Άγιε Ιλαρίων, ωσάν λαμπρός κομήτης έλαμψες,
και φεύγοντας από τους ανθρώπους, ταξίδεψες τη μισή οικουμένη.
Αλλά ένα τέτοιο αστέρι μάταια κρύβεται:
Το ίδιο του το φως τον αποκαλύπτει στον κόσμο.
Ο Ιλαρίων ήθελε να ξεφύγει από την επίγεια δόξα,
Όπου δεν τον φανέρωνε ο Θεός, το έκαναν οι δαίμονες,
Τρομοκρατημένοι από τον άγιο, που τους εξεδίωκε.
Όπου κι αν διέμεινε, ο Υπέροχος Ιλαρίων
Έκανε θαύματα και θεράπευε τους αρρώστους,
νίκησε την αδυναμία και τα πάθη του.
Νίκησε τον κόσμο, και υπέταξε τους δαίμονες.
Κρυβόταν σε σπηλιές, αλλά τον κήρυτταν όλοι.
απέφευγε όλους, αλλά δοξαζόταν από όλους.
Ο Κύριος δοξάζει τους δοξάζοντες Αυτόν,
και στεφανώνει τους νικητές δρομείς με στεφάνια.
Όταν περάσει ο αγώνας της επίγειας ζωής,
τότε δίνονται τα στεφάνια της αιώνιας ζωής.
Ο γέρων Ιλαρίων, πάντα νέος στο πνεύμα,
τώρα απολαμβάνει τον Κύριο πρόσωπο προς πρόσωπο.
Ακόμη και τώρα οι προσευχές του κάνουν πόλεμο για εμάς,
ώστε με την ευσπλαχνία Του ο Κύριος, να μας ελεήσει.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Οκτώβριος)
Πηγή: prologue/ iconandlight
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου