Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Στὸν μοναχὸ Σάββα γιὰ τὸ μαρτύριο...

Ἐκφράζεις τὴν ἐπιθυμία νὰ πᾶς στὴ Ρωσία, γιὰ νὰ σκοτώσουν καὶ σένα οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστιανισμοῦ. Τούτη ἡ ἐπιθυμία δὲν σὲ ἀφήνει οὔτε μέρα οὔτε νύχτα.

Παραδώσου στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἡσυχάσεις. Ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν ἐπιθυμία σου καὶ Ἐκεῖνος θὰ φροντίσει γὶ` αὐτήν. Ἐὰν δὲν σοὺ στείλει τὸ μαρτύριο στὴ μορφὴ ποὺ ἐσὺ φαντάζεσαι, θὰ στὸ στείλει ἀλλιῶς. Καὶ ἤδη σοὺ ἔστειλε. Ἐσὺ ἤδη βασανίζεις τὸν ἑαυτό σου μὲ τὴν συμπόνια τοῦ μαρτυρίου τῶν Ἁγίων Μαρτύρων στὴ Ρωσία. Ἑτοίμασε τὴν καρδιά σου καὶ γιὰ ἄλλα παθήματα, ὥστε νὰ μπορεῖς πάντα νὰ πεῖς... σὰν τὸν Ψαλμῳδό: «Ἑτοίμη ἡ καρδία μου ὁ Θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου» (Ψάλμ. 107,2).

Γιὰ τὸν Ἅγιο ἐπίσκοπο Ἀνσγκάριο, ἀποκαλούμενο καὶ «ἀπόστολο τοῦ Βορρᾶ», λέγεται ὅτι ἀπὸ τὴν νεότητά του ἤθελε νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸν Κύριο καὶ ἀκόμα εἶχε καὶ ἕνα οὐράνιο ὅραμα, στὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ γίνει μάρτυρας. Ὅμως ὁ χρόνος περνοῦσε, ὁ «ἀπόστολος τοῦ Βορρᾶ» ἀσταμάτητα κοπίαζε καὶ βασανιζόταν γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῆς πίστης τοῦ Χριστοῦ σ` ὅλο τὸν βορρᾶ τῆς Εὐρώπης, ἀλλὰ ἐκεῖνο τὸ ἀναμενόμενο μαρτύριο δὲν ἐρχόταν. Τελικὰ ὁ Ἀνσγκάριος ἔπεσε ἄρρωστος στὸ κρεβάτι καὶ αἰσθάνθηκε ὅτι θὰ πεθάνει. Ξαπλωμένος στὴν ἐπιθανάτια κλίνη του, σχεδὸν θυμωμένα παραπονέθηκε στὸν διάκονό του, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἐκπλήρωσε τὴν ὑπόσχεσή Του, νὰ τοῦ δώσει μαρτυρικὸ θάνατο. Σ` αὐτὸ διάκονος τοῦ ἀπάντησε σοφά, ὅτι αὐτὸς ἤδη ἦταν μάρτυρας σ` ὅλη του τὴ ζωὴ καὶ ὅτι ἡ ἀρρώστια πρὶν τὸ θάνατο θὰ ὑπολογιστεῖ ὡς μαρτύριο, ἀφοῦ, λέει, δὲν εἶναι μάρτυρας μόνο ἐκεῖνος ποὺ πέθανε μὲ βίαιο θάνατο ἀλλὰ καὶ καθένας ποὺ ὁλόκληρη τὴ ζωὴ του βασανίστηκε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴ δικαιοσύνη Του.

Εἰρήνη καὶ χαρὰ ἀπὸ τὸν Κύριο

Δὲν φτάνει μόνο ἡ πίστη… ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄, Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ».

Πηγή: εδώ