Διάγνωση αποθεραπείας από τον Άγιο Παΐσιο - Διήγηση Ιωάννου Διακογεωργίου, Ρόδος

«Τόν Μάρτιο τοῦ 1993, διαπιστώθηκε ὅτι εἶχα καρκίνωμα τοῦ ρινοφάρυγγα καί οἱ γιατροί μοῦ συνέστησαν νά κάνω ἀμέσως θεραπεία γιά νά μήν προχωρήση ἡ ἀσθένεια.»

Γιά τόν λόγο αὐτό, μετέβηκα  ἐπειγόντως σέ ἐξειδικευμένο κέντρο θεραπείας γιά κεφάλι καί λαιμό στό Λονδίνο καί συγκεκριμένα στό Νοσοκομεῖο «Royal Mavsden Hospital", ὅπου ἐκεῖ οἱ γιατροί
ἀποφάσισαν νά μοῦ κάνουν 30 ἀκτινοβολίες γιά νά κάψουν τόν ὄγκο, διότι στό σημεῖο πού βρικόταν

δέν μποροῦσε νά χειρουργηθῆ.»

Ὁ φόβος τῆς ἀσθένειάς μου ἐμένα καί τήν σύζυγό μου μᾶς εἶχε κατακυριεύσει καί ἡ μόνη μας παρηγοριά ἦταν ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

Καί πράγματι, ὁ Θεός μᾶς ἔστειλε ἀνθρώπους ἐκεῖ στό ξένο μέρος νά μᾶς βοηθήσουν καί νά μᾶς δίνουν κουράγιο.

Αὐτοί ἦταν μιά οἰκογένεια Κυπρίων, πού ἔτυχε νά εἶναι εὐσεβεῖς καί ἰδιαίτερα ἡ πεθερά τοῦ φίλου μας ἡ κυρία Λούλα Σοφοκλέους, ἡ ὁποία εὐλαβεῖτο πολύ τήν ἁγία Βαρβάρα διότι ὅποτε ἡ ἴδια εἶχε πρόβλημα ὑγείας, ἡ ἁγία Βαρβάρα τήν ἔκανε καλά.

Ἔτσι τήν παρακάλεσε καί γιά μένα νά μέ κάνη καλά, γιά νά ἐπιστρέψω ὑγιής στά δύο ἀνήλικα τότε κοριτσάκια μου.

Ἕνα βράδυ, χτύπησε τό τηλέφωνο ἐνῶ βρισκόμουν στήν δέκατη ἀκτινοβολία. Ἦταν ἡ κυρία Λούλα, ἡ ὁποία μᾶς εἶπε ὅτι τήν ἐπισκέφθηκε ἡ ἁγία Βαρβάρα καί τῆς εἶπε ὅτι δέν εἶχα τό καρκίνωμα στόν ρινοφάρυγγα, διότι τόν εἶχε ἀφαιρέσει καί μάλιστα, τῆς ἔδειξε τήν παλάμη της καί τῆς εἶπε  ὅτι τό ἔβαλε σέ γύψο γιά νά μήν  ξαναβγῆ »

Ὅταν τό ἀκούσαμε αὐτό, κλαίγαμε ἀπό χαρά ἐγώ καί ἡ σύζυγός μου καί ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή μέχρι τό τέλος τῆς θεραπείας, ἤμουν βέβαιος ὅτι ὅλα θά πήγαιναν καλά.

Καί πράγματι, οἱ γιατροί μοῦ ἐπιβεβαίωσαν ὅτι ὁ ὄγκος εἶχε καεῖ  καί μέ τίς ἀκτινοβολίες καί μέχρι τήν τριακοστή δέν ὑπῆρχε πλέον τίποτε στόν ρινοφάρυγγά μου.

Ὅταν ἐπέστρεψα στήν Ρόδο μετά ἀπό δύο μῆνες, ἡ ἐπιθυμία μου ἦταν νά ἐπισκεφθῶ τό Ἅγιον Ὄρος καί τούς Ἁγίους Τόπους, νά εὐχαριστήσω τήν Παναγία, τόν Χριστό καί τούς Ἁγίους μας πού μέ ἔκαναν καλά.

Ξεκίνησα μόνος ἀπό τήν Ρόδο, τόν Σεπτέμβρη τοῦ 1993, γιά τό Ἅγιον Ὄρος.

Ἐκεῖ σέ μιά Μονή γνώρισα δύο παιδιά, τά ὁποῖα μοῦ μίλησαν γιά τόν γέροντα Παΐσιο ὅτι ἔκανε θαύματα, ὅτι ἦταν διορατικός καί μοῦ εἶπαν ἄν ἤθελα νά πήγαινα μαζί τους νά τόν ἐπισκεφθοῦμε στό Κελλί του, στήν "Παναγούδα".Ἐγώ, φυσικά μέ χαρά τό δέχθηκα αὐτό.»

Ὅταν φθάσαμε ἦταν ἐρημιά. 

Καθήσαμε ἔξω ἀπό τήν συρμάτινη πόρτα καί βλέπαμε μήπως φανῆ ὁ Γέροντας, γιατί στό δρόμο ἀκούσαμε ὅτι ἦταν ἄρρωστος.Τά λεπτά περνοῦσαν, ἀλλά ὁ Γέροντας δέν φαινόταν Ἐπειδή ἦταν καί ἀπόγευμα,τά παιδιά φοβήθηκαν ὅτι θά σκοτείνιαζε καί μοῦ εἶπαν ὅτι ἄδικα περιμένουμε καί ὅτι πρέπει νά φύγουμε. Ἐγώ δέν ἤθελα νά φύγω, ἤθελα νά τόν δῶ.Ἤθελα μιά ἐπιβεβαίωση ὅτι θεραπεύτηκα ἐντελῶς. Ἄρχισα νά κάνω κομποσχοίνι καί παρακαλοῦσα ήν Παναγία νά τόν βγάλη ἔξω ἀπό τό σπιτάκι.Μετά ἀπό λίγο, ἀκούστηκε ἡ πόρτα τοῦ Κελλιοῦ νά ἀνοίγη καί φάνηκε ὁ Γέροντας!

Ἦλθε, ἄνοιξε τήν αὐλόπορτα, μᾶς κέρασε ουκούμι καί μᾶς εἶπε νά πιοῦμε δροσερό νερό πού εἶχε ἐκεῖ ἔξω.Μετά μπήκαμε στόν περίβολο. Μέσα σ᾿ ἕνα–δύο λεπτά, γέμισε ἀπό κόσμο ἡ αὐλή του.

Μᾶς εἶπε,νά χωριστοῦμε σέ δύο ὁμάδες, σέ αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη καί στούς ὑπόλοιπους.Ὅταν

ἦλθε ἡ σειρά μου, μέ ρώτησε:

― Ἀπό ποῦ εἶσαι;
καί τοῦ λέω:― Ἀπό τήν Ρόδο.

― Καί ἦλθες ἀπό τόσο μακρυά;

Τοῦ εἶπα:

― Ἀρρώστησα μέ καρκίνο στό φάρυγγα.

Μοῦ λέει:

― Τί θέλεις ἀπό μένα;

Καί ἀπάντησα:
― Μιά προσευχή,Γέροντα.Τότε μέ ἔβαλε μέσα στό σπιτάκι του καί ἐκεῖνος μπῆκε στό Ἱερό καί ὅταν βγῆκε μοῦ εἶπε νά σκύψω,προσευχήθηκε,μέ σταύρωσε καί μοῦ εἶπε:

― Ἡ ἁγία Βαρβάρα αί χωρίς νά τοῦ μιλήσω ἐγώ γιά τήν ἁγία Βαρβάρα καί ὁ ἅγιος Παντελεήμονας σέ ἔχουν κάνει καλά.

Νά ἐξομολογῆσαι καί νά κοινωνᾶς τακτικά.»

Τόν εὐχαρίστησα καί ὅπως ἤμουν χαρούμενος πῆγα νά φύγω, ἀλλά σταμάτησα γιατί ἤθελα νά τόν ρωτήσω καί γιά τήν μικρή μου κόρη πού εἶχε περάσει καί ἐκείνη σοβαρό πρόβλημα μέ τό αἷμα της, ὅμως ντρεπόμουν νά τόν ἀπασχολήσω κι ἄλλο.

Τότε αὐτός σταμάτησε καί περίμενε νά τοῦ κάνω τήν ἐρώτηση.Καί μοῦ ἀπάντησε: «Οὔτε καί ἡ κόρη σου ἔχει τίποτε ».

Ἡ χαρά μου δέν περιγραφόταν. Ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα, ἡ κόρη μου καί ἐγώ εἴμαστε καλά. »Τόν εὐχαριστῶ πολύ καί εὔχομαι ἀπό τόν οὐρανό πού βρίσκεται νά προσεύχεται γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνάγκη»..
Περιοδικό «ΕΡΩ» τ. 20