Ἦταν ἀγάπη ὁ Γέροντας, ὁ ἅγιος Πορφύριος, ὁ βασιλέας τῆς ἀγάπης.
Ἔγινε ἀγάπη, ἔγινε στοργή, ἔγινε κατανόηση. Ἤτανε ἀστενόχωρη ἡ ἀγάπη του. Κι ἁπλωνότανε παντοῦ. Σέ ὅλους καί σέ ὅλα. Σέ Ὀρθόδοξους, σέ ἑτερόδοξους, σέ ἑτερόθρησκους. 
Μπορεῖ νά μή συμφωνοῦσε μέ τίς ἁμαρτίες καί τίς αἱρέσεις, ἀλλά συναντιόταν ἡ ψυχή του μέ τήν ψυχή τους, ὅπως καί ὁ Ἀθάνατος Χριστός. Ἀγαποῦσε τούς ἁμαρτωλούς καί τούς τελῶνες. Δέν συμφωνοῦσε μέ τά ἔργα τους, ἀλλά ἀγαποῦσε τήν ψυχούλα τους.
ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ — Ὁ Γέροντας μία Ἄνοιξη
Ἐμεῖς, βέβαια, εἴχαμε ἐδῶ, προ ἐτῶν, κι ἔχομε καί τώρα, ἀοράτως, βέβαια, μία Ἄνοιξη: Τόν Γέροντα Πορφύριο, τόν μαθητή τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, καί τόν φίλο τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις.
Θαυματουργοί ὅλοι οἱ Ἅγιοι — μεγάλοι θαυματουργοί στήν πατρίδα μας καί στήν οἰκουμένη ὅλη. Γιατροί χωρίς σύνορα.
Ὁ Γέροντας Πορφύριος φτάνει παντοῦ τώρα.
Στό Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας τοῦ ἔκαναν ἀγιοκατάταξη· τοῦ ’φτειαξαν ἐκκλησία. Στή Ρουμανία ἀκόμη περισσότερο. Στή Ρωσία…
Ποῦ ἔχει φτάσει ὁ παππούλης!
Θυμᾶμαι, ὅταν ἦταν ἐδῶ, μοῦ ἔλεγε:
— «Βρε, τί καλό εἶν’ αὐτό τό τηλέφωνο, πάτερ!»
— «Γιατί, παππούλη;»
— «Ξέρεις, ρε; Εἶσαι δω, καί μιλάς μέ τή Νότιο Ἀφρική!»
Τήν ὥρα ἐκεῖνη τόν παίρνει κάποιος ἀπ’ τή Νότιο Ἀφρική. Μίλησαν ὥρα.
Μοῦ λέει:
«Νά τό! Ἔφτασε ἡ χάρη μου στή Νότιο Ἀφρική! Καί ἔφτασε καί ἡ χάρη τῆς Νότιας Ἀφρικῆς ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, στό κελλάκι τό φτωχικό!»
«Τί ὡραῖο τό τηλέφωνο! Τί ὡραῖο τό τηλέφωνο!»
Καί ἄν εἶχε τώρα τά κινητά, θά χαιρότανε. Γιατί δέν εἶναι κακό οὔτε τό κινητό οὔτε ἡ τηλεόραση οὔτε τό τηλέφωνο.
Ἡ χρήση ἤ ἡ κατάχρηση εἶναι τό πρόβλημα.
Αὐτά εἶναι ἐφευρέσεις θαυμάσιες· δείχνουν τί δυνατότητες ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τό κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν.
Ὁ Γέροντας ἦταν μία Ἄνοιξη!
Πήγαινες ἐκεῖ κι ἔνιωθες ὅτι ἦταν δικός σου.
Ἔνιωθες ἐαρινά, καθώς σοῦ τά ’παιρνε ὅλα!
Καί μετά δέν ἤθελες νά φύγεις.
Σέ ἀνέσταινε. Σέ πήγαινε ἐκεῖ πού ἤθελε.
Αὐτό εἶν’ ἡ Ὀρθοδοξία!
Ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη.
📚 Από τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Ἀνανία Κουστένη, «Λόγοι Ἐνιαυτοῦ», τόμος Α’, ἐκδόσεις Κυπρής, Ἀθῆνα 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου