Αποσπάσματα Ομιλίας Καθηγουμένης Αικατερίνης Ι.Μ. Οσίου Εφραίμ του Σύρου.
Η Σοφία του Θεού ακτινοβολεί ως υπέρλαμπρο, άσβεστο και αιώνιο φως. Η Σοφία του Θεού έχει πνεύμα μοναδικό και άγιο, άυλο, άπειρο εις το μέγεθος, ευκίνητο, αμόλυντο, πολυμερές, σαφές, απρόσβλητο,
φιλάγαθο, τέλειο· δυνατό και ευεργετικό, το οποίο υπερνικά όλα τα εμπόδια και τις ανθρώπινες δυσκολίες και κατευθύνει τα πάντα και εις τον επίγειο και εις τον ουράνιο κόσμο.
Η Σοφία του Θεού δεν συγκρίνεται ούτε με αδάμαντες ούτε με τον χρυσόν και τον άργυρον όλου του κόσμου. Ούτε με βασιλικά σκήπτρα και θρόνους και τα πλούτη όλου του κόσμου.
Εισχωρεί σε όλα τα νοερά πνεύματα των αγγέλων και εκείνων των ανθρώπων που διακρίνονται δια την καθαρότητα και την λεπτότητα. Είναι φιλάνθρωπο το πνεύμα της σοφίας, σταθερό και αλάθητο, χωρίς μέριμνες, παντοδύναμο και εποπτεύει και κατευθύνει τα πάντα. Είναι το απαύγασμα του θείου και αιωνίου φωτός. Ακηλίδωτο, ολοκάθαρο κάτοπτρο της ενεργείας του Θεού, εικόνα και έκφρασις της αγαθότητος του Θεού. Συγκρινόμενη με το φως, προηγείται και υπερέχει. Δι’ αυτό, το πνεύμα της σοφίας του Θεού δεν επιδέχεται καμμιά έστω σκιά σκότους και κακίας.
Η Σοφία του Θεού δεν εισέρχεται σε άνθρωπο πονηρό και σε σώμα καταχρεωμένο με πολλές αμαρτίες. Οι διεστραμμένοι λογισμοί και συναισθήματα μιας κακότροπης ψυχής την διαχωρίζουν από τον Θεόν και την απομακρύνουν από την Χάρι και το έλεος. Διότι το Άγιον Πνεύμα, το Οποίον παιδαγωγεί και διαμορφώνει τους ανθρώπους αποφεύγει τις ψυχές που κινούνται με δόλο, πονηρία και κακία, με ασύνετο φρόνημα.
Η ίδια η Σοφία του Θεού, κατά τον Σοφό Σολομώντα, «περιέρχεται εδώ και εκεί και αναζητεί τους αξίους της, παιδαγωγεί και μορφώνει φίλους του Θεού και Προφήτας, ενθρονίζεται στις όσιες ψυχές. Κανένα άλλο λογικόν όν δεν αγαπά ο Θεός ει μή μόνον εκείνον που συγκατοικεί με την Θείαν σοφίαν. Ολόλαμπρη και ευμενής παρουσιάζεται στους δρόμους της ζωής των και εις κάθε σκέψιν των τους βοηθεί πάντοτε». Διότι αρχή της κατά Θεόν σοφίας είναι η ειλικρινής επιθυμία της μορφώσεως, φροντίδα δε και σκοπός εις τον οποίον οδηγεί η παιδεία είναι η αγάπη του Θεού. Το μεγαλύτερο πνευματικό γέννημα και τέκνο της Θείας Σοφίας.
Εκδήλωσις δε της αγάπης είναι η προσεκτική τήρησις των θείων νόμων. Όποιος παιδαγωγείται και μορφώνεται με τα λόγια της σοφίας του Θεού, θα αποκομίσει μεγάλη ωφέλεια.
Το πλήθος των κατά Θεόν σοφών είναι ασφάλεια και σωτηρία διά τον κόσμο. Ο δε κατά Θεόν συνετός άρχοντας αποτελεί εγγύηση της σταθερότητος του λαού του, θα υπογραμμίσει και πάλι ο Σοφός Σολομών.
Αρχή και ρίζα της σοφίας του Θεού είναι, κατ’ αρχήν η πίστη σε Εκείνον, στον Δημιουργό και ετάζοντα καρδίας και νεφρούς κατά τον Ψαλμωδό.
Αυτή τη σοφία μας αποκάλυψε ο Θεός λέει ο Απόστολος Παύλος διά του Πνεύματός Του. «Εμείς δε δεν ελάβαμε το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα από τον Θεό, για να γνωρίσουμε εκείνα, που μας χαρίστηκαν από τον Θεό. Γι’ αυτό ομιλώ, συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος, κι όχι με λόγια που διδάσκει η ανθρώπινη σοφία, αλλά με λόγια πού διδάσκει το Άγιο Πνεύμα, ερμηνεύοντας τα πνευματικά σ’ αυτούς, πού έχουν το Πνεύμα», «τα λόγια μου και το κήρυγμά μου δεν στηρίζονται σε ανθρώπινη σοφία, πού πείθει, αλλά στην πεποίθηση που γεννούν τα χαρίσματα του Πνεύματος και οι θαυματουργικές δυνάμεις, ώστε η πίστη σας να βασίζεται όχι σε ανθρώπινη σοφία, αλλά στη δύναμη του Θεού». «Η σοφία αυτού του κόσμου είναι ανοησία ενώπιον του Θεού».
Η καλλιέργεια της σοφίας, της γνώσεως της αληθείας εναρμονίζουν το σώμα, την ψυχή, το πνεύμα. Η εποχή μας δυστυχώς γεννά γνώση, αλλά όχι σοφία.
Η σοφία του Θεού οδηγεί στην αληθινή ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου