Κύριε και Θεέ μου, στέκομαι σήμερα καταδικασμένος μπροστά στο άγιο πρόσωπό Σου και ομολογώ την αναξιότητα και αδυναμία μου, την ακαταστασία και τη μεγάλη μου φτώχεια.
Γι’ αυτό, γλυκύτατη βρύση και πέλαγος της ελεημοσύνης, Σε παρακαλώ ν’ ανοίξεις τους καταρράκτες του Ουρανού και να βρέξεις και σ’ εμένα τις καλοσύνες της ευσπλαχνίας Σου, για να μπορέσω να βγάλω δάκρυα, να κλάψω και να ξεπλύνω και να λαμπρύνω τη ψυχή μου από τις βρωμερές μου αμαρτίες με μια αληθινή και σταθερή μετάνοια.
Προς τούτο, βάζω μεσίτη τον Πρόδρομό Σου και Βαπτιστή Ιωάννη, να Σε παρακαλέσει να μου δώσεις τη Χάρη, λέγοντας εγώ προς αυτόν:
«Ω, μεγάλε Προφήτη (όπως Αυτός ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, σε ονόμασε στο Ευαγγέλιό Του), που έλυσες τη στείρωση των γονιών σου· που φανέρωσες τον Δεσπότη Χριστό στο λαό· που Τον βάφτισες στον Ιορδάνη· που είδες σχισμένους τους Ουρανούς· που άκουσες την Πατρική φωνή· που είδες το Πνεύμα το Άγιο να κατεβαίνει σ’ Αυτόν σαν περιστέρι.
»Εσύ, άκουσε το αίτημά μου και τον πόνο μου κι άναψε το λυχνάρι της αμαρτωλής μου ψυχής. Φώτισέ με, με τη χάρη σου· γιατί εγώ είμαι μολυσμένος με τους κακούς κι αισχρούς λογισμούς.
»Αφάνισα την πατρική μου κληρονομιά κι έγινα ίδιος με τ’ ανόητα ζώα και βόσκω μαζί τους ο ταλαίπωρος στα γήινα λιβάδια, χωρίς να νοιάζομαι ποτέ για τα Ουράνια.
»Αλήθεια, Άγγελε του Θεού, γήινε και Ουράνιε άνθρωπε· εγώ ξεπέρασα όλους τους ανθρώπους στις ασωτίες και τις άσχημες πράξεις και πάντα κυλιέμαι στο βόρβορο και τις λάσπες της ανομίας σαν χοίρος.
»Χωρίς άλλο, εγώ, ο κακορίζικος και ο κακογνώμων, δεν πέρασα ούτε μέρα, ούτε ώρα, ούτε στιγμή στο θέλημα του Κυρίου· μονάχα είμαι μες στου εχθρού μου τα θελήματα. Είμαι δεμένος και σύρομαι θεληματικά απ’ αυτόν, σαν τον παλαιό Ολοφέρνη, που μεθούσε περισσότερο από την κακή του επιθυμία παρά από το κρασί, που τον μέθυσε η φρόνιμη και ανδρειωμένη Ιουδήθ και τον θανάτωσε ελεεινά σαν ανάξιο της ζωής.
»Αλλά, σε παρακαλώ, ανάστησέ με, με τη μεσιτεία σου, από τούτο το θάνατο, αφού παραστέκεσαι στον Ουράνιο Κριτή και αιώνιο Βασιλιά, κάνοντάς Τον να με σπλαχνισθεί, εσύ που έχεις πολλή παρρησία και θάρρος στην αγάπη Του. Άπλωσε το χέρι σου που Τον βάφτισε και χάλασε τους κακούς μου λογισμούς και τις γνώμες μου. Δυνάμωσέ με να τελειώσω στην καλή στράτα του Θεού τη ζωή μου.
»Καθώς δίδασκες το λαό σου με τη γλώσσα σου, όταν ήσουν στη ζωή, έτσι και τώρα δίδαξε κι εμένα με τη χάρη σου και φώτιζε το νου μου ακατάπαυστα στα προστάγματα του Κυρίου.
»Διώχνε από μένα όλα τα ενάντια της ψυχής και ελευθέρωσέ με από την αιώνια κόλαση. Αξίωσέ με στη Βασιλεία την Ουράνια που χαίρεσαι, για να επαινώ και να δοξάζω το όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού.
»Ω, Προφήτη και Βαπτιστή! Γράψε ανάγλυφα τα λόγια μου στην καρδιά σου και τα δικά σου στη δική μου καρδιά, να τα θυμάμαι και να τα φυλάω, μέχρι να τελειώσω την εξορία μου.
»Στην ώρα του θανάτου μου να είσαι παραστάτης, να με φυλάξεις από τις αμαρτίες μου και να με οδηγήσεις συγχωρεμένο στον Δεσπότη μου.
»Παρακάλεσε ακόμη και για όλο τον κόσμο· να δώσει στους Χριστιανούς, ζωντανούς κι αποθαμένους, βοήθεια· και να τους δίδει, ως Μεγαλοδύναμος, όλα τα χρειαζούμενα και να τους αξιώσει της Βασιλείας Του. Αμήν».
«ΕΒΔΟΜΑΔΕΥΧΑΡΙΟΝ»
※
Αγαπίου Ιερομονάχου, του Κρητός (εκδ. 1802): « Ε β δ ο μ α δ ε υ χ ά ρ ι ο ν », –Προσευχές για κάθε μέρα της εβδομάδος– Προσευχή 4η, σελ. 22–27, έκδοσις Ιερού Σιμωνοπετρίτικου Κελλίου «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου», (Ιερομόναχος Πρόδρομος και Συνοδεία), Καρυαί, Άγιον Όρος 2012.
Επιμέλεια ανάρτησης, επιλογή θέματος και φωτογραφιών, πληκτρολόγηση κειμένου: π. Δαμιανός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου