«Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις; Το τέλος εγγίζει και μέλλεις θορυβείσθαι. Ανάνηψον ούν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών».
«Ξύπνα λοιπόν ψυχή μου, γιατί κοιμάσαι; Είναι κοντά το τέλος γι’ αυτό πρόκειται να θορυβηθείς, να φοβηθείς. Μετάνιωσε όμως κι’ ο Χριστός, που είναι, ως Θεός, πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, θα σε λυπηθεί και θα σε σώσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου