... Τρέχω στὸ κελὶ τοῦ Ἁγίου. Μόλις μπῆκα στὴν τραπεζαρία του, βλέπω τὴν ἐσωτερικὴ πόρτα ἀνοιχτή. Αὐτὸ ποὺ ἀντίκρυσα στὴ συνέχεια – ὅπως θὰ καταλάβετε μὲ ἄφησε ἄναυδη. Μὲ γέμισε θαυμασμό. Ὁ Ἅγιος δὲν πατοῦσε στὸ πάτωμα!
Στεκότανε στὸν ἀέρα, δυὸ σπιθαμὲς πάνω ἀπὸ τὸ ἔδαφος! Τὰ χέρια του ἦσαν ὑψωμένα πρὸς τὸ εἰκονοστάσιό του, στὴν Παναγία καὶ προσευχόταν. Τὸ πρόσωπό του εἶχε ὑποστεῖ μίαν ἀλλοίωση. Πρόσωπο Ἁγίου. Ὅταν εἶδα αὐτὸ τὸ θαῦμα, συγκινήθηκα βαθύτατα...
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μανώλη Μελινοῦ «Μίλησα μὲ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο», Β´ Τόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου