23 ΙΟΥΝΙΟΥ 1959: Η ημέρα ευρέσεως του Τάφου και των ιερών Λειψάνων του Αγίου Ραφαήλ

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τήν ἀνάμνησιν ἐπιτελοῦμέν τε καί ἑορτάζομεν τῆς εὑρέσεωςτοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου ἐνδόξου θεοφανοῦς τε καί νεοφανοῦς Ἱερομάρτυρος ΡΑΦΑΗΛ τοῦ θαυματουργοῦ, ἐν τῷ γηλόφῳ Καρυῶν τῆς Θερμῆς γενομένης, τήν 23ην τοῦ μηνός Ἰουνίου, ἐν ᾗ καί συνέπεσεν ἡ Τρίτη ἀπό τῆς Πεντηκοστῆς, ἔτους χιλιοστοῦ ἐνακοσιοστοῦ πεντηκοστοῦ ἐνάτου (1959).

Στίχοι εἰς τόν ἅγιον νεοφανῆ Ἱερομάρτυρα καί τήν ἀνεύρεσιν τοῦ ἱ. αὐτοῦ λειψάνου:

Ζωῇ συγκέκρυψαι Χριστῷ μέν πάλαι 

λαμπρῶς ὅς σήμερον σ᾿ ἀποκαλύπτει.

Λειψάνων θαύμασι ἀποκειμένην

ἀγήρω εὔκλειαν Θεός προφαίνει.

῾Ραφαήλ σου τοὔνομα “Θεός ἰᾶται 

ἐνσημαῖνον, Ἅγιε, τρανῶς λαλεῖται.

Ἦταν ἡμέρα Τρίτη 23 Ἰουνίου τοῦ 1959, ἡ ἡμέρα εὑρέσως τοῦ τάφου καί τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ, σύμφωνα μέ ἠλεγμένες πληροφορίες πού ἔδωσαν οἱ θερμιῶτες Δούκας καί Μαρία Τοολάκη, οἱ ὁποῖοι βεβαιώνουν ὅτι μιά ἑβδομάδα μετά τήν εὕρεση πῆγαν σέ λαϊκό πανηγύρι γειτονικοῦ χωριοῦ μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀναργύρων (1 Ἰουλίου). 

Στίς συνοπτικές καταθέσεις πού δόθηκαν ἐκ τῶν ὑστέρων στή Μητρόπολη Μυτιλήνης, γιά τά γεγονότα τῶν πρώτων μηνῶν μετά τήν εὕρεση τοῦ Ἁγίου, δέν ἐλέγχθηκε ἡ ἀκριβής ἡμερομηνία τῆς εὑρέσεως. 

Ἔτσι, καθιερώθηκε ἡ ἡμερομηνία 3 Ἰουλίου, πού ὅμως εἶναι ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἐμφανίσθηκε γιά πρώτη φορά ὁ Ἅγιος στή Μαρία Τσολάκη, δυό μέρες μετά τήν ἐπιστροφή τους ἀπό τό προαναφερόμενο πανηγύρι. Ἡ διόρθωση αὐτή γίνεται γιά λόγους ἱστορικῆς ἀκριβείας.

Ας διαβάσουμε παρακάτω την διήγηση από τον πρωταγωνιστή της ευρέσεως του τάφου και των λειψάνων του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ Δούκα Τσολάκη όπως είναι αποθησαυρισμένη στο βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γουμενίσσης Δημητρίου «Η Αποκάλυψη και οι Εμφανίσεις των αγίων Νεοφανών Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης», Α’ τόμος.

Ἀπροσδόκητο εὕρηµα

– Λοιπόν; Τί ἀπέγινε µέ τό ἐξωκλήσι; Ἀρχίσατε τίς ἐργασίες;

– Στίς 21 Ἰουνίου τοῦ 1959 (Κυ-ριακή τῆς Πεντηκοστῆς), µετά τό µεσηµέρι ἀνέβηκα στίς Καρυές. Συναντηθήκαµε στό κτῆµα µέ τόν Ἄγγελο Ράλλη καί τό Γιάννη τόν Ψαρρό καί συνεννοηθήκαµε ἐπί τόπου γιά τίς δουλειές. 

Τό πιό κατάλληλο µέρος ἦταν τό παλιό ἐρηµοκλήσι. Θά ἄνοιγα θεµέλια ἐκεῖ στά ἐρείπια πού µόλις ξεχώριζαν καί θά χτίζαµε ἀποπάνω. 

Οἱ δυσκολίες πάρα πολλές. Δρόµος δέν ὑπῆρχε, νερό ἔτρεχε µέ τό σταγονόµετρο, ὁ τόπος γεµάτος πέτρες. Τί νά κάνουµε ὅµως; Ἀλλοῦ δέν βόλευε. 

Ἀφοῦ εἴδαµε γιά τά καλά τό µέρος, πήγαµε µετά στό ξωκλήσι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στά Πάµφιλα καί “ξεσηκώσαµε” τά σχέδια. 

Συµφωνήσαµε νά φτιάξουµε καί κάτι σάν πρόναο µπροστά ἀπ᾽ τό ξωκλήσι, σέ περίπτωση βροχῆς νά µαζεύονται οἱ ἐλαιοµαζῶχτρες καί νά προφυλάγονταν.

– Διπλό τό ὄφελος, λοιπόν. Πότε ξεκινήσατε;

– Οἱ ἐργασίες ἄρχισαν 22 Ἰουνίου. Μετακίνησα τήν πέτρινη παλιά ἅγια Τράπεζα πρός τά ἔξω, ὅσο µποροῦσα πιό πέρα. Ἰσοπέδωσα τό µέρος, τό καθάρισα, χάραξα

Διαβάστε περισσότερα »