Ας στήσουμε γιορτή για τη γέννηση της Θεοτόκου. Να ευφραίνεσαι, Άννα στείρα που δεν γέννησες· βγάλε κραυγή και φώναξε, συ που δεν δοκίμασες πόνους τοκετού.
Ευχαριστήσου, Ιωακείμ, γιατί από τη θυγατέρα σου γεννήθηκε σε μας παιδί, υιός μας δόθηκε και ονομάζεται το όνομά του άγγελος της μεγάλης απόφασης, της παγκόσμιας σωτηρίας, Θεός ισχυρός. Ας ντρέπεται ο Νεστόριος και ας σιωπά. Το παιδί είναι Θεός, και πώς δεν είναι Θεοτόκος αυτή η οποία τον γέννησε; Εάν κάποιος δεν παραδέχεται την αγία Παρθένο ως Θεοτόκο είναι έξω από κάθε θεότητα. Δεν είναι δικός μου ο λόγος· γιατί έχω δεχτεί αυτό θεϊκό λαχνό από τον πατέρα Γρηγόριο, τον Θεολόγο.
Ω ευτυχισμένο ζευγάρι Ιωακείμ και Άννα και πραγματικά αμόλυντο! Από τον καρπό της κοιλίας σας αναγνωρίζεστε, όπως λέει κάπου ο Κύριος· «από τους καρπούς τους θα τους αναγνωρίζετε». Ζήσατε ως πολίτες όπως αρέσει στο Θεό και επάξια αυτής που γεννήθηκε από σας. Γιατί αφού πολιτευθήκατε με σύνεση και ευσέβεια, παρουσιάσατε το θησαυρό της παρθενίας, την προ του τόκου Παρθένο, και κατά τη γέννηση Παρθένο και μετά τη γέννηση Παρθένο, τη μοναδική στο νου και στην ψυχή και στο σώμα παντοτινή Παρθένο.
Ω πόσων πολλών θαυμάτων και ποίων συναλλαγών έγινε πρόξενος αυτή η θυγατέρα! Γέννημα στείρας, γεννήσασα παρθενία, ανάμειξη και θεότητας και ανθρωπότητας, πάθους και απάθειας, ζωής και θανάτου, σαν να είχε νικηθεί το χειρότερο από το καλύτερο. Και όλα αυτά, Δέσποτα, για τη δική μου σωτηρία· γιατί έτσι με αγάπησες, όχι δια μέσου των αγγέλων, όχι με κάποιο άλλο πράγμα επικράτησες της κτίσης, αλλά όπως ακριβώς την πρώτη πλάση· έτσι με τα χέρια σου πραγματοποίησες και την αναγέννηση.
Από τότε χορεύω και καυχιέμαι και ευχαριστιέμαι και επανέρχομαι προς την πηγή των θαυμάτων και κουβαλώντας το νερό της ευφροσύνης, κρατώ πάλι την κιθάρα του Πνεύματος και ψάλλω το θεϊκό ύμνο, το Γενέσιον.
Ω φρονιμότατο ζευγάρι λογικών τρυγόνων Ιωακείμ και Άννα! Σεις, αφού φυλάξατε το νόμο της φύσης, τη σωφροσύνη, γίνατε άξιοι υπερφυσικών πραγμάτων· γιατί φέρατε στον κόσμο την απείρανδρο μητέρα του Θεού. Σεις, αφού ζήσατε ως πολίτες με ευσέβεια και σύνεση με ανθρώπινη φύση, γεννήσατε τώρα κόρη που είναι πάνω από τους αγγέλους και δεσπόζει των αγγέλων.
Ω χαριτωμένη και γλυκύτατη θυγατέρα! Ω κρίνο που φύτρωσες ανάμεσα σε αγκάθια αλλά από πολύ ευγενική και βασιλική Δαβιτική ρίζα! Δια μέσου σου η βασιλεία έκανε την ιεροσύνη πλούσια. Δια σου έγινε μετάθεση του νόμου, και φανερώθηκε το υπό το γράμμα του νόμου κρυπτόμενο πνεύμα, αφού μετατέθηκε το ιερατικό αξίωμα από τη Λευϊτική στη Δαβιτική φυλή. Ω τριαντάφυλλο που βλάστησε από τα αγκάθια των Ιουδαίων και που γέμισε τα σύμπαντα με θεία ευωδία! Ω θυγατέρα του Αδάμ και μητέρα του Θεού! Ευτυχισμένη πλευρά και κοιλία απ’ όπου αναβλάστησες. Ευτυχισμένη αγκαλιά που σε κράτησε και χείλη που απόλαυσαν τα αγνά φιλιά, τα μόνα γονικά, για να είσαι πάντα σε όλα παρθένος.
Από το βιβλίο: «ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ. Πατερικοί Λόγοι σε Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές». Ενωμένη Ρωμηοσύνη. Σειρά: Πατερικός άμβων 1, Θεσσαλονίκη 2020, Λόγος εις το Γενέσιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας (απόσπασμα), σελ. 43.
Πηγή: koinoniaorthodoxias
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου