Του Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνού Λιονάκη

Μέ τρόπο παραβολικό ὁ Κύριος παρέχει στό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο (6, 43-45) τό ἀσφαλές ποιοτικό κριτήριο τοῦ ἀνθρώπου: Τό καλό δένδρο παράγει καλούς καρπούς.

Ὁμοίως καί ὁ ἀγαθός ἄνθρωπος βγάζει ἀπό τό πολύτιμο θησαυροφυλάκιο τῆς ψυχῆς του λογισμούς ἀγαθούς καί πράξεις ὠφέλιμες.

Ὅ,τι ἔχουμε, ἀδελφοί μου, αὐτό καί δίνουμε! Τό περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς μας προβάλλεται ὁπωσδήποτε καί στήν ζωή μας.

Τά ὀρθά ἤ στρεβλά φρονήματά μας, τά ἀγαθά ἤ πονηρά αἰσθήματά μας, οἱ βαθύτερες προθέσεις μας, ὅλα αὐτά ἔχουν βέβαιο ἀντίκτυπο στίς πράξεις μας.

Ὁλόκληρη ἡ ζωή μας ἔχει ἀφετηρία ἐσωτερική! Ἀλλά καί ἀντιστρόφως: Οἱ καλοί καρποί μαρτυροῦν δένδρο καλό.

Ὁμοίως καί τά ἀγαθά ἔργα πιστοποιοῦν τήν ἀρετή καί τήν πνευματική ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ ἀγαθός καί πνευματέμφορος ἄνθρωπος κινεῖται μέ ἁπλότητα· δέν πιέζεται, δέν προσποιεῖται, ἀλλά «φυσικῷ τῷ τρόπῳ» ἐπιλέγει «ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα» (Φιλιπ. 4, 8).

Τό ἀγαθό ἀναβλύζει ἀπό τά τρίσβαθα τῆς κεκαθαρμένης ψυχῆς του καί ἀποτελεῖ τήν ἀβίαστη ἐπιλογή του.

Ἀνάγκη, λοιπόν, πνευματικοῦ καθαρισμοῦ, ὥστε ἡ ψυχή μας νά ἀναπαύεται στό ἀγαθό καί αὐτό νά ποθεῖ.

Τό περίσσευμα τῆς καρδιᾶς μας τροφοδοτεῖ, ἀδελφοί μου, καί τό στόμα μας. Ἄν ὁ «ἔσω ἄνθρωπος» εἶναι χριστοειδής, τότε καί ὁ λόγος μας εἶναι ψυχωφελής, συντελεῖ σέ καλές ἀλλοιώσεις καί εὐλογημένες μεταστροφές.

Οἱ προερχόμενοι ἀπό ἅγια στόματα λόγοι, οἱ καρδιακοί καί ἀνεπιτήδευτοι, γίνονται στερεά τροφή καί στηριγμός τῶν ψυχῶν.

Αὐτό ἀποδεικνύεται θαυμαστῶς ἀπό πολλά σημεῖα τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, ὅπου περιγράφονται μεταστροφές χιλιάδων ἐθνικῶν στήν ἀληθινή πίστη τοῦ Χριστοῦ!

Ἄν, ἀντιθέτως, ἡ ψυχή μας εἶναι ἀκαλλιέργητη καί χωρίς οὐσιαστικό πνευματικό βίωμα καί σχέση μέ τόν Χριστό, ὁ λόγος μας δέν πληροφορεῖ, ἀκόμη καί ἄν βρίθει ἐκφραστικῶν μέσων καί σχημάτων. Διδάσκει σχετικῶς ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος ὅτι ὁ λόγος χωρίς βίωμα εἶναι «παρακαταθήκη ἐντροπῆς»!

Ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ θέτει ὡς σκοπό τῆς ζωῆς μας τήν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Οἱ πνευματέμφοροι ἄνθρωποι εἶναι ὄντως «τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι» (Ἰακ. 1, 4), ἀληθινά πρότυπα ζωῆς καί μεγάλοι εὐεργέτες τῆς οἰκουμένης.

Εἴθε, ἀδελφοί μου, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τήν δική μας ταπεινή προσπάθεια νά ἀναδειχθοῦμε δένδρα ἀγαθά, ἔμφορτα καρπῶν πνευματικῶν.

Εἴθε μέ λαμπικαρισμένες τίς ἐσωτερικές μας δυνάμεις νά ἐνεργοῦμε πάντοτε τό ἀγαθό, μή δυνάμενοι νά πράξουμε κάτι ἀντίθετο πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. Ἀμήν.

Πηγή: romfea.gr