«Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος μιλᾷ»

τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Β´

Περιοδικό «Παρέμβαση Εκκλησιαστική», Τεύχος: 47ο, Σεπτέμβριος – Δεκέμβριος 2020

Στίς 28 Σεπτεμβρίου ἡ Κύπρος καί μαζί της ὁλόκληρος ὁ ὀρθόδοξος κόσμος τιμᾶ τήν εὕρεση καί ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου καί στίς 24 Ἰανουαρίου τή «Θεοσημεία», τό θαῦμα τῆς διάσωσης τοῦ ἁγίου κατά τή πτώση του «ἐκ τῆς ἀνωτέρας ἐγκλείστρας». 

Ὁ ὅσιος Νεόφυτος, «τῶν Λευκάρων τό κλέος καί Κυπρίων τό καύχημα», ἄνοιξε τά μάτια στό αἰσθητό φῶς τοῦ παρόντος κόσμου περί τά μέσα τοῦ 1134 μ.Χ. γιά νά τά κλείσει τό 1220, ὁπότε καί τά ἄνοιξε στό φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὅπου πλέον θεᾶται Ἐκεῖνον πού ἀγάπησε «ἐξ ὅλης ψυχῆς, καρδίας καί διανοίας» «πρόσωπον πρός πρόσωπον»[2].

Ἡ ζωή καί ἡ δράση του συμπίπτει μέ τά τέλη τῶν βυζαντινῶν χρόνων καί τίς ἀρχές τῆς Φραγκοκρατίας, μιᾶς ἐποχῆς ἰδιαίτερα κρίσιμης γιά τήν ἱστορία τῆς Κύπρου. Τή μακραίωνη σκληρή δουλεία τῆς «νήσου τῶν ἁγίων» στούς Φράγκους (1191-1489) διαδέχθηκεν ἡ δουλεία στούς Βενετούς (1489-1570), τούς Τούρκους (1570-1878) καί τέλος στούς Ἄγγλους (1878-1960).

Διαβάστε περισσότερα εδώ.