Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Αποσπάσματα Ομιλίας Καθηγουμένης Αικατερίνης Ι.Μ. Οσίου Εφραίμ του Σύρου.
Ο Σταυρός του Χριστού είναι η φανέρωση της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο· σε κάθε άνθρωπο χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

«Τόσο πολύ αγάπησεν ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε τον μονογενή Υιό Του εις θάνατον, εις θάνατον διά Σταυρού, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σε Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια».

Ο Θεός μας αγάπησε θυσιαστικά μέχρι σταυρού και έτσι μας ελύτρωσε από την απελπισία του θανάτου και από την τυραννία του διαβόλου. Μας ελευθέρωσε από την δουλεία της αποστασίας και μας εχάραξε την Σταυροαναστάσιμη ευλογημένη και μακαρία πορεία ζωής.

Είναι δρόμος ανηφορικός, στενός και τραχύς.

΄Οπως κάθε άνθρωπος είναι προσωπικότητα μοναδική και ανεπανάληπτη, έτσι και η πορεία του πνευματικού αγώνα είναι πορεία προσωπική και μονόδρομη· ο Χριστιανός περιπατεί σε τεντωμένο σχοινί, ακροβατώντας.

Με αδιάπτωτη προσοχή και αδιάλειπτη προσευχή, με ακραιφνή και ζωντανή πίστη και με βεβαία και αδίστακτη ελπίδα, οφείλει να αγωνίζεται, «πίπτων και εγειρόμενος», να φθάσει έως το τέλος, «είτε εν ευπραγίαις η, η δυσπραγίαις περιπέση».

Όσο βαρύς και αν είναι ο σταυρός της δοκιμασίας, η πίστη, η αγάπη, η ελπίδα, η υπομονή τον ποτίζει, τον λιπαίνει, τον καλλι¬εργεί να φυτρώνει στο πρόσφορο έδαφος της αγαπώσης τον Χριστόν καρδίας και να γίνεται θυσιαστήριο κοινωνίας με τον σταυρωθέντα και αναστηθέντα Χριστό.

Διά του Σταυρού ο Χριστός εκάλεσε στην δική Του αιώνια χαρά, στην δική Του αιώνια μακαριότητα και ευφροσύνη, με μια αγαπητική μέχρι τέλους αιώνια ζωή μαζί Του, κάθε άνθρωπο.

Το πρώτο, λοιπόν, κατά τον υπογραμμόν του Χριστου και των Αγίων Του, πρέπει να αποδεχθούμε συνειδητά, να υιοθετήσουμε ελεύθερα και να αγαπήσουμε καρδιακά την άρση του Σταυρού! Του Σταυρού της Ασκήσεως!

Την χαρά του « Εσταυρωμένου Βίου»!

Κατά τον Άγιο Ιγνάτιο Μπριαντσιανίνωφ, «ο σταυρός του κάθε ανθρώπου» είναι οι θλίψεις και τα βάσανα της γήινης ζωής, που για τον καθένα μας είναι δικά του.

« Ο σταυρός του κάθε ανθρώπου» είναι η νηστεία, η αγρυ¬πνία και τα άλλα ευλαβή κατορθώματα, με τα οποία ταπεινώ¬νεται η σάρκα και υποτάσσεται στο πνεύμα. Τα κατορθώματα αυτά πρέπει να είναι ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός και στον κάθε άνθρωπο είναι δικά του.

« Ο σταυρός του κάθε ανθρώπου» είναι τα αμαρτωλά ασθε¬νήματα, ή πάθη, που ­ στον κάθε άνθρωπο ­ είναι δικά του! Με άλλα από αυτά τα πάθη γεννιόμαστε και μ’ άλλα μολυνόμαστε στην πορεία του γήινου βίου μας.

« Ο σταυρός του Χριστού» είναι η διδασκαλία του Χριστού.

«Ο σταυρός του κάθε ανθρώπου», για τον μαθητή του Χριστού γίνεται «Σταυρός του Χριστού», γιατί ο μαθητής του Χριστού είναι στερεά πεπεισμένος, ότι πάνω από αυτόν (τον μαθητή) αγρυπνάει ακοίμητος ο Χριστός. Πιστεύει ότι ο Χριστός επιτρέπει να του έρθουν θλίψεις, σαν μια αναγκαία και αναπόφευκτη προϋ¬πόθεση της Χριστιανικής πίστεως. Καμιά θλίψη δεν θα τον πλησίαζε, αν δεν το είχε επιτρέψει ο Χριστός, και ότι με τις θλίψεις που του συμβαίνουν, ο Χριστιανός γίνεται οικείος του Χριστού.

«Ο σταυρός του κάθε ανθρώπου» γίνεται για τον μαθητή του Χριστού «Σταυρός του Χριστού», γιατί ο αληθινός μαθητής Του σέβεται και θεωρεί την τήρηση των εντολών του Χριστού σαν τον μόνο σκοπό της ζωής του. Αυτές οι πανίερες εντολές γίνονται γι’ αυτόν σταυρός, πάνω στον οποίο συνεχώς σταυρώνει τον παλαιό του ανθρωπο «σύν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» του. ( Γαλ. Ε΄ , 24 ).

Και συνεχίζει ο Άγιος, τονίζοντας πως «για να δεχτούμε τον σταυρό στους ώμους μας, πρέπει πρώτα να πάψουμε να ικανοποι¬ούμε το σώμα στις ιδιότροπές του επιθυμίες, παρέχοντάς του μονάχα ό,τι είναι αναγκαίο για την ύπαρξή του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι η αλήθειά μας είναι ένα σκληρότατο ψέμα μπροστά στον Θεό και η λογική μας μία τέλεια ανοησία. Τέλος: Αφού παραδοθούμε στον Θεό μ’ όλη τη δύναμη της πίστης μας και ριχτούμε στη μελέτη του Ευαγγελίου, πρέπει να απαρνηθούμε το δικό μας θέλημα.

Ο σταυρός είναι και παραμένει βαρύς και καταθλιπτικός, ενόσω παραμένει ο σταυρός μας.

Όταν όμως μεταμορφωθεί σε Σταυρό του Χριστού, τότε γίνεται ασυνήθιστα ελαφρός. «Ο ζυγός μου», είπε ο Κύριος, «χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν».( Ματθ. ΙΑ΄, 30.)

Ο μαθητής του Χριστού λαμβάνει τον σταυρό στους ώμους του, όταν παραδέχεται πως είναι άξιος των θλίψεων που η Πρόνοια του Θεού του καταπέμπει.

Ο μαθητής του Χριστού τότε φέρει και υπομένει τον σταυρό του σωστά, όταν αναγνωρίζει, ότι οι θλίψεις που του στάλθηκαν είναι ακριβώς ­ αυτές και όχι άλλες ­ είναι αναγκαίες για την εν Χριστώ μόρφωσή του και τη σωτηρία του.

Τότε φέρουμε καρτερικά τον σταυρό μας, όταν αληθινά αντιλαμβα¬νόμαστε και αναγνωρίζουμε το αμάρτημά μας. Σ’ αυτή τη συναίσθηση του αμαρτήματός μας δεν υπάρχει καμιά αυταπάτη. Ωστόσο, όποιος παραδέ¬χεται τον εαυτό του αμαρτωλό και ταυτόχρονα γογγύζει και μοιρολογάει από το ύψος του σταυρού του, αποδεικνύει μ’ αυτό, ότι με το να παραδέχεται την αμαρτία του επιφανειακά, κολακεύει μονάχα τον εαυτόν του και τον ξεγελά.

Το να υπομένουμε καρτερικά τον σταυρό μας αποτελεί αληθινή μετάνοια.

Έξω από τον σταυρό, δίχως τον σταυρό, δεν υπάρχει ζώσα γνώση του Χριστού.

Σταυρός είναι η ισχύς και η δόξα όλων των απ’ αιώνος Αγίων.

Ο Σταυρός είναι ιατήρας των παθών, εξολοθρευτής των δαιμόνων.

Θανάσιμος είναι ο Σταυρός για εκείνους, που τον σταυρό τους δεν τον μεταμόρφωσαν σε Σταυρό του Χριστού, που από τον σταυρό τους γογγύζουν κατά της Πρόνοιας του Θεού. Σταυρός είναι για εκείνους που τον μέμφονται και τον βλασφημούν και παραδίνονται στην απελπισία και την απόγνωση. Οι αμαρτωλοί, που δεν εξομολογούνται και δεν μετανοούν, πεθαίνουν πάνω στον σταυρό τους, με θάνατο αιώνιο. Με το να μην υπομένουν καρτερικά, αποστερούνται την αληθινή ζωή, τη ζωή μέσα στον Θεό. Τους αποκαθηλώνουν από τον σταυρό τους, για να κατέβουν σαν ψυχές στον αιώνιο τάφο».

Διά του Σταυρού, τονίζει ο Απόστολος Παύλος (Κορ. Α΄, 21-24) , ο Χρι¬στός εφανέρωσε την δύναμη και τη σοφία του Θεού.

Ο Σταυρός ακόμη, γίνεται το σημείον φιλίας με τον Θεόν. Δίδει εις την ψυχή κάθε δύναμη, χορηγεί δια Πνεύματος Αγίου την σωτήρια σύνεση και την ένθεο σοφία και ανεβάζει τον άνθρωπο στην Βασιλεία του Θεού.

Η Αγάπη για τον Σταυρό δίνει ανταμοιβή την Αγάπη και την Πίστη. Την Πίστη στην Σταυρική θυσία του Χριστού μας και στην θεληματική υπέρβαση του εαυτού μας για την αγάπη Εκείνου, του Χριστού της οδύνης, της αισχύνης, των τραυμάτων, του χλευασμού, του εμπαιγμού, της άδικης κατηγορίας και συκοφαντίας, της άκρας ταπεινώσεως.

Αγάπησε και εσύ με ειλικρινή πίστη τον δρόμο που οδηγεί έξω από την πόλη της καλοπέρασης, της δήθεν ευημερίας και ειρήνης και ακολούθησε με πνευματικό φιλότιμο την πορεία των πνευματικών ευαγγελικών επαγγελιών, στον αγώνα για την απόκτηση των θεοειδών αρετών, στο πνεύμα της Θεοκοινωνίας και της κοινωνίας με τον πλησίον.

«Αν έλειπε η Αγάπη, θα ήταν ακατανόητη η σταυρική θυσία του Χριστού. Για τον Θεό Σταυρός σημαίνει αγάπη και αγάπη σημαίνει Σταυρός». Η πίστη τον καθιερώνει και η ελπίδα τον διατρανώνει.

Κάθε προσφορά και θυσία απαιτεί πνευματική προετοιμασία και αυτή είναι η αγάπη. Άλλωστε, φθαρτά πράγματα θυσιάζουμε σε αυτή την ζωή. Η ανταμοιβή όμως και το κέρδος είναι άφθαρτο και αιώνιο.

« Ο φτωχός Λάζαρος, που αναφέρει το Ιερό Ευαγγέλιο, υπέμεινε καρτερικά τη στέρηση των αγαθών αυτού του κόσμου. Και έτσι τον άμειψε ο Θεός, βάζοντάς τον στους κόλπους του Αβραάμ. Ο Θεός είναι πάντοτε κοντά μας και προπαντός στις θλίψεις μας και στις στενοχώριες.

Όταν δεν υπομένεις τον Σταυρό, τις θλίψεις, γνώριζε ότι δεν αγαπάς αληθινά τον Θεό και μέσα σου ζει περισσότερο ο κόσμος, παρά Εκείνος. Η αρρώστια και η φτώχεια άς μη σε φοβίζουν, γιατί έχεις βοηθό τον Χριστό. Αυτός είναι η ελπίδα σου. Πάνω από την αγάπη για το σώμα σου πρέπει να έχεις την αγάπη προς τον Θεό» (Αββά Ισαάκ του Σύρου), τονίζει ο Αββάς Ισαάκ.

Κάθε μεγάλη αγάπη, είναι Εσταυρωμένη, είναι θυσία, είναι πόνος, είναι μαρτύριο, είναι προσφορά αίματος έως τον θάνατο.

Και ο Απόστολος Παύλος μας παραγγέλλει: «Περιπατείτε εν αγάπη καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν τω Θεώ εις οσμήν ευωδίας» ( Εφεσ. Ε΄, 2 ).

Ο Κύριος έδωσε το παν από τον εαυτό Του και ζητεί το παν από τον άνθρωπο.

Και, επειδή κάθε αγάπη πρέπει να είναι αμοιβαία, ο Χριστός αναζητεί τον άνθρωπο και ζητεί να Τον αναζητούν. Ο Χριστός διψά να Τον διψούν· αγαπά να αγαπάται και έρως Του είναι να Τον ερωτεύωνται. Από αυτόν τον θείον έρωτα κατείχετο ο Απόστολος Παύλος, όταν έλεγε: «Ζω δέ ουκέτι εγώ, ζη δέ εν εμοί Χριστός» ( Γαλ. Β΄, 20 ).

Ο Χριστός είναι ζηλότυπος!

«Ο Χριστός δεν θέλει το έξω της καρδίας μας, αλλά αυτήν ολόκληρη την καρδία μας».

Μακάριος και ευλογημένος είναι εκείνος, που περνώντας από την στενή και τεθλιμμένη οδό του Σταυρού, με πίστη, ελπίδα και αγάπη ενατένισε τη λαμπροφόρο Ανάσταση.

Πριν σου στείλει ο Θεός το Σταυρό που σηκώνεις, τον κοίταξε με την ατέλειωτη δικαιοσύνη Του, τον θέρμανε στη γεμάτη αγάπη καρδιά Του, τον ζύγισε καλά με τα στοργικά Του χέρια, μή τυχόν και πέσει βαρύτερος από όσο μπορείς να σηκώσεις, και αφού υπελόγισε το θάρρος σου, τον ευλόγησε και τον τοποθέτησε προσεκτικά στους ώμους σου.

Μπορείς να τον σηκώσεις.

Κράτησέ τον και ανέβαινε από το Γολγοθά προς την Ανάσταση».

Κανείς δεν μπορεί να σωθεί χωρίς τον σταυρό του. Κανείς δε θα μπορέσει να εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών, χωρίς τό σταυρό του. Κανείς δε θα δεχθεί τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος στην καρδιά του, χωρίς το Σταυρό του Γολγοθά και να πλέξει γύρω του σαν τριαντάφυλλα τα έργα της πίστεως, της ελπίδας και της αγάπης.

Πηγή