Μαρτυρίες για τη Θεία Λειτουργία
Στη Μονή του Αγίου Σάββα (στα Ιεροσόλυμα) γνώρισα και τον ιερομόναχο Γερμανό. Αυτός καταγόταν από την Κέρκυρα και ασπάσθηκε τον μοναχισμό από νεαρής ηλικίας. Απλός, άκακος, απονήρευτος, μειλίχιος, ταπεινός και υπόδειγμα αληθινού μοναχού.
Στη Μονή του Αγίου Σάββα υπάρχει η συνήθεια, στη λειτουργία, όταν γίνει η μεγάλη είσοδος, ο νεωκόρος να τραβάει τα παραπετάσματα που είναι δεξιά και αριστερά της αγίας τράπεζας, και ο λειτουργός ιερέας κλείνεται, κατά κάποιο τρόπο, στην αγία τράπεζα.
Αυτό γίνεται για να αφιερωθεί εντελώς ο λειτουργός ιερέας στην τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Αυτό γίνεται για να αφιερωθεί εντελώς ο λειτουργός ιερέας στην τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Κατά την τετάρτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής το έτος 1888 ιερουργούσε στον καθολικό (κεντρικό) ναό ο ιερομόναχος Γερμανός. Εγώ ήμουν στον δεξιό χορό μαζί με τους ψάλτες. Κοντά μου στεκόταν ο ιερομόναχος Κύριλλος, αδελφός της Μονής, ηλικίας εβδομήντα ετών. Αφού έγινε η μεγάλη είσοδος και εισήλθε στο θυσιαστήριο (το άγιο βήμα) με τα τίμια δώρα ο λειτουργός ιερομόναχος Γερμανός, έσυρε ο νεωκόρος τα δεξιά και αριστερά της αγίας τράπεζας παραπετάσματα.
Όταν ο ιερουργών Γερμανός εξήλθε στη βασιλική θύρα, για να ευλογήσει το εκκλησίασμα, μου φάνηκε το πρόσωπό του ως φλόγα πυρός. Νόμισα ότι κάτι δυσάρεστο του συνέβη και είπα με συγκίνηση προς τον ιερομόναχο Κύριλλο που στεκόταν κοντά μου:
«Τι έπαθε ο παπα-Γερμανός;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου