Του Μάκη Αδαμόπουλου - από την Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα.
Ένα απλό σπιτάκι σε μια γειτονιά κοντά στο παζάρι. Φτωχικό, με το μικρό γραφείο του και το μπαλκονάκι που βλέπει στα σοκάκια.
Είναι το σπίτι του Αγίου Νεκταρίου στο Κάιρο, εκεί όπου ζούσε για καιρό, έχοντας να αντιμετωπίσει ακόμα και τις συκοφαντίες όσων τον πολέμησαν.
Είναι ευλογία για κάθε ορθόδοξο επισκέπτη στο Κάιρο της Αιγύπτου να ανέβει στο σπίτι του Αγίου, που είναι επισκέψιμο, και να προσκυνήσει στον ναό όπου χειροτονήθηκε Επίσκοπος (ακριβώς δίπλα).
Εκεί, αισθάνεται την παρουσία του Αγίου, σαν να ζει ακόμη ανάμεσά μας. Αισθάνεται ότι θα σηκωθεί από το γραφείο στο οποίο μελετά την Αγία Γραφή, για να τον ευλογήσει.
Αυτό το ταπεινό σπιτάκι μαρτυρά τον απλό και σεμνό βίο του. Σε μια γειτονιά η οποία θυμίζει υπαίθριο παζάρι της παλιάς Αθήνας, εκεί όπου οι ντόπιοι έμποροι προσπαθούν να σε πείσουν να αγοράσεις υφάσματα και μπαχαρικά, νιώθεις την ευλογημένη παρουσία του Αγίου να σε καλεί να περπατήσεις στους κήπους του ναού.
Σαν μια φωνή να σου ζητά να προσπεράσεις τις βοές των πλανόδιων εμπόρων και να κατευθυνθείς γρήγορα στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου. Ξαφνικά, νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε άλλη γειτονιά, σε άλλη χώρα, σε άλλη εποχή.
Υπάρχει διάχυτη η κατανυκτική ατμόσφαιρα. Το σήμαντρο, οι σταυροί, ακόμη και τα λουλούδια στον κήπο φανερώνουν το ελληνορθόδοξο στοιχείο.
Εκεί βρίσκεται ο ναός όπου χειροτονήθηκε ο Αγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως στις 15 Ιανουαρίου 1889, σε ηλικία 43 ετών.
Ακριβώς εκεί υπάρχει το σπίτι στο οποίο ο τότε Επίσκοπος Πενταπόλεως βίωσε την αδικία, τη συκοφαντία, τον «πόλεμο».
Ο Αγιος Νεκτάριος, ακόμη και ως Επίσκοπος, ζούσε χωρίς πολυτέλειες και ασκούσε τα καθήκοντά του με ζήλο και αυταπάρνηση, γι' αυτό και το ποίμνιό του τον αγαπούσε κάθε μέρα όλο και περισσότερο.
Αντίθετα, κάποιοι από το πατριαρχικό περιβάλλον, ζηλεύοντας το μεγαλείο του χαρακτήρα του, άρχισαν να τον συκοφαντούν.
Ο Πατριάρχης, επηρεασμένος από τους κακεντρεχείς και ασεβείς, αφαίρεσε τα αξιώματα από τον Αγιο Νεκτάριο και του απαγόρευσε να κινείται στο Κάιρο και στις γύρω περιοχές.
Ηταν κλεισμένος συνέχεια στο δωμάτιό του, αυτό το δωμάτιο που τώρα μπορεί κάποιος να επισκεφθεί και να νιώσει τον πόνο του Αγίου.
Ακόμη κι αυτό, όμως, δεν ήταν αρκετό για τους συκοφάντες. Συνέχισαν τη λασπολογία, με συνέπεια στις 11 Ιουλίου 1890 να εκδοθεί από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας «απολυτήριο», με το οποίο τον υποχρέωναν να εγκαταλείψει την Αίγυπτο, παρόλο που εκείνος είχε συμμορφωθεί απόλυτα, και μάλιστα χωρίς καμία αντίρρηση και διαμαρτυρία, στις εντολές του Σωφρονίου.
Ετσι, λοιπόν, ο Αγιος άφησε πίσω το σπίτι του, τα προσωπικά αντικείμενά του, το ποίμνιό του και οδηγήθηκε στην Αθήνα. Δύο χρόνια αργότερα, αποκαλύφθηκαν πλήρως το σχέδιο και η πλεκτάνη που είχαν στηθεί σε βάρος του και αποκαταστάθηκε η αλήθεια.
Αμφια, το προσευχητάρι, η μίτρα και τα κομποσκοίνια
Είναι πραγματικά συγκινητικό το γεγονός ότι μπορεί κάποιος σήμερα, 125 χρόνια μετά, να αγγίξει ορισμένα από τα προσωπικά αντικείμενα του Αγίου.
Είναι ευλογία η επίσκεψη στον χώρο όπου ο Αγιος ήταν ελεύθερος να κινείται. ο μόνος χώρος όπου ήταν ελεύθερος.
Με ευλάβεια, πολλοί πιστοί, αφού επισκεφθούν τον ναό, ανεβαίνουν στο σπίτι του Αγίου, για να ασπαστούν το προσευχητάρι του, τα άμφιά του, το μοναχικό του σχήμα, τα κομποσκοίνια του και απότμημα των λειψάνων του.
Βγαίνοντας από το σπίτι, νιώθουν ότι έχουν αφουγκραστεί τις προσευχές του Αγίου και παίρνουν δύναμη για να συνεχίσουν τη ζωή τους παρά τις δυσκολίες.
Το σπίτι του Αγίου Νεκταρίου στο Κάιρο, που δεν είχε απολύτως τίποτα περιττό ή πολυτελές, ήταν ένα προμήνυμα για όσα θα ακολουθούσαν, με κορύφωση τις τελευταίες ημέρες της ζωής, όταν ήταν ασθενής στο Αρεταίειο.
Νοσηλεύτηκε στον δεύτερο θάλαμο του δεύτερου ορόφου, σε έναν θάλαμο τρίτης θέσης, δηλαδή επί της ουσίας σε δωμάτιο των φτωχών.
Δύο μήνες αργότερα, τα μεσάνυχτα της 8ης προς 9ης Νοεμβρίου 1920, εκοιμήθη. Η επίσημη αναγνώρισή του ως Αγίου έγινε το 1961, με Πατριαρχική Συνοδική Πράξη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου