Μια νύχτα, κατά την εορτή του Μεγάλου Βασιλείου, ήρθε μια φωνή προς την οσία Ειρήνη που της έλεγε: «Να υποδεχθείς τον ναύκληρο που έρχεται στο Μοναστήρι σου σήμερα και σου φέρνει οπωρικά· φάε με χαρά απ’ αυτά κι ας αγάλλεται η ψυχή σου». 
Όταν έψαλλαν τον Όρθρο στη Μονή της, έστειλε δυο μοναχές προς την πύλη λέγοντάς τις: «Πάτε στην πύλη και βάλτε μέσα τον ναύκληρο που θα βρείτε έξω».
Όταν ήρθε προς την οσία ο άνθρωπος, αφού χαιρέτησε ο ένας τον άλλον, προσευχήθηκαν και κάθισαν. Έπειτα τον ρώτησε η αγία πώς και ήρθε μέχρι εκεί. Κι αυτός της είπε: «Ναύτης είμαι εγώ, κυρία μου, από το νησί της Πάτμου.
Μπήκα σ’ ένα πλοίο με σκοπό να έρθω εδώ στην Πόλη για κάποια δουλειά μου. Όταν αρχίσαμε να ταξιδεύουμε κι ήμασταν στην άκρη του νησιού, είδαμε στη στεριά έναν ωραίο και θεοειδή γέροντα, ο οποίος μας φώναξε να τον περιμένουμε. Εμείς, μη μπορώντας να σταθούμε, μια και ήμασταν κοντά στους βράχους και είχαμε ενάντιο τον άνεμο, τρέχαμε.
Τότε εκείνος φώναξε δυνατότερα προστάζοντας το πλοίο να σταθεί. Αμέσως –ω, τι θαύμα!– σταμάτησε το πλοίο και εκείνος ο ηλικιωμένος άνθρωπος ήρθε προς αυτό περπατώντας πάνω στα κύματα.
Όταν πια έφτασε το πλοίο έβγαλε τρία μήλα μέσα από τον κόρφο του, μου τα έδωσε και μου είπε: «Δώσε αυτά στον Πατριάρχη, σαν φτάσεις στη Βασιλεύουσα, και πες του ότι του τα έστειλε ο Πανάγαθος Θεός και ο δούλος Του Ιωάννης από τον Παράδεισο».
Μετά, έβγαλε άλλα τρία όμοια μήλα και μου λέει: «Αυτά, να τα πας δώρο στην Ηγουμένη της Μονής του Χρυσοβαλάντου που λέγεται Ειρήνη και να της πεις: “Φάγε απ’ αυτά που πεθύμησε η καλή σου η ψυχή· καθότι τώρα δα εγώ έρχομαι από τον Παράδεισο και σου τα έφερα για σένα!”».
Κι αφού τα είπε αυτά, ευλόγησε τον Θεό και μας ευχήθηκε. Κι ευθύς αμέσως το πλοίο κίνησε κι αυτός έγινε άφαντος. Τα τρία μήλα τα έδωσα στον Πατριάρχη. Έφερα και στην αγιοσύνη σου και τα υπόλοιπα τρία».
Ακούγοντας αυτά η οσία δάκρυσε από τη χαρά της και πολλές ευχαριστίες απέδωσε στον αγαπημένο Μαθητή και Απόστολο του Χριστού. Έβγαλε τα μήλα ο ναύκληρος από ένα μεταξένιο και χρυσοΰφαντο μαντήλι, όπου τα είχε φυλαγμένα με τιμή σαν θεία πράγματα που ήταν και, με πολλή ευλάβεια, τα έδωσε στην αγία.
Και τούτα τα μήλα του Παραδείσου δεν έμοιαζαν καθόλου με τα επίγεια και πρόσκαιρα μήλα ούτε στη ωραιότητα, ούτε στην ευωδία, ούτε και στο μέγεθος. Ο ναύτης, αφού πήρε την ευλογία και τη συγχώρεση από την οσία, αναχώρησε.
Η αγία νήστεψε μια βδομάδα ευχαριστώντας τον Κύριο για τη δωρεά που της έστειλε και για τη δόξα Του άρχισε κι έτρωγε για σαράντα μέρες τα μήλα κάθε μέρα από λίγο, δίχως να γευτεί ψωμί ή λάχανα ή άλλο φαγώσιμο.
Και τόση ευωδία έβγαινε από το στόμα της, όταν έτρωγε από τα μήλα, που γέμισε τις οσφρήσεις όλων των αδελφών καθώς και όλο το Μοναστήρι, που ήταν σαν να έφτιαχναν εκεί καθημερινά μύρα και αρώματα πολύτιμα. Όλος ο αέρας γέμισε από τη θαυμάσια αυτή τερπνότητα του Παραδείσου.
Κι όταν ήρθε η αγία και Μεγάλη Πέμπτη, μετά τη Μετάληψη, τεμάχισε η αγία και το δεύτερο μήλο και έδωσε από ένα κομμάτι στην κάθε μια αδελφή. Αυτές δεν ήξεραν τι ήταν, μόνο αισθάνονταν στο στόμα τους την ευωδία και τη γλυκύτητα και θαύμαζαν που ένιωθαν στη ψυχή τους πολλή ευφροσύνη και αγαλλίαση.
Όταν πλησίασε το τέλος της επίγειας ζωής της, μια βδομάδα πριν παραδώσει τη ψυχή της στον Κύριο, μένοντας τελείως άσιτη, πήρε στα χέρια της το τρίτο μήλο και δοκιμάζοντάς το τρεπόταν η κατ’ άνθρωπον λύπη και αθυμία της σε ευθυμία και αγαλλίαση και χαιρόταν η πανόλβια οσία του Θεού Ειρήνη, αναλογιζόμενη ποια απόλαυση έμελλε να κληρονομήσει στην ουράνια Βασιλεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου