Ο δύσπιστος μοναχός
ΕΝΑΣ μοναχός πάλευε με λογισμούς αμφιβολίας, για το αν τα τίμια Δώρα είναι πραγματικά Σώμα και Αίμα Χριστού ή άπλά σύμβολα και τύποι.
Οι άλλοι μοναχοί, όταν ενημερώθηκαν σχετικά, τον κάλεσαν σε μία θεία λειτουργία, στη διάρκεια της όποίας προσεύχονταν όλοι θερμά να του δείξει ο Θεός με θαύμα την αλήθεια, για να διώξει τούς λογισμούς της απιστίας.
Μετά την απόλυση, ο αδελφός Αυτός διηγήθηκε στους άλλους τα εξής:
«Όταν ο διάκονος ανέβηκε στον άμβωνα για να διαβάσει το Ευαγγέλιο, είδα ν' ανοίγει ή στέγη της εκκλησίας.
Μετά την ευχή της προσκομιδής, είδα να σχίζονται οι ουρανοί και να κατεβαίνει φωτιά πάνω στα τίμια Δώρα.
'Ύστερα παρουσιάστηκε πλήθος αγγέλων κι ανάμεσά τους ένα Παιδί.
Μαζί τους κατέβηκαν άλλα δύο πρόσωπα με ομορφιά απερίγραπτη.
Κατόπι ν οι άγγελοι στάθηκαν κυκλικά γύρω από την άγία τράπεζα, ενώ το Βρέφος ενθρονίστηκε πάνω α' αυτήν.
Όταν πλησίασαν οι ιερείς για να τεμαχίσουν τον άρτο της προθέσεως, είδα εκείνα τα δύο πρόσωπα να πιάνουν το Παιδί από τα χέρια και τα πόδια, και μ' ένα μαχαίρι να το σφάζουν, χύνοντας το αίμα Του ατό άγιο Ποτήριο.
Στη συνέχεια έκοψαν το Σώμα του σε μικρές μερίδες, πού τις τοποθέτησαν πάνω στά τεμάχια των άρτων.
Αμέσως τότε οι άρτοι μεταβλήθηκαν κι αυτοί σε σάρκα.
Στο «Μετά φόβου...», στους αδελφούς πού πλησίαζαν, προσφέρονταν κομμάτια από σάρκα.
Μόλις όμως έλεγαν «αμήν», γινόταν άρτος στα χέρια τους.
Όταν πλησίασα κι εγώ, μου δόθηκε σάρκα και δεν μπορούσα να μεταλάβω.
Τότε ένιωσα μία φωνή να ψιθυρίζει στ' αυτί μου:
Άνθρωπε, γιατί δεν μεταλαμβάνεις; δεν σου προσφέρεται αυτό ακριβώς πού ζήτησες;
Λυπήσου με, Κύριε. δεν μπορώ να μεταλάβω σάρκα.
Μάθε λοιπόν πώς, αν μπορούσε ο άνθρωπος να μεταλά6ει καθαρή σάρκα, τότε μέσα στο άγιο ποτήριο θα υπήρχε σάρκα, όπως την είδες εσύ.
Επειδή όμως δεν μπορεί να μεταλάβει κάτι τέτοιο, όρισε ο Θεός τούς άρτους της προθέσεως.
Αν λοιπόν πίστεψες ότι ο αγιασμένος αυτός Άρτος είναι το ίδιο το Σώμα του Χριστού, μετάλαβε αυτό πού έχεις στο χέρι σου!
Πιστεύω, Κύριε, απάντησα τότε συντριμμένος.
Αμέσως ή σάρκα πού κρατούσα έγινε πάλι Άρτος.
Ευχαρίστησα το Θεό και κοινώνησα.
Αφού τελείωσε ή ιερή μυσταγωγία, είδα ν' ανοίγει πάλι ή στέγη του ναού και ν` ανεβαίνουν οι Αγγελικές δυνάμεις στον ουρανό.
Ή θεόσαρκη μερίδα
ΔΩΔΕΚΑ μίλια έξω από τη Δαμασκό ασκήτευε ένας στυλίτης. Κάποτε σκανδαλίστηκε μ' έναν ιερέα της πόλης, για τον όποίο πληροφορήθηκε πώς έπεφτε σε σαρκική αμαρτία.
Σε λίγες μέρες ο ιερέας αυτός έτυχε να πάει να λειτουργήσει στο μοναστήρι, όπου βρισκόταν και ο στύλος του ασκητή.
Την ώρα του κοινωνικού, ο στυλίτης κατέβασε σ' ένα καλάθι το άγιο Ποτήριο πού είχε μαζί του, και μέσα σ' αυτό του έβαλαν τα άχραντα Μυστήρια.
Όταν όμως ανέβασε πάνω την θεία Κοινωνία, δίσταζε να μεταλάβει.
Έφερνε στο νου του την κατηγορία πού είχε ακούσει για τον λειτουργό ιερέα, και συλλογιζόταν:
Άραγε, έχει αγιαστεί αυτή ή μερίδα; Επιφοίτησε σ' αύτή το άγιο Πνεύμα ή εμπόδισε τον ερχομό Του ή αμαρτία του λειτουργού;
Ενώ συλλογιζόταν αυτά, ο Θεός οικονόμησε να συμβεί κάτι φρικτό.
Κατά τη μερίδαση του Σώματος, μία μερίδα κύλησε και έπεσε στην αγία τράπεζα, όπου μεταβλήθηκε σε σάρκα μπροστά στα μάτια όλων.
Ο ιερέας ψηλάφησε — και η σάρκα κόλλησε στο δάχτυλό του ζωντανή, στάζοντας αίμα!
Οι σταγόνες πότισαν καλύμματα και μάρμαρο.
Ο στυλίτης, μαθαίνοντας το θαύμα, μετέλαβε με φόβο και συντριβή.
Ο όσιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, αυτόπτης, πήρε τμήμα της θεόσαρκης μερίδας.
Στα Ιεροσόλυμα το κρέμασε σε δαιμονισμένο.
Σε λίγες ημέρες — θεραπεύτηκε.
Η εμφάνιση της Θεοτόκου
ΖΟΥΣΕ στα εδάφη των Αλαμανών ιερέας Πελάγιος, με μεγάλη ευλάβεια στην Θεοτόκο.
Ο διάβολος τον πολέμησε με λογισμούς απιστίας:
«Πώς γίνεται ψωμί να είναι Σώμα και οίνος Αίμα Χριστού;»
Δεν μιλούσε σε άνθρωπο — προσέφυγε στην Παναγία.
Κατά την λειτουργία, στο «Εξαιρέτως...» εξαφανίστηκε ο Άγιος Άρτος!
Ο ιερέας τρέμοντας:
Παναγία μου, σιχάθηκε ο Χριστός την ολιγοπιστία μου!
Σε ικετεύω, μεσίτευσέ Του!
Τότε εμφανίζεται η Θεοτόκος με το Θείο Βρέφος.
Του λέει:
Αυτός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού — τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.
Αυτός γίνεται καθημερινά Άρτος και Οίνος, για να κοινωνείται από τους ανθρώπους.
Ψηλάφησέ Τον, για να μάθεις.
Ο Πελάγιος έπιασε ζωντανό Βρέφος με σάρκα και Αίμα.
Έπεσε στη γη κλαίγοντας:
Πιστεύω, Κύριε — συγχώρησέ μου την απιστία.
Και τότε το Βρέφος έγινε πάλι Άγιος Άρτος, τον οποίο και κοινώνησε.
Από τότε λειτούργησε με φόβο Θεού και ευλάβεια.
Ή οπτασία του Σαρακηνού
Ο αμηράς της Συρίας έστειλε τον ανιψιό του στη Διόσπολη.
Εγκαταστάθηκε στον ναό του Αγίου Γεωργίου και έβαλε μέσα καμήλες — όλες έπεσαν νεκρές.
Την επόμενη παρακολούθησε Λειτουργία.
Ο Θεός του άνοιξε τα μάτια —
είδε τον ιερέα να τεμαχίζει Παιδί, να χύνει αίμα στο ποτήριο και να προσφέρει σάρκα στους πιστούς.
Μετά τη λειτουργία ρώτησε οργισμένος:
Δεν είδα που έσφαξες παιδί;
Ο ιερέας δοξολόγησε τον Θεό:
Εσύ αξιώθηκες όραση — εγώ βλέπω μόνο Άρτο και Οίνο·
όμως είναι Σώμα και Αίμα Χριστού.
Ο Σαρακηνός πίστεψε, βαπτίστηκε, έγινε μοναχός στο Σινά,
και αργότερα μαρτύρησε για την Ορθοδοξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου