Ἡ Προσευχή γιὰ τὸν Κόσμο καὶ ἡ Ἐλπίδα τῆς Μεταμορφώσεως - Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

«Η απόγνωση για τους κατοίκους του πλανήτη μας δεν παύει να αυξάνει, και είναι βαρύ μέχρις αίματος να προσεύχεται κάποιος για τον κόσμο αυτό, έτσι ως είναι.

Υπήρξαν όμως ώρες παραδόξου θριάμβου, όταν η άκρα μωρία των πάντων με διαβεβαίωνε περί της αναπόφευκτης παρουσίας ενός άλλου “πόλου” στο είναι του κόσμου – της Σοφίας.»

Ο άγιος μιλάει για τη βαθειά αγωνία του ανθρώπου μέσα σε έναν κόσμο αποξενωμένο από το Θείο, αλλά ταυτόχρονα για την παρηγορητική εμπειρία της Σοφίας και του Φωτός που αναζωπυρώνει την προσευχή.

«Δεν Την έφθασα, αλλά αυτή έχυνε στην ψυχή μου την ελπίδα της μεταμορφώσεως όλης της κτίσεως…»

Και στη συνέχεια δίνει τη χριστοκεντρική απάντηση στη σύγχρονη ταραχή:

«Προσπαθήστε να μην κρίνετε ο ένας τον άλλο, αλλά προσεύχεσθε να ανοίξει ο Θεός την οδό της σωτηρίας Του.

Δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε μέσα μας την εικόνα του Χριστού, εκτός αν είμαστε πραγματικά ενωμένοι, όπως ο Χριστός το ζητούσε από τους μαθητές Του: “Αγαπάτε αλλήλους”.»

Η τελική του σκέψη είναι μια προφητική προειδοποίηση για την ηθική ανύψωση ως μόνη οδό κοινωνικής αλλαγής:

«Όσο βαθιά και αν είναι η ταραχή μας για τις αδικίες κάποιου συστήματος, η αλλαγή του πρέπει να συνδέεται με μακρά διαδικασία ανυψώσεως του ηθικού επιπέδου των ανθρώπων… Δεν έχουμε δικαίωμα να πραγματοποιήσουμε εκβιαστικές πράξεις στο Όνομα του Χριστού.»