«Λάβετε πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» (Ἰωάν. 20,23).
Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν κάποιων συγχωρήσετε τίς ἁμαρτίες, τούς συγχωροῦνται καί ἀπό τόν Θεόν· ἄν κάποιων ὅμως τίς κρατήσετε ἀσυγ- χώρητες, θά μείνουν γιά πάντα κρατημένες.
Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό ἔδωσε καί τήν ἐξουσία στούς Ἀποστόλους του καί αὐτοί στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, νά συγχωροῦν τίς ἁμαρτίες μας.
Ἡ ἐξομολόγηση μέ τήν θεία μετάνοια εἶναι ἱ. Μυστήριο καί μάλιστα ὑποχρεωτικό. Χωρίς μετάνοια καί ἐξομολόγηση Παράδεισο δέν βλέπουμε.
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (14-7) στά «Πνευματικά Γυμνάσματα» ἀναφέρεται στόν Μέγα Βασίλειο καί λέγει:
«οὐ πᾶσιν ἀποκαλύπτουσιν οἱ ἄνθρωποι, οὔτε τοῖς τυχοῦσιν, ἀλλά τοῖς ἐμπείροις τῆς τούτων θεραπείας, οὕτω καί ἡ ἐξαγόρευσις τῶν ἁμαρτημάτων γίνεσθαι ὀφείλει ἐπί τῶν δυναμένων θεραπεύειν, κατά τό γε- γραμμένον, ὑμεῖς οἱ δυνατοί τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζετε. Τουτέστιν αἵρετε διά τῆς ἐπιμελείας».
Νά τί λέγει. Ὅταν εἴμαστε ἄρρωστοι δέν πηγαίνουμε στόν ὁποιοδή- ποτε γιατρό, γιά νά μᾶς κάνη καλά, ἀλλά στόν ἔμπειρο καί τόν ἱκανό. Ἔτσι καί γιά τίς ἁμαρτίες σου, θά πᾶς σέ αὐτόν πού εἶναι ἔμπειρος καί ἱκανός σύμφωνα μέ τό τοῦ Ἀπ. Παύλου: Ἐσεῖς οἱ δυνατοί τίς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων νά βαστάζετε.
Γι᾽ αὐτό συνεχίζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος: Ὅπως ὁ Τωβίας, ὁ γιός τοῦ Τωβίτ, ὅταν ἤθελε νά πάῃ στό Ράγος τῆς Μηδείας, δέν τόλμησε νά πάῃ μό- νος του, ἀλλά ζήτησε καί βρῆκε ἄνθρωπο πιστό καί φρόνιμο, γιά νά τόν ὁδηγήση (ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ Ἄγγελος Ραφαήλ) καθώς ὅταν ἔφευγε ὁ πα- τέρας του τοῦ εἶπε: «Ζήτησον ἄνθρωπον, ὅς συμπορεύσεταί σοι» (Τω- βίτ ε´). Πόσο μᾶλλον ἐσύ ἀδελφέ, λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος, ἔχεις ἀνάγ- κη ἀπό ἕνα πιστό καί ἔμπειρο πνευματικό, γιά νά σέ ὁδηγήση στόν δρό- μο τῆς σωτηρίας.
* * *
Πρέπει ὅμως νά ἐξομολογούμεθα ὅλες τίς ἁμαρτίες μας.
Ὁ τεσσαρακοστός ἔνατος ψαλμός (ΜΘ´) λέγει:
«…ἐλέγξω σε, καί παραστήσω κατά πρόσωπόν σου τάς ἁμαρτίας σου» (Ψαλμ. μθ´ 21).
Λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος:
«Ὅτι πρέπει νά ἐξομολογηθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας καί μάλιστα ὅλες. Διότι, λέγει ὁ Κύριος, ἐάν κρύψης ἐδῶ τίς ἁμαρτίες σου, γνώριζε ὅτι ἐκεῖ τήν ὥρα τῆς κρίσεως ἔχεις νά τίς παρουσιάσης ὅλες, μπροστά σέ ὅλους τούς ἀγγέλους καί τούς ἀνθρώπους, Αὐτές ὅλες οἱ ἀνεξομολόγητες ἁμαρτίες σου θά σέ γελοιοποιήσουν σέ ἐκεῖνο τό παγκόσμιο κριτήριο».
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἔλεγε:
«νὰ εὑρίσκετε πνευματικὸν καλὸν γραμματισμένον, ἐνάρετον, νὰ ἐξο- μολογῆσθε καὶ νὰ λέγετε ὅλα σας τὰ ἁμαρτήματα. Νὰ ἔχης 100 ἁμαρτίας καὶ νὰ εἰπῆς τὰς 99 εἰς τὸν πνευματικόν, καὶ μίαν νὰ μὴ φανερώσης, ὅλες σου ἀσυγχώρητες μένουν. Καὶ ὅταν κάμνης τὴν ἁμαρτίαν, τότε πρέπει νὰ ἐντρέπεσαι, καὶ ὅταν ἐξομολογῆσαι, πρέπει νὰ μὴ ἔχης καμμίαν ἐντροπήν.
Μία γυναῖκα ἐπῆγε νὰ ἐξομολογηθῆ εἰς ἕνα ἀσκητήν. ῾Ο ἀσκητὴς εἶχεν ἕνα ὑποτακτικὸν ἐνάρετον. Λέγει ὁ ἀσκητὴς τοῦ ὑποτακτικοῦ του· Πήγαινε, νὰ ἐξομολογηθῆ ἡ γυναῖκα. ῾Ο ὑποτακτικὸς ἐμάκρυνεν ἕως ὁποὺ ἔβλεπε, μὰ δὲν ἤκουεν. ᾿Εξωμολογήθηκε ἡ γυναῖκα καὶ ἔφυγε. ῞Υστερα ἔρχεται ὁ ὑποτακτικὸς καὶ λέγει· Γέροντα, εἶδα ἕνα παράδοξον θαῦμα. ᾿Εκεῖ ὁποὺ ἐξωμολογεῖτο ἡ γυναῖκα, ἔβλεπα ὁποὺ ἔβγαιναν φίδια μικρά· βλέπω καὶ ἐκρέματο ἕνα μεγάλο· ἔκανε νὰ βγῆ, καὶ πάλιν ἐτραβήχθη ὀπίσω. Λέγει ὁ ἀσκητής· Πήγαινε νὰ τὴν κράξης νὰ ἔλθη ὀπίσω γλήγορα. Πηγαίνοντας ὁ ὑποτακτικὸς τὴν εὗρεν ἀποθαμένην. Γυρίζει ὀπίσω καὶ τὸ λέγει τοῦ γέροντός του. Αὐτὸς μὴ δυνάμενος νὰ ἐννοήση τὸ θαῦμα, παρεκέλεσε τὸν Θεὸν νὰ τοῦ φανερώση, ἄν ἡ γυναῖκα ἐσώθη ἤ ἐκολάσθη. Καὶ φαίνεται ἔμπροσθέν του μία ἀρκούδα μαύρη καὶ τοῦ λέγει: «᾿Εγὼ εἶμαι ἐκείνη ἡ γυναῖκα ὁποὺ ἐξωμολογήθηκα, καὶ δὲν σοῦ ἐφανέρωσα ἕνα θανάσιμον ἁμάρτημα ὁποὺ εἶχα πράξει, καὶ διὰ τοῦτο ὅλα μου τὰ ἁμαρτήματα ἔμειναν ἀσυγχώρητα, καὶ μὲ ἐπρόσταξεν ὁ Κύριος νὰ ὑπάγω εἰς τὴν κόλασιν νὰ καίωμαι πάντοτε». Καὶ ἀμέσως ἐξῆλθε μία βρώμα ὡσὰν καπνὸς καὶ ἐχάθη ἀπὸ ἔμπροσθέν του.
Διὰ τοῦτο, χριστιανοί μου, ὅταν ἐξομολογῆσθε, νὰ λέγετε ὅλα σας τὰ ἁμαρτήματα καθαρά· καὶ πρῶτον νὰ εἰπῆς τοῦ πνευματικοῦ σου· Πνευματικέ μου, θὰ κολασθῶ, διότι δὲν ἀγαπῶ τὸν Θεὸν καὶ τοὺς ἀδελφούς μου μὲ ὅλην μου τὴν καρδίαν ὡσὰν τὸν ἑαυτό μου. Καὶ νὰ εἰπῆς ἐκεῖνα ὁποὺ σὲ τύπτει ἡ συνείδησίς σου· ἤ ἐφόνευσας ἤ ἐπόρνευσας ἤ ὅρκον ἔκαμες ψεύματα ἤ τοὺς γονεῖς σου δὲν ἐτίμησας καὶ τὰ τούτοις ὅμοια».
Τί λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν Ὁμιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΒ´ ΨΑΛΜΟΝ»
Θέλει ὁ Κριτὴς νὰ σ᾽ ἐλεήσει καὶ νὰ σοῦ χαρίσει τοὺς οἰκτιρμούς Του. Ἀλλ᾽ ἂν σὲ βρεῖ ταπεινὸ μετὰ τὴν ἁμαρτία καὶ συντετριμμένο, νὰ ἔχης κλάψει πολὺ γιὰ τὰ πονηρά σου ἔργα, τὰ ὁποῖα ἔγιναν κρυφὰ καὶ τὰ ἐξομολογήθηκες χωρὶς ντροπή, νὰ παρακαλέσης τοὺς ἀδελφοὺς νὰ κοπιάσουν μαζί σου γιὰ νὰ θεραπευτῆς (Ἰακ. 5, 16), ἂν σὲ δῆ ὅτι ἔγινες τελείως ἀξιολύπητος, θὰ σοῦ χορηγήση πλούσια τὴν εὐσπλαγχνία Του. Ἂν ὅμως δῆ καρδιὰ ἀμετανόητη, φρόνημα ὑπερήφανο, ἀπιστία ὅτι ὑπάρχει μέλλουσα ζωή, ἀφοβία γιὰ τὴν κρίση, τότε γιὰ σένα προτιμᾶ τὴν καταδίκη.
Καὶ σὰν ἕνας γιατρὸς ἐπιμελὴς καὶ φιλάνθρωπος προσπαθεῖ προηγουμένως μὲ πλύσεις καὶ καταπλάσματα μαλακὰ νὰ ἐλατ- τώσει τὸ πρήξιμο. Ἂν ὅμως δῆ νὰ μὴ ὑποχωρῆ καὶ τὸ ἐξόγκωμα ν᾽ ἀνθίσταται καὶ νὰ σκληρύνεται, τότε ἀπορρίπτει τὸ λάδι καὶ τὸ μαλακὸ τρόπο θεραπείας καὶ προτιμᾶ στὸ ἑξῆς τὴ χρήση τοῦ μα- χαιριοῦ.
Χρησιμοποιεῖ λοιπὸν ἐλεημοσύνη στοὺς μετανοοῦντες, στοὺς δὲ ἀμετανόητους χρησιμοποιεῖ τὴν τιμωρία,
Ορθόδοξος Τύπος, 10 IOYΛIOY 2015
Ορθόδοξος Τύπος, 10 IOYΛIOY 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου