Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: “Η πλημμύρα της θείας αγάπης γεμίζει την ψυχή από χαρά κι αγαλλίαση”

“Ν΄αγαπήσουμε τον Χριστό. Τότε από μέσα μας θα βγαίνει με λαχτάρα, με θέρμη, με θείο έρωτα το όνομα του Χριστού, θα φωνάζουμε το όνομά Του μυστικά, αλάλητα. Να σκεκόμαστε απέναντι στον Θεό με λατρεία, 

ταπεινά, πάνω στα χνάρια του Χριστού. Να μας ελευθερώσει ο Χριστός από κάθε πτυχή του παλαιού μας ανθρώπου.

Να παρακαλούμε να μας έλθουν δάκρυα πρίν την προσευχή. Αλλά
προσοχή! “Μή γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου”.

Να προσεύχεσθε με συντριβή:

“Είμαι άξιος να μου δώσεις τέτοια χάρι, Χριστέ μου;” Και τότε τα δάκρυα αυτά γίνονται δάκρυα ευγνωμοσύνης.

Συγκινούμαι, δεν έκανα το θέλημα του Θεού, αλλά ζητώ το έλεός Του.

Να προσεύχεσθε στον Θεό με λαχτάρα κι αγάπη, μέσα σε ηρεμία, με πραότητα, μαλακά, χωρίς εκβιασμό. Κι όταν λέτε την ευχή, “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, να τη λέτε αργά, ταπεινά, απαλά, με θείο έρωτα. Με γλυκύτητα να λέτε το όνομα του Χριστού. Να λέτε μία-μία τις λέξεις: “Κύριε... Ιησού... Χριστέ... ελέησόν με”, απαλά, τρυφερά, αγαπητικά, σιωπηλά, μυστικά, νοερά, αλλά και μέ έξαρση, με λαχτάρα, με έρωτα, δίχως ένταση, βία ή απρεπή έμφαση, χωρίς σφιξίματα και σπρωξίματα.

Πώς εκφράζεται η μάνα, που αγαπάει το παιδί της; “Παιδάκι μου!... κορούλα μου!... Παναγιωτάκι μου!... Χρηστάκι μου!” με λαχτάρα.

Λαχτάρα, αυτό είναι όλο το μυστικό!

Εδώ μιλάει η καρδιά. “Παιδάκι μου, ψυχή μου!”. “Κύριέ μου, Ιησού μου, Ιησού μου, Ιησού μου!...”

Αυτό που έχεις στην καρδιά σου, στο νου σου, αυτό εκφράζεις “εξ΄όλης της καρδίας σου και εξ΄όλης της ψυχής σου και εξ΄όλης της ισχύος σου και εξ΄όλης της διανοίας σου”.

Κάποιες φορές καλό είναι να λέτε δυνατά το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, για να τ΄ακούνε και οι αισθήσεις, ν΄ακούει και τ΄αυτί! Είμαστε ψυχή και σώμα και υπάρχει αλληλεπίδραση.

Από το βιβλίο “ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ” Γέροντος ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Καυσοκαλυβίτου

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ

ΧΑΝΙΑ 2003