Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης - «Σύγχρονη εἰδωλολατρία»

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ: Ὁμιλία στίς 4-3-2017

Καλησπέρα σας. Νά εὐχαριστήσω τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μέ ἀξιώνει γιά ἄλλη μία φορά νά εἶμαι μαζί σας, καθώς καί τόν ἐπίσκοπό σας τόν κ.κ. Γεώργιο γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια πού μᾶς δίνει μέ 

πολύ χαρά καί ὅλους ἐσᾶς πού ἀνταποκρίνεστε στήν πρόσκληση. Παρακαλῶ ὅλοι νά εὐχηθεῖτε, ὥστε καί αὐτή ἡ ὁμιλία νά εἶναι πρός δόξαν Θεοῦ καί πρός πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας.

Βρισκόμαστε στήν ἀρχή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού εἶναι ἡ πιό ἀγωνιστική -πνευματικά- περίοδος μέσα στό ἐκκλησιαστικό ἔτος καί ὁπωσδήποτε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι τονωτικός καί γιά τόν ὁμιλοῦντα καί γιά τοῦς ἀκροατές. Εἶναι, ὅπως εἶπε ὁ Κύριός μας, ἡ τροφή: «οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπί παντί ῥήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ» (Ματθ.4,4), δέν ζεῖ ὁ ἄνθρωπος μόνο μέ ψωμί ἀλλά μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.

Σήμερα τό θέμα μας, ὅπως ἔχει ἀνακοινωθεῖ, εἶναι ἡ «Σύγχρονη εἰδωλολατρία». Βεβαίως, ἡ εἰδωλολατρία εἶναι ἀρχαῖο φαινόμενο. Θά ποῦμε λίγα γιά αὐτό καί θά ἐπικεντρωθοῦμε στίς σύγχρονες μορφές, πού εἶναι πάρα πολλές καί δέν μποροῦν νά καλυφθοῦν μέ λεπτομέρεια σέ μιά ὁμιλία. Ἄς ἀρχίσουμε λοιπόν, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Λέει ἡ Ἁγία Γραφή τήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ: «Μήν ἔχεις ἄλλους θεούς ἐκτός ἀπό Ἐμένα», ὁμιλεῖ ὁ Θεός, «οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον», δέν θά φτιάξεις γιά τόν ἑαυτό σου εἴδωλο. Ἐντέλλεται ὁ Θεός: «Μήτε ὁμοίωμα κάποιου ἀπό ὅσα εἶναι στόν οὐρανό πάνω ἤ ὅσα εἶναι στήν γῆ κάτω ἤ ὅσα εἶναι στά νερά, κάτω ἀπό τήν γῆ». Τίποτα δηλαδή ἀπό τά κτιστά δέν πρέπει νά τό κάνεις εἴδωλο, νά τό βάλεις στή θέση τοῦ Θεοῦ. «Μήν τά προσκυνήσεις, μήτε νά τά λατρεύσεις, ἐπειδή ἐγώ Κύριος ὁ Θεός σου εἶμαι Θεός ζηλότυπος, πού ἀνταποδίδω τίς ἁμαρτίες τῶν πατέρων ἐπάνω στά παιδιά μέχρι τρίτης καί τετάρτης γενεᾶς ἐκείνων πού μέ μισοῦν καί κάνω ἔλεος σέ χιλιάδες γενεές ἐκείνων πού μέ ἀγαποῦν καί τηροῦν τά προστάγματά μου» (Ἔξοδ. 20,3-6). Εἶναι ἀπό τήν Ἔξοδο ἀπό τό 20οΚεφάλαιο, 3-6 στίχος.

Πρέπει νά ποῦμε ὅτι ἡ εἰδωλολατρία, σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, εἶναι ἡ χειρότερη συνέπεια τῆς πτώσης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.Ὅλοι γνωρίζουμε τήν πνευματική μας ἱστορία. Ξεκινήσαμε μέσα στόν Παράδεισο, γεμάτοι Χάρη Θεοῦ, κάναμε παρακοή καί πέσαμε. Ἀπό τήν πτώση αὐτή ἡ χειρότερη συνέπεια ἦταν, καί εἶναι, ἡ εἰδωλολατρία. Εἶναι ἡ χειρότερη ἔκφραση ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος σκοτισμένος ἀπό τίς συνεχεῖς πτώσεις του λησμόνησε τόν ἀληθινό Θεό καί Τόν ὑποκατέστησε σταδιακά μέ εἴδωλα τοῦ περιβάλλοντός του. Ἔβαλε στή θέση τοῦ Θεοῦ, ζῶα, δένδρα, ποταμούς, λίθους, ἄστρα, φυσικά φαινόμενα, κοσμικές δυνάμεις, λ.χ. κεραυνούς κ.λ.π. Παράλληλα συνεπαρμένοι οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν πνευματική καί ἠθική τους σκοτοδίνη ἔπλεξαν «γραώδεις μύθους» (Α´Τιμ. 4,7), ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, γιά τούς ψεύτικους θεούς τους. Ἔτσι δημιουργήθηκε ἡ Μυθολογία.

Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ἤλλαξαν τήν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καί πετεινῶν καί τετραπόδων καί ἑρπετῶν (Ρωμ. 1,23)… μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καί ἐσεβάσθησαν καί ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα» (Ρωμ. 1,25) καί «Ἐνῶ ἔλεγαν ὅτι εἶναι σοφοί, εἶναι μωροί. Καί ἄλλαξαν τήν δόξα τοῦ ἄφθαρτου Θεοῦ σέ ὁμοίωμα εἰκόνας φθαρτοῦ ἀνθρώπου -καί ὄχι μόνο- καί πουλιῶν καί τετραπόδων καί ἑρπετῶν» (Ρωμ. 1,22-23).

Λέγει πάλι ὁ Ἀπόστολος: «Μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνῃ καί ἀνομίᾳ;» (Α΄Κορ. 6,14). Μήν κάνετε ἄνομες συμφωνίες καί μήν μπαίνετε σέ ἄλλους ζυγούς. Ἕνας εἶναι ὁ ζυγός πού σᾶς ἁρμόζει, μήν μπαίνετε στούς ζυγούς τῶν ἀπίστων. Ποιά ἡ μετοχή, ποιά ἡ συμφωνία δικαιοσύνης καί ἀνομίας; «Ποιά ἡ κοινωνία φωτός μέ τό σκότος; Ποιά ἡ συμφωνία Χριστοῦ μέ τόν Βελίαλ;». Καμία! «Ποιά ἡ μερίδα τοῦ πιστοῦ μέ τόν ἄπιστο;». Τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει ὁ πιστός μέ τόν ἄπιστο; Καμία. «Ποιά συγκατάθεση μπορεῖ νά ὑπάρχει τοῦ Θεοῦ μέ τά εἴδωλα;» (Α΄Κορ. 6,16). Καμία. «Ἡμεῖς γάρ ναός Θεοῦ ἐσμέν ζῶντος». Ἐμεῖς οἱ πιστοί, οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, εἴμαστε ναός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, «καθώς εἶπεν ὁ Θεός ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω καί ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καί αὐτοί θά εἶναι ὁ λαός Μου» (Β΄Κορ. 6,16). Γι’ αὐτό, προσέξτε τί λέει: «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε» (Ἡσ. 52,11), βγεῖτε ἔξω καί ξεχωρισθεῖτε. Ἀπό ποιούς; Ἀπό τούς εἰδωλολάτρες, ἀπό τούς ἀπίστους, ἀπό αὐτούς πού λατρεύουν τούς δαίμονες. Γιατί, ὅπως θά δοῦμε, ἡ εἰδωλολατρία οὐσιαστικά εἶναι δαιμονολατρία. «Καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε» καί μήν ἀκουμπᾶτε τίποτα τό ἀκάθαρτο. Καί ποιό εἶναι τό ἀκάθαρτο; Ὅ,τι δέν εἶναι τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τά δαιμονικά εἶναι ἀκάθαρτα.

Τό εἴδωλο εἶναι καθετί πού παίρνει τήν θέση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Μᾶς διδάσκει ὁ σύγχρονος Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς: «Ἡ ἀναγνώριση, ἡ ὁμολογία, τό κήρυγμα ὁποιουδήποτε ἄλλου θεοῦ, ἐκτός τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἀσέβεια καί εἰδωλολατρία. Κάθε εἰδωλολατρία στήν πραγματικότητα εἶναι ἀσέβεια, ἐφόσον τό προσκύνημα σ’ ὁποιοδήποτε εἴδωλο εἶναι ἀσέβεια. Στήν εἰδωλολατρία ἀνήκουν ὅλα: ἀπό τόν πιό χονδροειδή φετιχισμό μέχρι τό πιό λεπτό συμβολισμό».

Νά τό ἐξηγήσουμε λίγο αὐτό. Ἡ εἰδωλολατρία ἔχει μιά ἱστορία καί ἐμφανίζεται ἀρχικά σάν μιά λατρεία τῶν φυσικῶν φαινομένων. Ὁ ἄνθρωπος δέν μποροῦσε νά κυριαρχήσει στά στοιχεῖα τῆς φύσης καί προσπαθοῦσε μέ κάποιον τρόπο νά ἐξευμενίσει, νά κατευνάσει αὐτά τά στοιχεῖα. Μέ τό πέρασμα τῶν χρόνων ἔγινε κάτι πιό ἐκλεπτυσμένο καί υἱοθετήθηκαν κάποια σύμβολα πού τά λένε ‘τοτέμ’, τά ὁποῖα δηλώνουν τήν δύναμη τῆς θεότητας ἤ τήν ἴδια τήν θεότητα. Στή συνέχεια, κατά τήν παλαιολιθική ἐποχή, ἀνακαλύπτουμε εἰκονικές παραστάσεις θεοτήτων σέ σπήλαια, ἐνῶ ἀργότερα ἀνακύπτουν οἱ ἀγαλμάτινες μορφές, τά ἀγάλματα, στήν ἀρχή μέ ζωώδη ἐμφάνιση καί κατόπιν μέ ἀνθρώπινη. Ὁ πρῶτος λαός, πού ἀπέρριψε τήν εἰδωλολατρία ἦταν οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι πίστεψαν στόν ἀληθινό Θεό καί δέχτηκαν τήν ἐντολή αὐτή πού σᾶς διάβασα προηγουμένως. Ἔπειτα βέβαια καί ὁ χριστιανισμός -πού εἶναι ἡ διάδοχη κατάσταση θά λέγαμε τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ- τῆς θρησκείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὁ Ἰουδαϊσμός ἔχασε τόν ἀληθινό Θεό, τόν Γιαχβέ. Τόν ἔχασε διότι δέν πίστεψε στόν Χριστό. Ὁ Γιαχβέ δέν εἶναι ἄλλος παρά ὁ Χριστός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ ἄσαρκος Λόγος. Ἐπειδή δέν πίστεψαν στόν Χριστό, ἔχασαν καί τόν ἀληθινό Θεό καί ἔχουν καταντήσει καί οἱ Ἑβραῖοι σήμερα οὐσιαστικά νά εἶναι μιά θρησκεία δαιμόνων. Τί εἶναι ἡ Καμπάλα; Εἶναι μιά μαγεία.

Οἱ βασικές μορφές εἰδωλολατρίας εἶναι ὁ φετιχισμός καί ὁ πολυθεϊσμός. Ὁ φετιχισμός εἶναι ἡ πιό πρωτόγονη μορφή. Τί εἶναι ὁ φετιχισμός; Οἱ ὁπαδοί του φαντάζονται ὅτι μέσα σέ πολλά ἀντικείμενα ὑπάρχει μαγική δύναμη (στίς πέτρες, τά χόρτα, τά κόκαλα, τίς τρίχες, τά δέντρα κ.λ.π.). Τά ἀντικείμενα αὐτά ἤ τά κρεμοῦν ἐπάνω τους σάν φυλαχτά ἤ τά τοποθετοῦν στίς καλύβες καί τά τιμοῦν προσφέροντας τροφές καί ποτά, γιά νά διώξουν τίς ἀρρώστιες καί τά ἀτυχήματα ἤ νά πετύχουν τήν ἐκπλήρωση τῶν πόθων τους. Τό κύριο στοιχεῖο τοῦ φετιχισμοῦ εἶναι ἡ μαγεία. Βλέπετε καί σήμερα οἱ μάγοι καί οἱ μάγισσες χρησιμοποιοῦν τέτοια πράγματα: τρίχες, φυλαχτά κ.ἄ.

Ἡ δεύτερη μορφή εἶναι ὁ πολυθεϊσμός, ὅπου οἱ θεότητες παριστάνονται μέ προσωπική μορφή. Ἔχουμε τόν Δία, τόν Ἀπόλλωνα κ.λ.π. Οὐσιαστικά ὁ Δίας εἶναι ὁ φωτεινός οὐρανός, ἡ οὐράνια δύναμη, πού ἐκδηλώνεται κυρίως μέ τόν κεραυνό, τό ἰδανικό πρότυπο ἄρχοντα. Ὁ Ἀπόλλων εἶναι ὁ ἥλιος, ἀλλά καί ἡ προσωποποίηση τῶν καλῶν τεχνῶν. Ἀνάλογη μέ τήν ἰδέα πού εἶχαν γιά τούς θεούς ἦταν καί ἡ λατρεία. Βλέπουμε ὅτι, ἰδίως οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, ἀλλά καί οἱ ἄλλοι λαοί, στήν οὐσία εἰδωλοποιοῦν καί θεοποιοῦν τά πάθη τους. Τί εἶναι ἡ Ἀφροδίτη, παρά ἡ θεοποίηση τοῦ σαρκικοῦ πάθους. Τί εἶναι ὁ Ἄρης; Θά λέγαμε ἡ θεοποίηση τοῦ θυμοῦ, τῆς ὀργῆς… ὁ θεός τοῦ πολέμου. Ὁ Διόνυσος εἶναι ἡ θεοποίηση τοῦ πάθους τῆς μέθης, τῆς κραιπάλης, τῆς ἀσωτίας. Οἱ ἄνθρωποι, δηλαδή, τόσο πολύ ξέφυγαν ἀπό τόν ἀληθινό Θεό, πού ὄχι μόνο ἔπεσαν στήν κακία, ἀλλά τήν θεοποίησαν κιόλας.

Λέει λοιπόν ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς: «Ἡ εἰδωλολατρία εἶναι ὄχι μόνο προσκύνημα σέ ψεύτικους θεούς, ἀλλά καί στίς πέτρες, στά δέντρα, στά ζῶα, στούς πλανῆτες – ὅπως εἶναι σήμερα ἡ ἀστρολογία – στά ἀγάλματα, ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους, στούς ἥρωες καί στούς ἰδιοφυεῖς καί στίς ἐφευρέσεις καί στίς ἰδέες καί στά πάθη καί στήν κουλτούρα καί στόν πολιτισμό καί στήν ἐπιστήμη καί στή φιλοσοφία καί στήν τέχνη». Ὅλα αὐτά σήμερα ἔχουν θεοποιηθεῖ. «Ἤ σέ ὁ,τιδήποτε ἄλλο πού θέλει νά ἀντικαταστήσει μέ τόν ἑαυτό του τόν ἀληθινό Θεό καί Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Ἰωἀννης ὁ Θεολόγος τελειώνει τήν ἐπιστολή του μέ τά λόγια: ‘’Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτούς ἀπό τῶν εἰδώλων’’». Δηλαδή, παιδάκια μου προσέξτε, νά φυλάξετε τούς ἑαυτούς σας ἀπό τά εἴδωλα.

Εἶναι εἰδωλολατρία νά ὑπηρετεῖς ὁποιονδήποτε ἤ ὁτιδήποτε ἐκτός τοῦ Χριστοῦ, νά λατρεύεις εἴτε πρόσωπο, εἴτε πράγμα, ὁποιοδήποτε κτίσμα, ἐκτός τοῦ ἄκτίστου Θεοῦ. Δυστυχῶς πολλοί σήμερα ἀφιερώνουν τήν ζωή τους ὑπηρετώντας κόμματα, ὁμάδες, ἰδεολογίες καί διάφορα πράγματα πέρα ἀπό τόν Θεό πού εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Αὐτή τήν Ἀλήθεια μόνο πρέπει νά ὑπηρετοῦμε, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε πραγματικοί χριστιανοί. Λέει πάλι ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Πόποβιτς: «οἱ χριστιανοί εἶναι συνεργοί τῇ ἀληθείᾳ. Αὐτή εἶναι ἡ κλίση τους καί τό καθῆκον τους».

Αὐτό ἅπτεται καί τοῦ δικοῦ σας εὐλογημένου Συλλόγου, πού λέγεται «Κυριακή» καί εἶναι ἱεραποστολικός. Εἶστε ἀξιέπαινοι ὅσοι ἐργάζεστε καί βοηθᾶτε σ’ αὐτόν. Πραγματώνετε αὐτό πού λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: νά γινόμαστε συνεργοί τῇ ἀληθείᾳ. Καί ὅλοι οἱ χριστιανοί ὀφείλουμε νά εἴμαστε συνεργοί, δηλαδή νά συνεργαζόμαστε στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, ὥστε ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ νά ἐπικρατεῖ καί νά διαδίδεται. Οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι ἀκόμα εἰδωλολάτρες – μήν τούς ψάχνετε στήν Ἀφρική καί μέσα στήν Ἑλλάδα εἶναι εἰδωλολάτρες – φωτίζονται. ὅταν τούς πεῖς ἕναν λόγο, τούς παρακινήσεις νά ἐξομολογηθοῦν, ν’ ἀκούσουν μιά ὁμιλία κ.λ.π. Γι’ αὐτό εἶναι χρέος ὅλων μας νά βοηθᾶμε καί στήν δική σας ἱεραποστολική προσπάθεια, ἀλλά καί γενικότερα στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, πού δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά μία θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου καί συγχρόνως εἶναι καί μία ἱεραποστολή. Ὅσο κανείς ἐργαζεται στήν ψυχή του καί ἐνοικεῖ μέσα του ὁ Θεός, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, αὐτός ὁ ἄνθρωπος μετά εἶναι καί ἱεραπόστολος. Καί μόνο μέ τήν παρουσία του θά ἐκπέμπει αὐτή τήν Χάρη πού ἔχει μέσα του.

Συνεχίζει ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος: «οἱ μή χριστιανοί εἶναι συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα συνεργοί τοῦ ψεύδους, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος ἐάν δέν διακονεῖ τόν ἀληθινό Θεό, τόν Χριστό, ὑπηρετεῖ ὁποιονδήποτε ἄλλον θεό – ἄλλο ἰδανικό. Ἐνῶ κάθε ἄλλος θεός, -ἄλλο ἰδανικό- εἶναι ψεύτικος». Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρίς θεό. Κάποιον θεό θά ἔχει. Καί αὐτοί πού λένε ὅτι εἶναι ἄθεοι, ἔχουν θεό τόν ἑαυτό τους, τό ἐγώ τους, τήν λογική τους.

Ἡ λογική ἔχει ἀναγνωριστεῖ ὡς θεά σήμερα, ἔχει κυριαρχήσει στήν ψυχή, στήν καρδιά. Ἐνῶ θά ἔπρεπε νά κυριαρχεῖ ἡ καρδιά, ὁ νοῦς, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, ὄχι τό συναίσθημα, ὁ νοῦς, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν ἕδρα του στήν καρδιά καί εἶναι ἡ ἀνώτερη δύναμη τῆς ψυχῆς. Ὁ νοῦς ὅμως γιά νά λειτουργήσει χρειάζεται τήν πίστη καί σήμερα ἔχει σχεδόν χαθεῖ ἡ πίστη. Ἔχει θαφτεῖ ὁ νοῦς κάτω ἀπό τά πάθη καί ἔχει κυριαρχήσει ἡ λογική. Ἡ λογική ὅμως λειτουργεῖ μέ τίς αἰσθήσεις καί ὁ ἄνθρωπος λέει: «Ὅ,τι βλέπω, ὅ,τι ἀκούω, ὅ,τι πιάνω, αὐτά μόνο πιστεύω. Τόν Θεό δέν Τόν βλέπω, δέν Τόν ἀκούω, δέν Τόν πιάνω, ἄρα δέν ὑπάρχει Θεός». Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη ζημιά τῆς θεοποίησης τῆς λογικῆς, ἡ ὁποία ἄρχισε ἀπό τήν Γαλλική Ἐπανάσταση… εὐρωπαϊκό προϊόν, ὅπως καί ἄλλα πού θά ποῦμε.

Ὅλοι, λοιπόν, ἔχουν ἕναν θεό. Ἄν δέν ἔχεις τόν ἀληθινό Θεό, θά βρεῖς ἀναγκαστικά ὑποκατάστατα, τά ὁποῖα ὅλα εἶναι στήν κατεύθυνση τήν δαιμονική. Δέν εἶναι σώζοντα. Δέν σώζουν τά ὑποκατάστατα. Μόνο ὁ ἀληθινός Θεός σώζει, μόνο ὁ Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι ψεύτικοι θεοί. Εἶναι εἴδωλα.

– Τί θά πεῖ εἴδωλο;

Κοιτᾶμε στόν καθρέφτη καί λέμε ὅτι βλέπουμε τό εἴδωλό μας. Εἴμαστε ἐμεῖς μέσα στόν καθρέφτη; Ὄχι, εἶναι τό εἴδωλό μας, εἶναι ἕνας ἀντικατοπτρισμός. Ἔτσι, θά λέγαμε, ὅλη ἡ κτίση εἶναι σάν ἕνας ἀντικατοπτρισμός τοῦ Θεοῦ. Μέ ποιά ἔννοια; Ὁ Θεός φανερώνεται στόν ἄνθρωπο μέσω τῶν ἐνεργειῶν Του. Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ φαίνονται στήν κτίση. Βλέπουμε, γιά παράδειγμα, τό σύμπαν, ἔχει μία τεράστια ἔκταση, δέν εἶναι ἄπειρο, ἔχει πέρατα, ἀλλά εἶναι τεράστιο. Γιατί τό ἔκανε τόσο τεράστιο ὁ Θεός; Γιά νά φανερώνει μέ αὐτό τό μέγεθος, πού τείνει στό ἄπειρο, τήν δική Του ἀπειρία, τήν δική Του Παντοδυναμία. Καί δέν εἶναι τεράστιο μόνο σέ μέγεθος ἀλλά ἔχει μέσα του καί τεράστιες δυνάμεις. Ἕνα γραμμάριο ὕλης ἔχει τεράστιες δυνάμεις. Μία σχάση πυρηνική ἀπό ἐλάχιστα γραμμάρια ὕλης ἔχει τεράστια ἐνέργεια. Τί κρύβει αὐτό; Τί φανερώνει ὁ Θεός; Τήν δύναμη πού ἔχει ὁ Ἴδιος.

Ἔτσι λοιπόν στήν κτίση ὑπάρχουν οἱ ἀντανακλάσεις, οἱ ἀντικατοπτρισμοί τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχει τό κάλλος τοῦ Θεοῦ. Βλέπετε πόσο ὄμορφη εἶναι ἡ κτίση! Ὅλα αὐτά οἱ ἄνθρωποι τά βλέπουν. Ὁ Θεός ὅμως δέν τά ἔκανε γιά νά τά εἰδωλοποιήσουμε, ἀλλά γιά νά βλέπουμε πίσω ἀπό αὐτά τόν Δημιουργό καί νά λέμε: «ἄν ἡ κτίση εἶναι τόσο μεγάλη, τόσο ὄμορφη, μέ τέτοιες δυνάμεις, ἄραγε ὁ Δημιουργός πού ἔκανε ὅλα αὐτά πόσο πιό δυνατός, πόσο πιό ὡραῖος, πόσο πιό σοφός θά εἶναι ἀπό τά δημιουργήματά Του;». Αὐτή δέν εἶναι ἡ ἁπλή λογική σκέψη; Κι ὅμως οἱ ἄνθρωποι λόγω τῆς κακίας, ὅπως λέει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ἔπεσαν στήν εἰδωλολατρία. Γιατί μέ τήν παρακοή πού κάναμε στόν Θεό, χάσαμε τήν Χάρη καί μετά πλανηθήκαμε. Εὐτυχῶς ὁ Θεός ὅμως δέν μᾶς ἐγκατέλειψε. Ἔγινε ἄνθρωπος καί μᾶς ἐπανέφερε. Βέβαια τό τραγικό εἶναι, ὅτι παρόλο πού ὁ Θεός μᾶς ἐπανέφερε καί δέθηκε ἡ εἰδωλολατρία, δεσμεύτηκε καί κυριάρχησε ὁ χριστιανισμός στήν οἰκουμένη, ὅλη ἡ Εὐρώπη ἔγινε χριστιανική, ἔχουμε Ἁγίους ἀπό ὅλη τήν Εὐρώπη, τελικά ξαναγυρίζουμε στήν εἰδωλολατρία.

Λέει στήν Ἀποκάλυψη: «ἦν, καί οὐκ ἔστι καί παρέσται» (Ἀποκ. 17,8). Γιά ποιόν μιλάει; Γιά τήν εἰδωλολατρία. Ἦν, ὑπῆρχε, ἡ εἰδωλολατρία, οὐκ ἔστι, δέν ὑπάρχει τώρα, καί παρέσται, καί θά ἔρθει πάλι. «Καί εἰς ἀπώλειαν ὑπάγειν» καί τελικά θά χαθεῖ, γιατί θά κυριαρχήσει ὁ Χριστός μέ τήν Δευτέρα Του Παρουσία. Ἀλλά λίγο πρίν τήν Δευτέρα Παρουσία θά ἐμφανιστεῖ πάλι ἡ εἰδωλολατρία, τό λέει ἡ Ἀποκάλυψη καί ἀκριβῶς αὐτό συμβαίνει στίς μέρες μας. Ἄρα εἴμαστε κοντά στήν Δευτέρα Παρουσία, γιατί σήμερα ἔχουμε μιά φοβερή ἀναζωπύρωση τῆς εἰδωλολατρίας.

«Εἶναι θεοαγνωσία ἡ εἰδωλολατρία νά ὑπηρετεῖς ὅ,τι ἤ ὅποιον ἐκτός τοῦ Χριστοῦ. Ἀκόμα δέ ἐάν ὑπηρετεῖς ὡς Θεό ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο. Ἐάν ὁ ἄνθρωπος βλέπει ὡς σκοπό καί ὅραμα τῆς ζωῆς τοῦ ὅ,τι ἄλλο, ἐκτός τοῦ Χριστοῦ, εἶναι εἰδωλολάτρης, εἶναι ἀσεβής». Καί ὁ σκοπός ἀκόμα τοῦ ἀνθρώπου πρέπει νά εἶναι ὁ Χριστός. Εἴμαστε πλασμένοι καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή πρέπει νά τείνουμε νά ὁμοιάσουμε στόν Χριστό μας. Ἄν δέν ἔχεις σκοπό τόν Χριστό, ἄν δέν εἶναι γιά σένα ὁ Χριστός τό Α καί τό Ω, δέν εἶσαι χριστιανός. Τί θά πεῖ τό Α καί τό Ω; Τό Ω εἶναι ὁ σκοπός, γιατί κάνουμε τό καθετί. Ποιός εἶναι ὁ σκοπός πού ὑπάρχουμε; Γιατί ζοῦμε; Γιατί κάνουμε τόσα πράγματα; Ἄν δέν τά κάνεις γιά τόν Χριστό, εἶναι χαμένα, εἶσαι εἰδωλολάτρης. Τό Α εἶναι ἀπό ποῦ ξεκινᾶς, ποιά εἶναι ἡ ἀφορμή; Ἄν δέν εἶναι τό Α γιά σένα ὁ Χριστός, πάλι εἶσαι εἰδωλολάτρης.

«Ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο ἄν βάλεις στήν θέση τοῦ Χριστοῦ ἤ ἀκόμα καί ὁποιοδήποτε ζωντανό ὄν», λέει ὁ Ἅγιος, «ἀπό τό σκουλήκι ἕως τόν Ἄγγελο ἤ ὅποια ὕλη, ἀπό τό ἄτομο ἕως τό σύμπαν ἤ ὅποια ἰδέα, κουλτούρα, πολιτισμό, φιλοσοφία, ἐπιστήμη, τέχνη, τεχνική, γίνεσαι εἰδωλολάτρης -ὄχι μόνο, ἀλλά- καί συνεργός τοῦ ψεύδους». Ὁ πατήρ τοῦ ψεύδους εἶναι ὁ διάβολος. Συνεργάζεσαι δηλαδή μέ τόν διάβολο. «Οἱ χριστιανοί μέ τοῦτο ξεχωρίζουν μέ τούς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους, ἐπειδή γνωρίζουν τήν Ἀλήθεια -τόν Χριστό δηλαδή- κατέχουν τήν αλήθεια, συνεργοῦν στήν ἀλήθεια». Συνεργάζονται μέ τόν Χριστό γιά νά ἐπικρατήσει ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ σ’ ὅλη τήν γῆ.

– Σήμερα πόσοι εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί στήν γῆ;

Περίπου 500.000.000; Πόσος εἶναι ὁ πληθυσμός; 7.500.000.000. Ἄρα 7.000.000.000 ἄνθρωποι εἶναι στήν εἰδωλολατρία, θεσμικά, ἐπίσημα. Ἀλλά καί πόσοι ἀπό μᾶς, πού λεγόμαστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, εἴμαστε πραγματικά χριστιανοί καί δέν εἴμαστε εἰδωλολάτρες; Νά λοιπόν πού ὁ ἀμπελώνας τοῦ Χριστοῦ μᾶς καλεῖ νά ἐργαστοῦμε. «Δεήθητε τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ, ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας» (Ματθ. 9,38), ὁ ἴδιος ὁ Χριστός τό λέει: παρακαλεῖτε, ὥστε νά βγάλει ἐργάτες στόν ἀμπελώνα του. Ἀλλά καί ὁ καθένας ἀπό μᾶς, ὅταν ὁ ἴδιος ζεῖ πραγματικά τόν Χριστό, κάνει καί ἱεραποστολή καί βγαίνει ἐντελῶς φυσικά!

Ἡ Ρώμη, νά κάνουμε μία παρένθεση, εἶχε χριστιανούς, ὅταν πῆγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Δέν εἶχε πάει ἄλλος Ἀπόστολος πρίν ἀπ’ αὐτόν. Πῶς εἶχε χριστιανούς; Ἀπό χριστιανούς ἐμπόρους, οἱ ὁποῖοι μετακινοῦνταν καί εἶχαν διαδώσει τήν πίστη τους ἐκεῖ. Ἀπό ἁπλούς ἀνθρώπους δηλαδή.

«Ἔτσι λοιπόν κι ἐμεῖς», λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος, «νά γινόμαστε συνεργοί τῇ ἀληθείᾳ, ἐργαζόμενοι μέρα καί νύχτα γι’ αὐτήν. Λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος: «ἡμεῖς οὖν ὀφείλομεν ἀπολαμβάνειν τούς τοιούτους, ἵνα συνεργοί γινώμεθα τῇ ἀληθείᾳ» (Γ΄Ἰω. 1,8). Δέν μπορεῖς, λέει, νά κηρύξεις; Μπορεῖς ὅμως νά φροντίσεις τούς ἱεραποστόλους. Νά κάνεις ἄλλα ἔργα, λίγο πιό ταπεινά, πιό ἀφανῆ, τά ὁποῖα ἐπίσης χρειάζονται, γιά νά γίνεις κι ἐσύ συνεργός τῇ ἀληθείᾳ.

«Σέ ἀντίθεση μέ τόν χριστιανό πού ὑπηρετεῖ τόν ἀληθινό Τριαδικό Θεό καί ἐργάζεται γιά τήν θέωση τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός του, ὁ εἰδωλολάτρης ὑπηρετεῖ ὑποκατάστατα τοῦ Θεοῦ, τά εἴδωλα. Ἀπό τά πιό σπουδαῖα εἴδωλα εἶναι τό ἐγώ καί μάλιστα τό σῶμα, ἡ σάρκα». Ἄλλο εἴδωλο φοβερό καί τρομερό εἶναι ὁ κόσμος, ὁ ὁποῖος εἶναι τά πάθη, τά 3Φ, ἡ φιληδονία, ἡ φιλοδοξία καί ἡ φιλαργυρία, τά ὁποῖα, ὅπως εἴπαμε, οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι τά εἶχαν θεοποιήσει.

– Ποιός εἶναι ὁ εἰδωλολάτρης καί ποῦ βρίσκονται τά εἴδωλα;

Δέν εἶναι μόνο γύρω μας τά εἴδωλα. Προσέξτε τί λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες. Λέει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: «εἰδωλολάτρης εἶναι αὐτός πού προτιμάει τό σῶμα ἀπό τήν ψυχή καί τόν κόσμο -τά τρία φ, τά τρία κορυφαῖα πάθη πού λατρεύει ὁ κόσμος- ἀπό τόν Θεό.

«Ἀφοῦ ἡ ψυχή εἶναι ἀνώτερη ἀπό τό σῶμα καί ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπό τόν κόσμο ὁ Δημιουργός – Θεός, ἐκεῖνος πού προτιμᾶ τό σῶμα ἀπό τήν ψυχή καί τόν κόσμο ἀπό τόν Θεό πού τόν δημιούργησε, αὐτός δέν διαφέρει διόλου ἀπό αὐτούς πού λατρεύουν τά εἴδωλα». Εἶσαι κοσμικός; Εἶσαι εἰδωλολάτρης. Ἀγαπᾶς καί περιποιεῖσαι τό σῶμα σου περισσότερο ἀπό ὅ,τι πρέπει καί χωρίς καθόλου ἤ ἐλάχιστα νά φροντίζεις γιά τήν ψυχή; Εἶσαι εἰδωλολάτρης. Καί τί γίνεται; Προσέξτε πῶς ἐργάζονται οἱ δαίμονες; Τά κατεξοχήν εἴδωλα τά ἔχουμε μέσα μας.

Λέει ὁ Ἅγιος Μάξιμος: «ἀπό τά πάθη πού βρίσκονται μέσα στήν ψυχή παίρνουν οἱ δαίμονες τίς ἀφορμές καί ὑποκινοῦν μέσα μας τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς». Καί ὁ Χριστός μας λέει: «ἐκ τῆς καρδίας μολύνεται ὁ ἄνθρωπος» (πρβλ. Μαρκ. 7,21). Ἐκεῖ ὑπάρχουν οἱ ἀφορμές. Οἱ δαίμονες ὑποκινοῦν τίς ἀφορμές καί ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά λερώνεται μέ τούς βρωμερούς λογισμούς πού φτιάχνει μέσα στήν καρδιά του. «Κατόπιν -οἱ δαίμονες- πολεμοῦν μέ αὐτούς τόν νοῦ», μέ τούς λογισμούς «καί τόν βιάζουν νά δώσει τήν συγκατάθεσή του στήν ἁμαρτία». Πρίν κάνεις τήν ἁμαρτία μέ τό σῶμα, παλεύεις μέσα σου, λές: – Νά τό κάνω ἤ νά μήν τό κάνω; Εἶναι οἱ δαίμονες ἀπό πίσω. «Ἀφοῦ νικηθεῖ, τόν ὁδηγοῦν στήν κατά διάνοια ἁμαρτία». Ἡ πρώτη συγκατάθεση γίνεται μέσα μας καί λές: – Ἀποφάσισα, θά τό κάνω. «Κι ὅταν αὐτή συντελεστεῖ, τόν φέρνουν αἰχμάλωτο στήν πράξη». Μετά πιά εἶσαι δεμένος. Δέν μπορεῖς ν’ ἀντισταθεῖς. Τό κάνεις καί μέ τό σῶμα. «Κατόπιν αὐτοί πού μέ τούς λογισμούς ἐρήμωσαν τήν ψυχή», οἱ δαίμονες δηλαδή μέσω τῶν λογισμῶν ἔκαναν τήν ψυχή ἔρημο, συντρίμμια, «ἀποχωροῦν», φεύγουν, τήν ἔκαναν τήν δουλειά τους. «Μαζί μ’ αὐτούς», παίρνουν καί τούς λογισμούς. Ἠρεμεῖ ὁ ἄνθρωπος, λέει: – Ἄ, καθάρισα! Ὄχι, δέν καθάρισες…

– Τί κάνουν οἱ δαίμονες;

«Ἀφήνουν μέσα στόν νοῦ τό εἴδωλο τῆς ἁμαρτίας. Δέν φεύγουν τελείως. Ἀφήνουν τό ἄγαλμα… γιά νά τό προσκυνᾶς! Ξέρουν ὅτι αὐτή ἡ κατάσταση, τό εἴδωλο τῆς ἁμαρτίας, εἶναι μιά διαρκής πληγή, ἡ ὁποία παρακινεῖ συνεχῶς τόν ἄνθρωπο νά ξανακάνει τήν ἁμαρτία. Ἀλλά οἱ δαίμονες πλέον δέν χρειάζεται νά χάνουν τόν καιρό τους μέ σένα. Ἔχουν βάλει τό εἴδωλό τους μέσα, τό πάθος -γιατί κάθε πάθος ἔχει καί τόν δικό του δαίμονα- καί θά ἔρχονται ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν νά δοῦν πῶς πᾶς, ἄν συνεχίζεις νά προσκυνᾶς τό εἴδωλο. Καταλάβατε πῶς ἐργάζονται οἱ δαίμονες; Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα, τά εἴδωλα εἶναι μέσα μας. Εἶναι καί ἔξω, ἀλλά κατεξοχήν εἶναι τά πάθη, τά ὁποῖα τά ἔχουμε μέσα μας καί τά προσκυνᾶμε.

«Μένει τό εἴδωλο τῆς ἁμαρτίας μέσα μας, γιά τό ὁποῖο λέει ὁ Κύριος: ‘’Ὅταν δεῖτε τό βδελυρό εἴδωλο τῆς ἐρημώσεως νά στέκεται σέ τόπο ἅγιο -ὅποιος διαβάζει, ἄς ἐννοεῖ’’ (Ματθ. 24,15). Ἄς ἐννοεῖ ὅτι τόπος ἅγιος καί ναός τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, μέσα στόν ὁποῖον οἱ δαίμονες, ἀφοῦ ἐρημώσουν μέ τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς τήν ψυχή, τοποθετοῦν τό εἴδωλο τῆς ἁμαρτίας. Καί αὐτά ἔγιναν ἱστορικῶς καί μερικοί λένε ὅτι αὐτά θά γίνουν καί κατά τήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου». Δηλαδή ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θά μπεῖ πράγματι μέσα στόν ναό τοῦ Θεοῦ, θά ἀνακηρύξει ἑαυτόν Θεόν καί θά πάψει κάθε ἄλλη θρησκεία.

Ἄς περάσουμε στά διάφορα εἴδη τῆς εἰδωλολατρίας, τά ὀποῖα βλέπουμε γύρω μας. Τό πρῶτο εἴδωλο, εἴπαμε, εἶναι τό ἐγώ, ὁ ἑαυτός μας. Ἤ μπορεῖ νά εἶναι καί ἕνα διευρυμένο ἐγώ, δηλαδή ‘ἐγώ καί ἡ οἰκογένειά μου, ἐγώ καί ἡ γυναῖκα μου, ἐγώ καί οἱ δικοί μου, ἐγώ καί τά παιδιά μου…’. Λέμε στόν Μεγάλο Κανόνα: «Αὐτείδωλον ἐγενόμην τοῖς πάθεσι τήν ψυχήν μου καταμολύνας». Ἔκανα δηλαδή τόν ἑαυτό μου εἴδωλο, ἀφοῦ μέ τά πάθη καταμόλυνα τήν ψυχή μου.

Οἱ σύγχρονοι κοινωνιολόγοι λένε ὅτι ὁ σημερινός ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἄνθρωπος τῶν ‘τριῶν ἐγώ’: ἐγώ, ἐγώ, ἐγώ. Ἡ προηγούμενη γενιά ἦταν ἡ γενιά τοῦ ἑνός ἐγώ. Τώρα ἐξελιχθήκαμε… Καί χαρακτηριστικά τοῦ ἀνθρώπου εἶναι: ἡ οἴηση, ἡ ἔπαρση, ἡ ὑπερηφάνεια, ἀλλά καί ἡ ἀπέραντη μοναξιά, γιατί ὅσο κανείς κλείνεται στό ἐγώ, τόσο ἀπομονώνεται.

Μπορεῖ νά εἶναι μιά μορφή εἰδωλολατρίας καί ἡ λατρεία πρός ἕνα ἄλλο πρόσωπο. Τό πρόσωπο αὐτό μπορεῖ νά εἶναι ὁ σύζυγος, ἡ σύζυγος.. Ὑπάρχει ἕνα περιστατικό μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο πού εἶχε πάει κάποιος καί παραπονιόταν, γιατί εἶχε μιά δυσάρεστη κατάσταση καί τοῦ λέει: «Γιατί; Ἐγώ τήν λάτρευα τήν γυναῖκα μου». Μόλις τό ἄκουσε ὁ Ἅγιος, ἔφριξε: «Τήν λάτρευες τήν γυναῖκα σου;», λέει. «Αὐτή ἡ λέξη λατρεία ἁρμόζει μόνο στόν Θεό». Αὐτό σημαίνει ὅτι τήν γυναῖκα του τήν εἶχε κάνει εἴδωλο καί πολλές φορές ὁ Θεός μᾶς παίρνει αὐτά τά εἴδωλα, γιά νά μᾶς βοηθήσει. Κάνει κάποιος εἴδωλο τό παιδί του. Καί τοῦ τό παίρνει ὁ Θεός τό παιδί, γιά νά μήν πάει στήν κόλαση. Τοῦ δίνει ὁ Θεός μιά εὐκαιρία νά μετανοήσει.

Ἄλλοι εἰδωλοποιοῦν ἄλλα πρόσωπα: ἠθοποιούς, ἀθλητές, ποδοσφαιριστές, ὁμάδες, πολιτικούς! Ἔχουν κάτι τέτοια συνθήματα: ‘θρησκεία ἡ τάδε ὁμάδα’. Εἶχα δεῖ μιά φορά στό κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης κάποια ταλαίπωρα παιδιά νά ἔχουν σταματήσει τήν κυκλοφορία καί νά ὑμνοῦν τήν ὁμάδα τους. Νά τά λυπᾶσαι… μέσα στήν νύχτα νά φωνάζουν… Ἦταν πραγματικά λατρεία τῆς ὁμάδας, εἰδωλολατρία. Λέει ἐπίσης ἡ Ἁγία Γραφή: «Ἐπικατάρατος πᾶς ὁ ἐλπίζων ἐπ᾿ ἄνθρωπον» (Ἱερ. 17,5). Δέν τό πήραμε τό μήνυμα ἀκόμα… ἐμπιστευτήκαμε τούς πολιτικούς, τούς θεοποιήσαμε, νομίσαμε ὅτι θά μᾶς λύσουν τά πάντα. Γίνεσαι ὅμως καταραμένος, ὅταν ἐμπιστεύεσαι ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο.

Θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό πολύ ὄμορφο. Ὑπάρχει ἕνας σύγχρονος Ἅγιος λίγο ἄγνωστος, ὁ π. Γαβριήλ ὁ Γεωργιανός. Γεννήθηκε τό 1926 στήν Τυφλίδα. Ἀπό μικρός νήστευε. Ἔγινε μοναχός τό 1955 ἐπί κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος. Γιά σαράντα χρόνια ἔζησε σέ νεκροταφεῖα, φυλακές καί ψυχιατρεῖα. Ἐπί δεκαπέντε χρόνια ζητιάνευε ταπεινωμένος, λοιδωρούμενος καί περιφρονημένος ἀπ’ ὅλους. Ἦταν διά Χριστόν σαλός. Ἡ «σαλότητά» του ἄρχισε νά ἐκδηλώνεται τήν Πρωτομαγιά τό 1965. Τί ἔγινε τότε; Σ’αὐτήν τήν ἐπίσημη γιά τούς κομμουνιστές ἡμέρα -Πρωτομαγιά!- παρουσία τῶν ἀρχῶν, εἶχε συγκεντρωθεῖ μεγάλο πλῆθος στήν κεντρική πλατεία τῆς Τυφλίδας. Πίσω ἀπό τοὺς ἐπίσημους δυό τεράστια πορτραίτα τοῦ Στάλιν καί τοῦ Λένιν κάλυπταν ἕνα μεγάλο μέρος ἑνός κτιρίου.

Ἐν παρενθέσει, ὅταν βασίλευε ὁ κομμουνισμός στήν Ρωσία, αὐτοί εἶχαν θεοποιηθεῖ. «Ὁ θεῖος Στάλιν εἶναι αὐτός πού ἀνάβει τά φῶτα στόν ὁρίζοντα…» ὑπάρχει καί ἕνα ποιήμα δικό μας.. Θεός ὁ Στάλιν! Γι’ αὐτό δέν γιόρταζαν Χριστούγεννα, γιόρταζαν Σταλινούγεννα! Εἶχαν ὑποκαταστήσει τίς χριστιανικές γιορτές. Νά ἡ εἰδωλολατρία, σέ πολιτικούς, σέ πρόσωπα! Ἐπίτηδες τό ἔκαναν, τούς ὁδήγησαν σ’ αὐτή τήν λατρεία, γιατί ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά μείνει χωρίς Θεό. Ὁπότε τοῦ ἔδωσαν ὑποκατάστατο: Ἀφῆστε τόν Χριστό… Ὁ Στάλιν, πού σᾶς ἔφερε τήν βιομηχανία, τήν τεχνολογία, τά φῶτα στόν ὁρίζοντα τό βράδυ… Τέτοιες ἀνοησίες.

Τί ἔκανε λοιπόν αὐτός ὁ Ἅγιος; Ξαφνικά, καί ἐνῶ στήν ἀσφυκτικά γεμάτη ἀπό κόσμο πλατεία οἱ ἐκδηλώσεις εἶχαν φτάσει στό ἀποκορύφωμά τους, ἡ 12μετρη φωτογραφία τοῦ Στάλιν ἔπιασε φωτιά. Τί εἶχε γίνει; Ὁ μοναχός Γαβριήλ καταφέρνοντας νά φτάσει στόν πρῶτο ὄροφο τοῦ κυβερνητικοῦ κτιρίου, ἄνοιξε τό παράθυρο καί περιέλουσε τό πίσω μέρος τῶν πορτραίτων μέ βενζίνη βάζοντας φωτιά. Μετά ἀπό λίγο κάηκε καί τό πορτραῖτο τοῦ Λένιν. Ὁ τρόμος εἶχε ἁπλωθεῖ πάνω ἀπό τό πλῆθος καί ἐπικρατοῦσε νεκρική σιγή. Ἔπεσαν τά εἴδωλά τους! Ὅσο τά πορτραίτα καίγονταν ὁ μοναχός Γαβριήλ φώναζε ἀπό τό παράθυρο τά παρακάτω λόγια: «Ὁ Κύριος εἶπε νά μήν φτιάχνουμε εἴδωλα. Νά μήν ἔχετε ἄλλους θεούς ἐκτός ἀπό Ἐμένα. Καλοί μου ἄνθρωποι συνέλθετε!». Δέν τό ἔκανε ἀπό φανατισμό. Ἀπό ἀγάπη γιά τούς ἀνθρώπους τό ἔκανε, πού τούς ἔβλεπε νά κυλιοῦνται στήν χείριστη μορφή ἁμαρτίας, πού εἶναι ἡ εἰδωλολατρία, νά λατρεύεις ἕναν ἄνθρωπο. «Ὅσοι ἔζησαν σ’ αὐτήν τήν γῆ, ἦταν πάντα χριστιανοί!». Πράγματι ἡ Γεωργία ἀπό τόν 3ο αἰῶνα δέχθηκε τόν χριστιανισμό, πολύ πιό νωρίς ἀπό τήν Ρωσία, μέ τήν Ἁγία Νίνα.

«Ἐσεῖς γιατί προσκυνᾶτε τά εἴδωλα; Ἡ δόξα ἀνήκει μόνο στόν Θεό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πέθανε καί τήν τρίτη ἡμέρα ἀναστήθηκε». Τούς ἔκανε κήρυγμα ὁ ἄνθρωπος πίσω ἀπό τά καμμένα εἴδωλα! «Τά εἴδωλά σας ὅμως δέν θά ἀναστηθοῦν ποτέ. Ἀκόμη καί ὅταν ζοῦσαν ἦταν νεκροί!». Βλέπετε τί λέει; Νεκροί! Μετά βέβαια τόν κατέβασαν κάτω, τόν χτύπησαν, τόν ποδοπάτησαν, ἀλλά εὐτυχῶς ἔζησε. Τόν ἔβαλαν στήν φυλακή κάποια χρόνια καί μετά τόν ἔβγαλαν ὡς τρελό. Εἶναι Ἅγιος, σπουδαῖος Ἅγιος. Ὑπάρχει κάποιο βιβλίο γιά αὐτόν. Θεοποίηση τῶν πολιτικῶν..

Ἄλλη μορφή εἰδωλολατρίας εἶναι ἡ θεοποίηση τῆς λογικῆς. Ὅπως εἴπαμε, πιστεύω μόνο ὅ,τι ἀκούω, ὅ,τι πιάνω, ὅ,τι βλέπω, τίποτα ἄλλο.

Πέμπτη μορφή εἰδωλολατρίας εἶναι ἡ λατρεία τοῦ χρήματος, ἡ φιλαργυρία. Ἡ λατρεία τῶν κτισμάτων: ζῶα, ἀντικείμενα, αὐτοκίνητα, κοσμήματα.. ὅλα τά κτίσματα. «Ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σου, ἐκεῖ εἶναι καί ἡ καρδιά σου» (Ματθ. 6,21). Βλέπετε λίγο νά γρατζουνιστεῖ τό αὐτοκίνητο, γίνεται θηρίο ὁ ὁδηγός. Τό λατρεύει. Τό πλένει, τό σκουπίζει, τό γυαλίζει, μή τυχόν καί τοῦ πειράξεις τό αὐτοκίνητο. Δέν εἶναι εἰδωλολατρία αὐτό;

Φιλαργυρία εἶναι καί ἡ φιλοκτημοσύνη καί ἡ λατρεία τῶν πραγμάτων, μέ ὅλες τίς μορφές της. «Ἡ φιλαργυρία», λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, «εἶναι προσκύνηση τῶν εἰδώλων». Ξεκάθαρα πράγματα. Ἀγαπᾶς τά χρήματα; Ἀγαπᾶς τήν ὕλη; Εἶσαι εἰδωλολάτρης. «Ἡ φιλαργυρία εἶναι θυγατέρα τῆς ἀπιστίας». Ἀπό ποῦ πηγάζει ἡ φιλαργυρία; Ἀπό τό ὅτι δέν ὑπάρχει πίστη στόν Θεό. Δέν ἐμπιστεύεται ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό καί ἀναζητάει στηρίγματα. Λέει: – Μέ τά χρήματα μπορεῖς νά κάνεις ὅ,τι θέλεις! Δέν νομίζω… Ὅταν ἀρρώστησε τό παιδί τοῦ Ὠνάση, ἐκλιπαροῦσε ὅλους τούς γιατρούς παγκοσμίως λέγοντας ὅτι δίνει τήν μισή του περιουσία σέ ὅποιον κάνει καλά τό παιδί του… ἀλλά πέθανε. «Ἡ φιλαργυρία εἶναι προφασίστρια νόσων». Ὁ φιλάργυρος πού μαζεύει, λέει ὅτι τό κάνει γιά νά ἔχει κάτι στήν ἄκρη σέ περίπτωση πού ἀρρωστήσει. «Μάντης γηρατειῶν», λέει γιά τά γεράματά μου τά μαζεύω. Ποῦ ξέρεις ὅτι θά γεράσεις; «Ὑποβολεύς ἀνομβρίας», λέει ἄν πέσει ἀνομβρία νά ἔχω κάτι στήν ἄκρη. «Προμηνυτής λιμῶν». Ἅμα πέσει πείνα;

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κασσιανός, ὁ ἐπικαλούμενος Ρωμαῖος λέει: «τό πάθος τῆς φιλαργυρίας δέν προέρχεται ἀπό τήν φύση, ἀλλά μόνο ἀπό πολύ κακή καί διεφθαρμένη διάθεση. Ἡ ἀρρώστια τῆς φιλαργυρίας, ὅταν βρεῖ στήν ἀρχή τῆς ἀποταγῆς χλιαρή καί ἄπιστη τήν ψυχή, τῆς ὑποβάλλει δίκαιες τάχα καί εὐλογοφανεῖς προφάσεις, γιά νά κρατήσει μερικά ἀπό ἐκεῖνα πού ἔχει». Μιλάει γιά τούς μοναχούς, πού ἴσως τό κάνουν μέ διάφορες προφάσεις, οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν βέβαια καμία ὑπόσταση.

Πρέπει νά ποῦμε ὅτι αὐτό τό εἶδος εἰδωλολατρίας βασιλεύει σήμερα στόν κόσμο. Μοῦ ἔλεγε ἕνα πνευματικό μου παιδί, πού δουλεύει σέ τράπεζα, ὅταν εἶχε ξεσπάσει ἡ κρίση, τότε μέ τά capital controls κ.λ.π. ἔμπαιναν οἱ ἄνθρωποι μέσα στήν τράπεζα ἀλλόφρονες, τρελαμένοι καί φώναζαν «τά λεφτά μου, τά λεφτά μου»!

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι καταναλωτής, θύμα τοῦ μάρκετινγκ, σπαταλάει, πετάει, ξαναεπεξεργάζεται τά σκουπίδια του καί εἶναι θαμμένος στήν κυριολεξία κάτω ἀπό τήν ὕλη.

Ἄλλο εἴδωλο εἶναι ἡ ἡδονή, ἡ ἄνεση, ἡ ὑγεία. Τό εἴδωλο τῆς εὐμάρειας. Ταυτίσαμε τήν ἄνεση μέ τήν εὐτυχία. Εἰδωλοποιήσαμε τήν ἄνεση. Ἄλλο εἴδωλο εἶναι ἡ δόξα. Ἐννοεῖται τοῦ κόσμου, ὄχι τοῦ Θεοῦ. Ἄλλα εἴδωλα: ἡ μόδα, ἡ ἐξουσία, ὁ πόθος νά ἔχεις κοινωνική δύναμη, ἐξουσία πάνω στούς ἄλλους, κοινωνική θέση καί ἀποδοχή. Σέ νοιάζει τί θά πεῖ ὁ κόσμος καί ὄχι τί θά πεῖ ὁ Θεός.

Λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, «ὁ κενόδοξος δείχνει ὅτι εἶναι πιστός, ἐνῶ εἶναι εἰδωλολάτρης. Φαινομενικά μέν σέβεται τόν Θεόν, ἀλλά στήν πραγματικότητα ἐπιζητεῖ νά ἀρέσει στούς ἀνθρώπους καί ὄχι στόν Θεό». Κενόδοξος καί ἄρα εἰδωλολάτρης, δηλαδή πού λατρεύει τόν ἑαυτό του «εἶναι κάθε ἐπιδεικτικός ἄνθρωπος». Κάθε ἄνθρωπος πού ἀρέσκεται νά ἐπιδεικνύεται μέ τά ροῦχα του, τήν ὀμορφιά του, τά χρήματά του, τά πτυχία του, τά σπίτια του… «Τοῦ κενοδόξου ἡ νηστεία εἶναι χωρίς μισθό καί ἡ προσευχή ἄκαιρη καί ἄστοχη. Διότι καί τά δύο τά κάνει γιά τόν ἀνθρώπινο ἔπαινο. Ὁ κενόδοξος ἀσκητής -ἀλλά καί κάθε χριστιανός- εἶναι διπλά ἀδικημένος, ἀφοῦ καί τό σῶμα του τό τυραννεῖ, καί μισθό δέν παίρνει».

Ἐδῶ θυμόμαστε ἕνα περιστατικό μέ τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό. Εἶχε πάει νά μιλήσει σ’ ἕνα χωριό, μιά κωμόπολη, καί μέ τό διορατικό του ὄμμα, εἶδε τρεῖς νεαρές κοπέλες πού στολίζονταν πόση ὥρα μπροστά στόν καθρέφτη, γιά νά πᾶνε ν’ ἀκούσουν τήν ὁμιλία τοῦ Ἁγίου! Τίς εἶδε ὁ Ἅγιος μέ τήν διόραση πού εἶχε στό σπίτι τους. Καί στέλνει μήνυμα: «πεῖτε σ’ αὐτά τά εἴδωλα νά μήν ἔρθουν». Δέν χρειάζεται νά ἔρθουν στήν ὁμιλία… Δέν τίς εἶπε κἄν ἀνθρώπους, ἀλλά εἴδωλα. Ἔτσι δέν συμβαίνει μέ τόν ἄνθρωπο πού κάθεται καί στολίζεται μπροστά στόν καθρέφτη; Κάνει εἴδωλο τόν ἑαυτό του.

Ἄλλο εἴδωλο εἶναι ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογία καί ἡ λατρεία τῆς τεχνολογίας, πού στήν κυριολεξία ὑπάρχει στίς μέρες μας. Θά σᾶς πῶ δύο δημοσιεύματα σέ ἐφημερίδες. Τό πρῶτο δημοσίευμα ἀναφέρεται «στήν θρησκειοποίηση τοῦ γνωστοῦ παγκόσμιου κολοσσοῦ google». Ὅσοι ἀσχολεῖστε μέ τό διαδίκτυο, ξέρετε τί εἶναι google, ἡ δημοφιλέστερη μηχανή ἀναζήτησης στό διαδίκτυο. Κοιτάξτε τώρα τί ἔγινε μ’ αὐτή τήν ἑταιρεία. «Μιά ὁμάδα Ἀμερικανῶν πιστῶν τοῦ διαδικτύου -ὄχι τοῦ Χριστοῦ, τοῦ διαδικτύου- θεώρησαν ὅτι ἐπειδή ἡ συγκεκριμένη ἑταιρεία googleπαρέχει κάθε εἴδους πληροφορία στούς χρῆστες -ὅτι θέλεις, ρωτᾶς τήν google καί σοῦ δίνει ἀπάντηση- εἶναι παντογνώστης, ὅπως ὁ Θεός καί γι’ αὐτό ἄρχισαν νά τήν λατρεύουν σάν θεό». Τό καταλαβαίνετε; Θεοποίηση τῆς ἑταιρείας!

Τώρα θυμήθηκα καί κάτι ἄλλο. Στήν Ἰαπωνία κάθε πρωί σέ κάποια ἑταιρεία ὅλοι οἱ ἐργαζόμενοι ἔκαναν προσευχή… Ποῦ λέτε; Στήν ἑταιρεία! Καί ἔλεγαν: «εὐχαριστοῦμε, ὤ ἑταιρεία, πού μᾶς δίνεις ὅ,τι χρειαζόμαστε κ.λ.π.». Καταλαβαίνετε ποῦ ἔχει φτάσει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος! Τί πλάνη ζεῖ!

Τί ἔκαναν αὐτοί λοιπόν; «Σύστησαν τήν ‘ἐκκλησία τῆς google’»! Ἡ πληροφορία, ὅπως τήν κατέγραψε ὁ συντάκτης τοῦ ἄρθρου, εἶναι: «ἡ νεότευκτη ‘ἐκκλησία τῆςgoogle’ θεωρεῖ ὅτι ἡ ἠλεκτρονική μηχανή πού τά ξέρει ὅλα εἶναι ὅ,τι πιό κοντά στήν ἀληθινό θεό. Τό μεγαλύτερο βῆμα δηλαδή πού ἔκανε ποτέ ἠ ἀνθρωπότητα στήν ἄμεση καί διαισθητική προσέγγιση τοῦ ὑπερτάτου ὄντος. Καί ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλά μέ αἰχμή τοῦ λατρευτικοῦ δόγματος, τόν φωτεινό παντογνώστη τῆς google, οἱ πιστοί θεωροῦν ὅτι ἡ θεϊκότητα τῆς μηχανῆς ἀναζήτησης εἶναι ἀναντίρρητη καί σαφῶς πιό ἔκδηλη ἀπό τήν ἐνσάρκωση τοῦ θεοῦ στά παραδοσιακά δόγματα». Καταλάβατε; Ἐνσάρκωση τοῦ θεοῦ ἡ μηχανή τῆς google! Τραγική μορφή εἰδωλολατρίας. Ποῦ μπορεῖ νά πέσει ὁ ἄνθρωπος…

Δεύτερο δημοσίευμα: «ἕνας 20χρονος δημιούργησε τήν ‘ἐκκλησία τοῦ Κοπιμισμοῦ’. Ἐκκλησία κι αὐτή…. Τώρα ἔχουμε καί τό θέμα τῆς Συνόδου στήν Κρήτη, πού ὀνομάσαμε ὅλους τούς αἱρετικούς «ἐκκλησίες». Πράγμα ἀπαράδεκτο, γιατί ὅλοι αὐτοί εἶναι αἱρέσεις καί δέν μποροῦμε νά τούς ποῦμε ἐκκλησίες. Νά ὅμως πού ἐδῶ ἔχουμε κι ἄλλες «ἐκκλησίες»: ‘ἐκκλησία τῆς google’ καί ‘ἐκκλησία τοῦ Κοπιμισμοῦ’. Κοπιμισμός εἶναι ἀπό τήν ἀγγλική λέξη copy, ἀντίγραφο. Κοιτάξτε, τί σκέφτηκε αὐτός… Αὐτή ἡ ἐκκλησία διαδόθηκε ἀστραπιαῖα καί μάλιστα στήν Σουηδία. Ἔγκρίθηκε ἀπό τήν Κυβέρνηση ὡς γνωστή καί ἀναγνωρισμένη θρησκεία. Σύμφωνα μέ τόν ἀρθρογράφο κοπιμισμός σέ ἐλεύθερη ἀπόδοση σημαίνει ἀντιγραφισμός. Βασικό του δόγμα εἶναι ἡ ἱερότητα τῆς ἀντιγραφῆς ἀρχείων καί πληροφοριῶν μέσω τοῦ διαδικτύου». Δηλαδή τί ἀνοησίες μπορεῖ νά φτάσει νά λέει ὁ ἄνθρωπος! Κατά τούς ὁπαδούς τοῦ κοπιμισμοῦ ἡ πληροφορία εἶναι τό δομικό στοιχεῖο τῶν πάντων καί ἑπομένως καί τά μηχανήματα πού διακινοῦν τήν πληροφορία πρέπει κι αὐτά νά λατρεύονται ὡς θεοί». Τά κομπιούτερ θεοί! Καταλάβατε;

Λέει ὁ Ἀπόστολος: «ἔσται γάρ καιρός ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλά κατά τάς ἐπιθυμίας τάς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τήν ἀκοήν καί ἀπό μέν τῆς ἀληθείας τήν ἀκοήν ἀποστρέψουσιν, ἐπί δέ τούς μύθους ἐκτραπήσονται» (Β΄Τιμ. 4,3-4). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τό λέει στόν Τιμόθεο: θά ἔρθει καιρός πού οἱ ἄνθρωποι δέν θά ἀντέχουν τήν ὑγιή διδασκαλία… δέν θά θέλουν νά ἀκοῦνε… ἀλλά θά θέλουν διδασκάλους πού νά ὑπηρετοῦν τίς ἐπιθυμίες τους. Σήμερα αὐτό συμβαίνει. Οἱ ἄνθρωποι πού διδάσκουν ὑγιῶς, ὀρθοδόξως, εἶναι λίγοι στήν Ἑλλάδα καί παγκοσμίως. Καί πολλοί ἀπό τούς πιστούς δέν θέλουν κἄν νά τούς ἀκούσουν. Γιατί; Διότι τούς ἔχουν βάλει ταμπέλα: ‘αὐτός εἶναι αὐστηρός, αὐτός εἶναι ἀπόλυτος. Ἐμεῖς θά πᾶμε στούς ἄλλους’. Ποιούς; ‘Αὐτούς πού μιλᾶνε κατά τίς ἐπιθυμίες μας’. «Κνηθόμενοι τήν ἀκοήν», πού μᾶς χαϊδεύουν τά αὐτιά. Ἐπαληθεύεται πλήρως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στήν ἐποχή μας.

Ἀλλη μορφή εἰδωλολατρίας: οἱ διάφορες θρησκεῖες. Ὅλες οἱ θρησκεῖες οὐσιαστικά εἶναι εἰδωλολατρίες. Μόνο ἡ ἀληθινή θρησκεία, πού δέν εἶναι θρησκεία μέ τήν συνηθισμένη ἔννοια ἀλλά εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἡ Ὀρθοδοξία, δέν εἶναι εἰδωλολατρία. Μιά ἐπίκαιρη μορφή εἰδωλολατρίας, θρησκείας δηλαδή τῶν εἰδώλων, εἶναι ἡ μασονία, ὁ τεκτονισμός. Θά σᾶς πῶ λίγα πράγματα πού τά λένε οἱ ἴδιοι. Βέβαια δέν εἶναι δίκαιο νά ἰσχυριστοῦμε πώς ὅλοι οἱ μασόνοι εἶναι ἐνημερωμένοι γιά τά μυστικά σχέδια τῆς ὀργάνωσής τους ἤ γιά τό ὅτι ἡ μασονία εἶναι ὄντως θρησκεία. Πρίν χρόνια εἶχε βγάλει ἐγκύκλιο ἡ Ἱερά Σύνοδος πού τό ἔλεγε αὐτό καί θυμᾶμαι στό σχολεῖο στά θρησκευτικά μαθαίναμε ὅτι ἡ μασονία εἶναι θρησκεία. Ἔχει δομή θρησκείας.

Ὑπάρχει ἕνα βιβλίο, τό πιό γνωστό ἀπό τά βιβλία τῶν μασόνων, τοῦ Ἄλμπερτ Πάικ καί λέγεται «Ἠθική καί Δόγμα». Γράφει αὐτός: «Κάθε Μασονική Στοά εἶναι ἕνας θρησκευτικός ναός καί οἱ διδασκαλίες του εἶναι θρησκευτικές διδαχές». Ξεκάθαρα. Ἀπροκάλυπτα. Οἱ ἴδιοι τά λένε. Συνεχίζει: «Ἡ Μασονία εἶναι ἡ παγκόσμια, αἰώνια, ἀμετάβλητη θρησκεία, ὅπως ὁ Θεός τήν φύτεψε στήν καρδιά τῆς παγκοσμίου ἀνθρωπότητας». Οἱ Μασόνοι, νά ξέρετε, δέν μιλᾶνε ποτέ γιά Χριστό. Νά σᾶς ρωτήσω κάτι: Ἔχετε ἀκούσει ποτέ κάποιον πολιτικό νά λέει Χριστός; Ἄν ποῦνε κάτι, θά ποῦνε Θεός. Ποιός εἶναι ὅμως ὁ Θεός;

Ξέρετε ποιός εἶναι ὁ θεός τῆς Μασονίας; Δέν εἶναι ὁ Χριστός. Εἶναι ὁ Ματς, ὁ Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος καί πίσω ἀπό τόν Ματς ξέρετε ποιός κρύβεται; Τό ἀποκαλύπτει ὁ ἴδιος: ὁ Βάαλ. Ποιός εἶναι ὁ Βάαλ; Ὁ ἥλιος. Ὁ Βάαλ, ὁ εἰδωλολατρικός θεός πού εἶχε ἐπιβληθεῖ ἀπό τήν Ἰεζάβελ στούς Ἑβραίους καί πολέμησε ὁ προφήτης Ἠλίας, εἶναι ὁ ἥλιος. Καί μέσα στίς στοές τους ἔχουν τόν ἥλιο. Τό λένε. Λέει: «Γύρω ἀπό τόν Βωμό τῆς Μασονίας μποροῦν νά συναθροιστοῦν σάν μία ἀδελφότητα, ὁ Χριστιανός, ὀ Ἑβραῖος, ὁ Ἰσλαμιστής, ὁ Βραχμάνος..», σᾶς θυμίζει τίποτα αὐτό; Οἰκουμενισμός! «…οἱ ὁπαδοί τοῦ Κομφούκιου καί τοῦ Ζωροάστρη, σάν μιά ἀδελφότητα καί νά ἑνωθοῦν προσευχόμενοι πρός τόν ἕναν Θεό πού εἶναι ὁ Baalim (Βάαλ)…». Βλέπετε; Αὐτός εἶναι ὁ Ματς, ὁ Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος, εἶναι ὁ ἥλιος. Εἰδωλολατρία καθαρή. «Ζητᾶ ἀπό κάθε ἕνα ἀπό τούς μυημένους της νά ἐρευνήσει στά θεμέλια τῆς πίστης του καί νά στηρίξει τίς ἐλπίδες του στίς γραφές τῆς δικῆς του θρησκείας». Δέν ἔχουν πρόβλημα. Ὅταν ἔχουν στοά στήν Ἑλλάδα, θά βάλουν μέσα τήν Ἁγία Γραφή. Στήν Τουρκία τό κοράνιο, στήν Περσία τά δικά τους, τά ἀνάλογα κάθε φορά. Μόνο ἕνα πράγμα δέν θέλουν, νά πεῖ κάποιος ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε τήν ἀποκλειστικότητα τῆς ἀλήθειας. Δέν τό θέλουν αὐτό. Τό ἴδιο λένε καί οἱ Οἰκουμενιστές. Ἀπό ἐκεῖ ξεκινάει ὁ Οἰκουμενισμός, ἀπό τήν Μασονία, ὅπως καί ἡ Παγκοσμιοποίηση, πού εἶναι ἡ τάση κυριαρχίας, ὁ ἰμπεριαλισμός τῶν πλουσίων.

Ἐπιγραμματικά ἄλλες μορφές εἰδωλολατρίας εἶναι οἱ διάφορες θρησκεῖες, ὅπως εἴπαμε. Γνωστικισμός, πολύ ἀρχαία θρησκεία-αἵρεση, ὅτι ὑπάρχει μία κρυμμένη γνώση. Ἀνατολικές θρησκεῖες. Μουσουλμανισμός, ὅσο κι ἄν λένε ὅτι πιστεύουν σέ ἕναν θεό, ἀπό πίσω εἶναι εἰδωλολατρία. Ἡ νεοειδωλολατρία, ἡ ὁποία ἔχει ἐμφανιστεῖ καί στήν πατρίδα μας, οἱ νεοπαγανιστές, οἱ δωδεκαθεϊστές, ὅπως τούς λένε ἀλλιῶς.

Στά πορίσματα ἀπό τό Συνέδριο γιά τήν νεοειδωλολατρία διαβάζουμε: «Τό φαινόμενο δέν εἶναι μόνον ἑλληνικό. Τό ὅτι ἐπανέρχεται ἡ νεοειδωλολατρία εἶναι φαινόμενο παγκόσμιο καί κατευθυνόμενο. Ἡ προσπάθεια ἀναβιώσεως τῶν ἀρχαίων ἐθνικῶν θρησκειῶν ἐκμεταλλευόμενη τά πατριωτικά αἰσθήματα τῶν ἀνθρώπων ἀποτελεῖ ἐπιδίωξη τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς, στήν ὁποία καί ἐντάσσεται». Μοῦ ἔλεγε ἕνα παιδί ἀπό τήν Ἀγγλία πού εἶχε ἔρθει στό Ἅγιο Ὄρος ἐπίσκεψη «πάτερ, στήν Ἀγγλία πλέον ἐπανέρχονται οἱ ἄνθρωποι στίς ἀρχαῖες θρησκεῖες πού εἶχαν τῶν Δρυίδων. Τίς νεράιδες, τά πνεύματα τῶν λιμνῶν, τῶν ποταμῶν, αὐτά λατρεύουν καί ἔχουν τόσο μίσος ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, πού ὄχι μόνο μᾶς βρίζουν, ἀλλά ἄν μποροῦσαν νά μᾶς σκοτώσουν, θά τό ἔκαναν». Ἡ Ἀγγλία, ἡ πολιτισμένη Ἀγγλία… ξαναγίνεται εἰδωλολατρική. Τό ἴδιο καί ὅλη ἡ Εὐρώπη.

Τό φαινόμενο τῆς νεοειδωλολατρίας «ἐνισχύεται ἀπό τίς κατά τόπους μασονικές στοές, οἱ ὁποῖες ἐνδιαφέρονται ὄχι γιά κάποια συγκεκριμένη θρησκεία ἀλλά γιά τήν προώθηση τοῦ Συγκρητισμοῦ». Συγκρητισμός εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, τό ἀνακάτεμα τῶν θρησκειῶν. «Καί τήν πρόσδεση τῶν ἀνθρώπων σέ μία πανθρησκεία, ὥστε νά ἐπιβληθεῖ παγκοσμίως ἠ Νέα Τάξη πραγμάτων». Ἐκεῖ μᾶς πᾶνε, γι’ αὐτό ἔγινε καί ἡ Σύνοδος στήν Κρήτη. Πρῶτα νά ἑνωθοῦμε μέ τούς ἄλλους ὑποτιθέμενους χριστιανούς, πού κι αὐτοί εἶναι εἰδωλολάτρες καί μετά μέ ὅλες τίς θρησκεῖες. Νά γίνει μία παγκόσμια θρησκεία, τήν ὁποία θά τήν καταργήσει μετά ὁ Ἀντίχριστος, γιά νά ἀναγορεύσει τόν ἑαυτό του ὡς θεό.

Ἄλλες μορφές εἰδωλολατρίας εἶναι αὐτές πού συνδέονται μέ μαγεία καί μέ ἀποκρυφισμό. Ὅσο κι ἄν σᾶς φανεῖ πρωτάκουστο καί παράδοξο τά τατουάζ καί ὅλα τά σχετικά, πού εἶναι τόσο διαδεδομένα στίς μέρες μας ἰδίως στούς νέους ἀνθρώπους, συνδέονται μέ ἀποκρυφισμό, μέ μαγεία. Ἄν προσέξετε στήν Ἀφρική πού κυριαρχοῦν οἱ δαιμονικές ἐνέργειες, οἱ ἄνθρωποι φτιάχνουν τέτοια πράγματα πολλά χρόνια τώρα. Τά καρναβάλια, ἄλλη μορφή νεοειδωλολατρίας. Τά φυλαχτά. «Πῆγε στόν Χότζα καί τῆς ἔδωσε κάτι νά τήν φυλάει…». Καλά πᾶς στόν διάβολο γιά νά βρεῖς καλό; Μυαλό δέν ἔχεις; Καφεμαντεία. Πηγαίνουν κοπέλες νά τούς ποῦν ποιόν θά παντρευτοῦν κ.λ.π. Ἀνάλογα μέ τά κατακάθια τοῦ καφέ, θά δεῖ τό μέλλον. Ἀνοησίες.

Κατεξοχήν βέβαια εἰδωλολατρία εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, ἡ ἐπίκαιρη αὐτή αἵρεση, ἡ παναίρεση, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔδιωξε ἀπό τήν ζωή του τόν Χριστό καί τά ἀποτελέσματα εἶναι καταστροφικά. Σᾶς εἶπα ὅτι ὅλη ἡ Εὐρώπη ἐπιστρέφει στήν εἰδωλολατρία. Θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό, τό ὁποῖο δέν εἶδα, γιατί δέν εἶχα τηλεόραση, ἀλλά τό ἄκουσα ἀπό τόν π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο, πού τό λέει σέ μία ὁμιλία του. Στίς 31 Δεκεμβρίου 1992 ἔγινε ἡ ἑνοποίηση τῆς Εὐρώπης, ἡ λεγόμενη Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Τότε λοιπόν κάθε μέρα ἔβγαινε μία διαφήμιση πρίν ἀπό τό Δελτίο Εἰδήσεων, πού ὑπάρχει μεγάλη ἀκροαματικότητα, καί κάποιος ἄνθρωπος ἔλεγε εὐχές. Προσέξτε τί εὐχές ἔλεγε… «Ὁ πυρσός πού φώτισε τούς ποιμένες» κ.λ.π. Ποιός πυρσός φώτισε τούς ποιμένες; Ὁ πυρσός φώτισε τούς ποιμένες ἤ τό φῶς τοῦ Θεοῦ; Ξέρετε τί σύμβολο εἶναι ὁ πυρσός; Τῆς μασονίας! Καί μετά ἔβγαινε μιά γυναίκα καί ἔλεγε ‘χρόνια πολλά’. Ξεκάθαρα δηλαδή μᾶς ἔλεγαν: «τά θεμέλια τῆς Εὐρώπης εἶναι παγανιστικά».

Ἐκτός ἀπό αὐτό, ἔγινε καί μία γιορτή τότε, ὅπου οἱ Εὐρωπαῖοι γιόρτασαν τήν ἑνοποίησή τους. Δυστυχῶς κι ἐμεῖς ἤμαστε ἐκεῖ. Τοποθέτησαν 12 δέντρα, γιατί τότε 12 ἦταν τά κράτη τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης καί μπροστά τους τοποθέτησαν 12 μαγκάλια – καντηλάκια, τά ὁποῖα θά καίγανε συνεχῶς μπροστά ἀπό αὐτά τά δέντρα. Τί εἶναι αὐτό, ξέρετε; Εἶναι δενδρολατρεία. Ἡ λατρεία τῶν δέντρων, τῶν ἀλσῶν, γιά τήν ὁποία γράφει ἡ Παλαιά Διαθήκη. Τά ἱερά ἄλση, πού θεοποιοῦσαν δέντρα καί ἔστηναν ἀγάλματα εἰδωλολατρικῶν θεῶν. Νά ποῦ πάει ἡ σύγχρονη Εὐρώπη… ξαναγυρίζουμε στήν εἰδωλολατρία. Μήπως καί ὁ Πάπας, πού ὅπου πάει φυτεύει ἐλιές, παραπέμπει ἐκεῖ…;

Ὁ Παπισμός καί ὁ Προτεσταντισμός εἶναι ἐκτροπές ἀπό τήν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί εἶναι τά ἀποτελέσματα τῆς διαστροφῆς τῶν Εὐρωπαίων. Θά ἀναφέρω μόνο ἕνα. Τό πιό βασικό δόγμα τοῦ Παπισμοῦ εἶναι τό ἀλάθητο, ὅτι ὁ Πάπας εἶναι ἀλάθητος. Ἕνας ἄνθρωπος δηλαδή ἀναγορεύτηκε ὡς ἀλάθητος. Μά ποιός εἶναι ἀλάθητος; Μόνο ὁ Θεός εἶναι ἀλάθητος. Ὑπάρχει ἄνθρωπος ἀλάθητος; Ἑπομένως ἐδῶ ἔχουμε μιά ὑποκατάσταση τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν Πάπα. Αὐτό εἶναι φοβερή εἰδωλολατρία. Ὁ Πάπας στήν Εὐρώπη πῆρε τήν θέση τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό σᾶς ὁμιλῶ γιά εἰδωλολατρία στήν Εὐρώπη. Ἔτσι οἱ Εὐρωπαῖοι ἐξόκειλαν. Βέβαια εἶχαν ἀρχίσει πιό πρίν, ὅταν ἔγινε τό Σχίσμα, τό 1054, τό ὁποῖο οὐσιαστικά δέν εἶναι Σχίσμα ἀλλά αἵρεση, γιατί πέφτοντας στήν αἵρεση τοῦ φιλιόκβε χωρίστηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἀπό τότε ἦρθε ὁ φοβερός κατήφορος.

Κλείνω μέ μιά προφητεία. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς λέει: «Ἡ Εὐρώπη ἔδιωξε τόν Χριστό, ὅπως οἱ Γαδαρηνοί». Ὁ Χριστός εὐλόγησε τήν Εὐρώπη, τήν καθάρισε ἀπό τά εἴδωλα, εἶχε γίνει ὀρθόδοξη χριστιανική Εὐρώπη, ἀλλά ποιό ἦταν τό εὐχαριστῶ τῆς Εὐρώπης; – Φύγε, δέν Σέ θέλουμε! Ὅ,τι εἶπαν καί οἱ Γαδαρηνοί. Ἐμεῖς θέλουμε τά γουρούνια, δέν θέλουμε Ἐσένα…. Ἔφυγε ὁ Χριστός ἀπό τήν Εὐρώπη καί στή θέση του ἦρθε ὁ Πάπας. Εἶναι καθαρή εἰδωλολατρία. Καί τί προφητεύει ὁ Ἅγιος Νικόλαος; «Θά καταστραφεῖ ἡ Εὐρώπη». Γιατί; Γιατί, ἔτσι ἀκριβῶς ἔγινε καί μέ τά Γάδαρα, μέ τούς Γαδαρηνούς, μέ τούς Γεργεσηνούς. Καταστράφηκαν. Ἄν πᾶτε στήν πόλη στά Γέργεσα, ὑπάρχει ἡ τοποθεσία, ἀλλά εἶναι ἔρημος, δέν ὑπάρχει τίποτα σήμερα ἐκεῖ. Τήν ἴδια προφητεία, ἄν θυμᾶστε, τήν εἶχε πεῖ καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «οἱ μεγαλουπόλεις θά γίνουν παραγκουπόλεις», παράγκες!

Ἐμεῖς ὅμως δέν πρέπει νά ἐξομοιωθοῦμε μ’ αὐτούς, οὔτε νά ἐξουνιτιστοῦμε, ὅπως πᾶνε νά μᾶς κάνουν οὐνῖτες, μέ ὅλες αὐτές τίς οἰκουμενιστικές μεθοδεύσεις, οὔτε θά χάσουμε τήν πίστη μας, οὔτε θά γίνουμε εἰδωλολάτρες. Ἀλλά θέλει πολύ-πολύ προσοχή… καί νά προσέξουμε τά εἴδωλα πού ἔχουμε μέσα μας.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Ἐρ. : Σήμερα ὁ Ἑλληνικός λαός εἶναι κατηχημένος;

Ἀπ. : Ὄχι, ἀκατήχητοι εἴμαστε. Σ’ αὐτό βέβαια δέν φταῖνε μόνο οἱ ἱερεῖς καί ἡ Ἐκκλησία, ὅπως κατηγοροῦνται, ἀλλά καί ὁ λαός. Ὅλοι φταῖμε. Μποροῦμε νά ζητήσουμε τήν κατήχηση. Ὑπάρχει. Λίγο δύσκολα… ἀλλά ὑπάρχει. Ὑπάρχει καί τό διαδίκτυο, οἱ ὀρθόδοξοι ὁμιλητές, οἱ ὁμιλίες τοῦ π. Ἀθανασίου τοῦ Μυτιληναίου, πού τόν ἀναφέραμε προηγουμένως, εἶναι πάρα πολύ ὠφέλιμες.

Ἐρ. : Γέροντα, ἀκούγονται πολλά κηρύγματα ἀλλά λείπει ἡ οὐσία.

Ἀπ. : Ἡ οὐσία εἶναι ὁ ἀγῶνας ὁ δικός μας. Ὁ πνευματικός ἀγῶνας μέσω τῆς βοήθειας καί τῆς καθοδήγησης τοῦ διακριτικοῦ πνευματικοῦ.

Ἐρ. : Μήπως μιά μορφή εἰδωλολατρίας εἶναι καί ἡ γεροντολαγνεία;

Ἀπ. : Ναί, ὑπάρχει κι αὐτό ὡς παρεκτροπή. Πολλές πλάνες ὑπάρχουν… Ὡστόσο προσέξτε, γιατί λέγεται ἀπό πολλούς, ἀλλά ἴσως ὑπάρχει μιά σκοπιμότητα. Δηλαδή ἕνας πού ἀγαπάει τόν Γέροντά του ἐν Χριστῶ καί τοῦ κάνει ὑπακοή εἶναι ὑποκείμενος σ’ αὐτή τήν κατάσταση πού εἴπατε, στή γεροντολαγνεία; Ὄχι, βέβαια. Γιατί σήμερα ὑπάρχει καί ἡ τάση ἀπό κάποιους πού δέν θέλουν τό σωστό, ἕναν πού λέει τό σωστό, νά τόν βαφτίζουν ‘φανατικό’. Ἕνας, φέρ’ εἰπεῖν, πού μιλάει γιά τήν ἁγνότητα καί τήν καθαρότητα, πού ζητάει ὁ Χριστός μας πρίν τόν γάμο, τόν λένε αὐστηρό. Ὄχι μόνο αὐστηρό… μπορεῖ νά τόν ποῦνε καί πουριτανό καί καθυστερημένο κ.λ.π. Ἥ ἕναν νέο, ὁ ὁποῖος φροντίζει νά παραμείνει ἁγνός καί καθαρός, ὁπωσδήποτε τόν περνοῦν γιά ὁμοφυλόφιλο. Προσοχή πολύ! Γιατί καί μέσα ἀπό αὐτά τά συνθήματα ὑπάρχει καί αὐτή ἡ τάση, νά δαιμονοποιοῦμε τούς καλούς ἀνθρώπους, τούς καλούς χριστιανούς.

Ξέρετε ὅτι ὑπάρχει ἕνα κίνημα τώρα… ἄνομο… σύγκρισης τῶν δύο σύγχρονων Ἁγίων μας: τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου καί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου; Καί ὑπάρχουν κάποιοι πού λένε ‘Μόνο τόν Ἅγιο Πορφύριο, ὄχι τόν Ἅγιο Παΐσιο, γιατί ὁ Ἅγιος Παΐσιος εἶναι αὐστηρός. Τόν Ἅγιο Πορφύριο νά διαβάζετε, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπιεικής’. Καί τί ἐννοοῦν; Ὅτι τάχα ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἐπέτρεπε μιά ἐλευθερία στίς σχέσεις πρίν τόν γάμο ἤ καί μέσα στόν γάμο, πού ἔχουν ἐπικρατήσει ἕνα σωρό διαστροφές. Καί τίς ἔχουν νομιμοποιήσει καί πνευματικοί δυστυχῶς, χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα βέβαια, ἀπνευμάτιστοι. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι αὐτή ἡ σύγκριση εἶναι ἄνομη. Καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἦταν καταπέλτης καί κήρυσσε τήν ἠθική, τήν καθαρότητα, ὅπως καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος στά πνευματικά του παιδιά, ξεκάθαρα. Ἁπλῶς εἶναι τό ὕφος του ἔτσι, ὅπως ἔχει περάσει στά βιβλία, γιά τά ὁποῖα βάζω καί ἕνα ἐρωτηματικό, γιατί ἔχω ἀκούσει ὅτι κάποια ἀπό τά βιβλία πού κυκλοφοροῦν εὐρέως, δέν μᾶς λένε ὅλα ὅσα εἶχε πεῖ ὁ Ἅγιος Πορφύριος. Εἶχε πεῖ κι ἄλλα, τά ὁποῖα τά ἀποκρύπτουν.

Ἐγώ ρώτησα προσωπικά ἕνα πνευματικό του παιδί, τόν κ. Γεώργιο Ἀρβανίτη, πού εἶναι στό Μήλεσι. Τόν ρώτησα: – Ἦταν ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔτσι ὅπως τόν λένε, δηλαδή χαλαρός στά ἠθικά θέματα; – Κάθε ἄλλο, μοῦ λέει. Καθόλου. Δέν ἐπέτρεπε οὔτε πρίν τόν γάμο τίς σχέσεις, οὔτε τίς διαστροφές μέσα στόν γάμο. Καμία διαστροφή, τίποτε. Κι ὅμως ὑπάρχουν ἄνθρωποι σήμερα πού λένε τέτοια πράγματα.

Πρέπει νά προσέχουμε πάρα πολύ καί ἀπό ρασοφόρους. Ὅπως προσέχουμε καί ἀπό γιατρούς. Ὅποιος φοράει ἄσπρη ποδιά, δέν σημαίνει ὅτι εἶναι καί σωστός γιατρός, μπορεῖ νά εἶναι καί χασάπης. Ὅπως ψάχνεις τόν καλό γιατρό, θά ψάξεις καί τόν καλό πνευματικό. Ἐκτός ἄν θέλεις νά ἱκανοποιήσεις τά δικά σου πάθη…. ὁπότε θά βρεῖς πολλά στηρίγματα. Θά βρεῖς ἀνθρώπους νά σοῦ χαϊδέψουν τά αὐτιά… καί ἐπισκόπους ἀκόμα καί ἱερεῖς κ.λ.π.

Ἐρ. : Γέροντα, ἐμεῖς τώρα πῶς μποροῦμε νά φυλαχτοῦμε ἀπ’ ὅλα αὐτά; Πάντα ἦταν δύσκολα, ἀλλά τώρα ἡ κοινωνία μας εἶναι χειρότερη…

Ἀπ. : Λέει ὁ Χριστός μας: «Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε» (Ματθ. 26,41). «Νήψατε, γρηγορήσατε» (Α΄Πετρ. 5,8). Δέν πρέπει νά κοιμόμαστε. Αὐτά πού σᾶς εἶπα καί ἐγώ δέν τά ἤξερα, ἀλλά ἔψαξα καί τά βρῆκα. Ὅλη αὐτή ἡ κατάσταση πού ὑπάρχει στήν πατρίδα μας σήμερα, ἔχει τήν ἑρμηνεία της. Πῶς ἔγινε ἡ πατρίδα μας ξαφνικά διεστραμμένη; Μέ παγκόσμια πρωτιά στήν ἀνηθικότητα; Τό ἔχετε σκεφτεῖ; Δέν σᾶς ἔχει προβληματίσει αὐτό; Οἱ Ἕλληνες ἦταν ἠθικότατοι καί τώρα ἔχουμε πρωτιά στίς διαστροφές καί στίς ἐκτρώσεις, σ’ ὅλη τήν ἀνομία. Αὐτό ἐξηγεῖται ὡς ἐξῆς: δούλεψαν γιά πολλά χρόνια τά ΜΜΕ καί βομβάρδισαν τόν λαό μέ κάθε εἴδους αἰσχρότητες κι ἐμεῖς καθόμασταν κοιμισμένοι ἤ μισοκοιμισμένοι μπροστά στήν τηλεόραση καί τά χάφταμε καί συνεχίζουμε νά τά χάφτουμε καί δέν διαμαρτύρεται κανείς. Ἔτσι διαστραφήκαμε. Πές… πές… πές… τά πιστέψαμε.

Τώρα ἔβαλαν στόχο νά πιστέψουμε ὅτι καί ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι φυσιολογικό πράγμα, εἶναι κάτι διαφορετικό! Μετά θά μᾶς ποῦν ὅτι καί ἡ παιδεραστία ἐπιτρέπεται…. καί ἡ κτηνοβασία… Ἔτσι εἶναι. Αὐτοί δουλεύουν χρόνια, μέ σχέδιο. Δέν πρέπει νά κοιμόμαστε. Τώρα γίνεται αὐτή ἡ πολύ σημαντική συγκέντρωση στήν πόλη σας γιά τίς ἔμφυλες -τίς ἔκφυλες- ταυτότητες. Ἐκφυλισμός εἶναι. Θέλουν νά περάσουν στά παιδιά τό μήνυμα ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι φυσιολογικό πράγμα καί νά τούς τό διδάξουν. Αὐτά εἶναι σχεδιασμένα. Εἶναι ἤδη ὑπογεγραμμένα. Οἱ βουλευτές μας, πού τούς βάλαμε ἐκεῖ, πού τούς ψηφίσαμε, τά ἔχουν ἤδη ὑπογράψει στό Εὐρωκοινοβούλιο. Ὑπάρχει μιά ἔκθεση Λούνατσεκ, μπορεῖτε νά τήν βρεῖτε στό διαδίκτυο, πού τά λέει. Θά φέρουν κι ἄλλα. Δέν εἶναι μόνο αὐτά. Ποιός τούς ἔβγαλε αὐτούς; Ἐμεῖς τούς βγάλαμε καί ἐμεῖς θά τούς ξαναβγάλουμε δυστυχῶς, γιατί κοιμόμαστε. Ὅταν ὁ ἄλλος καταργεῖ τήν ἐξομολόγηση ἀπό τά σχολεῖα, γιατί τόν ξαναψηφίζεις; Ἐμεῖς δέν φταῖμε; Τό ξέρετε ὅτι ἀπαγορεύεται νά πάω ἐγώ σέ σχολεῖο νά ἐξομολογήσω τά παιδιά; Ἀπαγορεύεται μέ νόμο! Τό ἔμαθε κανένας; Αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά πολλά. Πηγαίνουμε ὅμως στόν Βουλευτή καί λέμε: – Θά μοῦ τό διορίσεις τό παιδί; Θά σέ ψηφίσω.. ὅ,τι κι ἄν εἶναι.. ἄθεος… ὁμοφυλόφιλος… Ἔ, μετά τά λουζόμαστε.

Ὁπότε ἡ ἀπάντηση εἶναι μετάνοια. Νά μετανοήσουμε ὁ καθένας, νά δοῦμε ποῦ κάναμε λάθος, ταπεινά νά ἐξομολογηθοῦμε καί νά διορθωθοῦμε.

Φυλάξασθαι ἑαυτούς ἀπό τῶν εἰδώλων.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πηγή: hristospanagia3.blogspot.gr