Το Άγιο Όρος είναι το περιβόλι της Παναγίας, τόπος άγιος, ιερός. Τόπος άσκησης. Έμεινα σ’ αυτό 20 ολόκληρα χρόνια - εκεί χειροτονήθηκα διάκος και παπάς - φυσικό λοιπόν ήταν να γνωρίσω εκεί άγιους ανθρώπους, ιερές μορφές! Σπουδαγμένους, που τα παράτησαν όλα για το Μοναχισμό.
Θυμάμαι κάποιο π. Παύλο Παυλίδη, γιατρό είχε δυο πτυχία και ήταν από τον Πόντο. Κι έναν άλλον Καμπανάς λεγόταν ήταν γιατρός από την Αίγινα. Επίσης, κάποιον παπα-Γιώργη από την Πόλη, πολύ μορφωμένο κι έναν άλλον, τον παπα-Αββακούμ, που μόναζε στη Λαύρα.
Είχα την ευκαιρία να υπηρετήσω και να ζήσω κοντά σε τέτοια πρόσωπα. Ήταν απλοί άνθρωποι, πασίγνωστοι, που όμως οι ίδιοι θεωρούσαν τον εαυτό τους σκουπίδι, ένα τίποτα. Κι αν έκαναν κανένα θαυμαστό γεγονός και εμείς οι νεότεροι απορούσαμε και τους θαυμάζαμε, αυτοί έλεγαν: «Εμείς δεν κάναμε τίποτα παρακαλέσαμε το Θεό κι εκείνος αοράτως ενήργησε».
Παπα Φώτης Λαυριώτης 1912-2010
Πηγή: agioritikesmnimes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου