Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης - «Και εσύ νά προσεύχεσαι και να χαίρεσαι, γιατί ό Χριστός θά τά οίκονομήση όλα»

- Γέροντα, όταν πονώ γιά τους άλλους, μέ πιάνει άγχος καί δέν μπορώ νά προσευχηθώ.

- Τό ότι έχεις άγχος είναι δείγμα ότι υπάρχει ανθρώπινο στοιχείο μέσα σου. 

Έγώ, όσο πιό πολύ πονώ τον κόσμο, τόσο περισσότερο προσεύχομαι και χαίρομαι πνευματικά, γιατί τά λέω όλα στον Χριστό και Εκείνος τα τακτοποιεί.

Και βλέπω ότι όσο περνάει ό καιρός, ενώ τό σωματικό κουράγιο ελαττώνεται, τό ψυχικό αυξάνει, γιατί ή αγάπη, ή θυσία, ό πόνος για τόν άλλο δίνουν πολλή ψυχική δύναμη.

Και να δής, απόψε πού είχατε αγρυπνία είχα λιγοστό κουράγιο· όμως από τόν πόνο τών άλλων πήρα δύναμη. Και ήμουν όρθιος όλη τήν νύχτα μέχρι τήν Θεία Λειτουργία πού έβλεπα τόν κόσμο.

Μετά και μέσα στην Εκκλησία πάλι όρθιος, αλλά δεν ένιωθα κούραση, γιατί πονούσα τόν κόσμο και αυτό μέ δυνάμωνε.

Και εσύ νά προσεύχεσαι και να χαίρεσαι, γιατί ό Χριστός θά τά οίκονομήση όλα.

Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη. Μέ τόν κόσμο τώρα πόσο πόνο πέρασα! Δεν τά περνούσα έτσι τά θέματα τους.

Πονούσα, αναστέναζα, αλλά σέ κάθε αναστεναγμό, άφηνα τό θέμα στον Θεό, και στον πόνο πού ένιωθα γιά τόν άλλον έδινε ό Θεός παρηγοριά. Δηλαδή μέ τήν πνευματική αντιμετώπιση ερχόταν θεία παρηγοριά, γιατί ό πόνος πού έχει μέσα τήν ελπίδα στον Θεό έχει θεία παρηγοριά.

Αλλιώς πώς νά αντέξη κανείς! Πώς θά μπορούσα διαφορετικά νά τά βγάλω πέρα μέ τόσα πού ακούω; Πονάω, αλλά σκέφτομαι και τήν θεία ανταμοιβή στους πονεμένους.

Είμαστε στά χέρια τού Θεού. Αφού υπάρχει θεία δικαιοσύνη, θεία ανταπόδοση, τίποτε δέν πάει χαμένο. Όσο βασανίζεται κανείς, άλλο τόσο θά ανταμειφθή.

Ό Θεός, ενώ βλέπει τόσον πόνο πάνω στην γη, ακόμη και πράγματα πού εμείς δεν μπορούμε νά τά συλλάβουμε, δεν τα χάνει. «Περισσότερο υποφέρεις; λέει, περισσότερο θά σε οικονομήσω στην άλλη ζωή», και γι' αυτό χαίρεται.

Διαφορετικά πώς θά μπορούσε, ας πούμε, νά αντέξη τόση αδικία, τόση κακία πού υπάρχει; Έχει όμως ύπ' οψιν Του τήν ανταμοιβή αυτών πού υποφέρουν και μπορεί, τρόπος τού λέγειν, νά αντέξη αυτόν τον μεγάλο πόνο. Εμείς δεν βλέπουμε τί δόξα θά λαβή ό άλλος και πονούμε, γι' αυτό ό Θεός μας ανταμείβει με θεία παρηγοριά.

- Γέροντα, αυτή ή στενοχώρια δεν καταβάλλει τον άνθρωπο;

- Όχι. Ό άνθρωπος, όταν αντιμετωπίζει το κάθε πρόβλημα πνευματικά, δεν καταβάλλεται. Στην αρχή πικραίνεται, όταν ακούει ότι κάποιος υποφέρει, άλλα μετά έρχεται ώς ανταμοιβή ή θεία παρηγοριά και δεν καταστρέφεται ό οργανισμός του. Ένώ ή πίκρα άπό τήν κοσμική στενοχώρια φέρνει γαστρορραγία κ.λπ., αυτή δεν βλάπτει τον οργανισμό, γιατί έχει το θείο βάλσαμο.

Πηγή: aktiston