναν δαίμονα, όταν τον έδιωχνε, αλλ’ εκείνος ήταν Άγιος, γι’ αυτό και το δαιμόνιο του είχε απαντήσει: «Και μόνο το όνομα σου με καίει, Παρθένιε!»

Αφού λοιπόν είχε δεχθή την δαιμονική επίδραση ο Ιερεύς, ταλαιπωρείτο χρόνια ολόκληρα και δεν μπορούσε να αναπαυθή πουθενά. Συνέχεια γύριζε, πότε έξω στον κόσμο και πότε μέσα στο Άγιον Όρος. Του είχε δε δημιουργήσει αυτή η κατάσταση και ψυχική κούραση αλλά και σωματική κόπωση με τρεμούλα.

Στα τελευταία πια χρόνια της ζωής του είχε απαλλαχθή από το δαιμόνιο, γιατί είχε ταπεινωθή πολύ από αυτόν τον πειρασμό, ο οποίος του άφησε πολλή ωφέλεια, άθελα του φυσικά. Στο εξής πάντα μιλούσε ταπεινά και ζητούσε συμβουλές για τον εαυτό του.

Από το βιβλίο:

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ

ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ