Σ’ όλα υπάρχει ένα τέλος, εκτός από το έλεος του Θεού. Αυτό αποδεικνύεται και από την Ιστορία του λαού του Ισραήλ. Και το βάθος της θάλασσας μπορεί να μετρήσει κανείς, τον πόνο όμως του Θεού για τους ανθρώπους είναι αδύνατο να τον μετρήσει.
Ο πόνος του Θεού για τους ανθρώπους φάνηκε στον ιδρώτα που έσταζε από το μέτωπο του Χριστού, στον κήπο της Γεθσημανή. Ο Θεός περιμένει και περιμένει. Τί περιμένει ο Θεός;
Ο Θεός δεν περιμένει πως ένας άνθρωπος θα δείξει τον σωστό δρόμο στους λαούς, ούτε περιμένει πως ένας άνθρωπος θα δώσει στους λαούς εντολές για να υπακούσουν και να σωθούν. Δεν το περιμένει ο Θεός αυτό, επειδή αυτό ήδη έγινε. Ο Μεσσίας ήρθε, έδειξε τον δρόμο και έδωσε το νόμο. Άλλον Μεσσία δεν μπορούν να περιμένουν οι λαοί. Ο Θεός δεν περιμένει ούτε δεύτερο Μεσσία, ούτε κάποιον ιδιοφυή κυβερνήτη ή στρατηγό ή σοφό άνθρωπο. Όλα αυτά έγιναν και δεν μπορούν να παίξουν κανένα σημαντικό ρόλο στην ευτυχία του ανθρώπινου γένους.
Ο Θεός στην εποχή μας περιμένει έναν λαό, όχι έναν άνθρωπο, αλλά έναν ολόκληρο λαό, ο οποίος με όλη την καρδιά του θα παραδώσει τον εαυτό του στον Κύριο και θα ζει για Αυτόν. Δεν περιμένει ο Θεός έναν άνθρωπο ψηλό σαν την οροσειρά των Ιμαλαΐων, να οδηγήσει και να σώσει την ανθρωπότητα. Ο Θεός περιμένει έναν λαό που θα σταθεί ενώπιόν του με ταπεινοφροσύνη, σαν τη μυρμηγκοφωλιά μπροστά στον άνθρωπο. Ο Θεός περιμένει έναν λαό που θα προσφέρει στους άλλους λαούς την αγάπη του, το φως της αλήθειας και θα αποτελέσει παράδειγμα καθαρότητας. Οι λαοί, στην εποχή μας, μιμούνται το παράδειγμα των λαών της Ευρώπης. Η Ευρώπη πρόδωσε τον Θεό και πρόδωσε και όλους τους άλλους λαούς.
Απογοητεύτηκαν, όλοι οι λαοί, πολύ από την Ευρώπη. Ο λαός μας, άραγε, θα ήθελε να ανταποκριθεί στην υπομονή του Θεού; Ο Άγιος προφήτης Ησαΐας έγραψε: Είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και πλήρης ο οίκος της δόξης αυτού, να του φωνάζει: Τίνα αποστείλω, και τις πορεύσεται προς τον λαόν τούτον; Και απάντησε ό Ησαΐας: Ιδού εγώ είμι απόστειλαν με (Ήσ. 6, 1, 8).
Στον Θεό σήμερα χρειάζεται όχι ένας άνθρωπος, αλλά ένας λαός. Ο Θεός πάλι θέτει την ίδια ερώτηση: Ποιόν να στείλω, ποιός θα πορευτεί;
Λαέ της Σερβίας, έχεις το θάρρος να αποκριθείς σαν τον Ησαΐα και να πεις: Εδώ είμαι, στείλε εμένα Κύριε. Θα μπορούσες να το κάνεις, αν το ήθελες. Η σημαία σου με το σταυρό, οι παλαιότεροι αρχηγοί σου και το μαρτυρικό σου παρελθόν σε οδηγούν σ’ αυτό. Το βάθος της μαρτυρίας σου, το ύψος των οραμάτων σου σε οδηγούν σ’ αυτή την αποστολή. Οι Άγιοι και οι ήρωές σου σε ευλογούν να πάρεις αυτόν το δρόμο. Όλα τα πεδία μάχης και τα εκατομμύρια θύματα πολέμου σου δίνουν το κίνητρο, την έμπνευση για αυτό το έργο. Έχεις θάρρος να πεις στον Κύριο “Ορίστε, στείλε εμένα”; Ας είσαι ευλογημένος, αν θα βρεις το θάρρος να ομολογήσεις, αυτό που ομολόγησε ο Ησαΐας και να δεχτείς. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με το πνεύμα της ιστορίας σου. Η ιστορία σου αποδεικνύει την αγάπη σου για τον Χριστό και την αγάπη σου για την ελευθερία. Οι λαοί της γης χρειάζονται τον Χριστό και την ελευθερία όπως χρειάζονται το ψωμί, το νερό και το οξυγόνο. Θα πεις πως είναι δύσκολο έργο αυτό. Υπάρχει άραγε κάποιος άλλος λαός, ανάμεσα στους λαούς του Ιάφεθ, που να δοκιμάστηκε περισσότερο από εσένα; Αυτή η αποστολή είναι αποστολή που ταιριάζει σ’ έναν μεγάλο λαό και όχι σ’ έναν μικρό λαό, όπως εγώ, θα απαντήσει ο λαός της Σερβίας.
Μη μιλάς έτσι, επειδή οι μεγάλοι λαοί τα κατέστρεψαν όλα, τα μπέρδεψαν όλα, απομακρύνθηκαν από τον Χριστό και απογοήτευσαν όλους τους άλλους λαούς στον κόσμο. Αδυνατούν να δώσουν το σωστό παράδειγμα σ’ όλους μας. Και πραγματικά μας χρειάζεται το υγιές παράδειγμα, το πνεύμα της σωστής ζωής, το φως της αιώνιας αλήθειας.
Οι μεγάλοι λαοί δεν είναι υγιείς, δεν ζουν δίκαια ζωή, τους λείπει το φως, η αλήθεια, το όραμα του ουρανού. Ακόμη και εμείς είμαστε στα πρώτα στάδια της ίδιας αρρώστιας με αυτούς τους λαούς και είναι ερώτημα αν θα καταφέρουμε να δώσουμε το σωστό παράδειγμα και την πνευματική αισιοδοξία στους άλλους λαούς. Πράγματι ξεκινήσαμε να υποφέρουμε από την ίδια αρρώστια. Αλλά εκείνο που στους λαούς αυτούς είναι αρρώστια του πνεύματος, του μυαλού, της καρδιάς, σε μας είναι αρρώστια επιδερμική.
Αδερφοί μου, ας γυρίσετε στις πνευματικές σας πηγές για να γιατρευτείτε. Πρώτη πνευματική σας πηγή είναι το μοναστήρι του Χιλανδαρίου, δεύτερη πηγή είναι το μοναστήρι της Στουντένιτσας, τρίτη πηγή είναι το μοναστήρι Ζίτσα. Στη συνέχεια τα μοναστήρια Ντέτσανι, το μοναστήρι Ναούμ στην Οχρίδα και εκατοντάδες άλλα μοναστήρια. Ο ευσεβής λαός του χωριού, οι ευσεβείς εργάτες, αποτελούν το καλύτερο πνευματικό παράδειγμα. Δύσκολα μπορεί να βρει κανείς καλύτερο. Πηγαίνετε στην εκκλησία του Αγίου Σάββα, βαπτιστείτε πνευματικά στην πηγή του Αγίου και θα βρείτε την πνευματική σας υγεία. Βαπτιστείτε πνευματικά στην ηρωική και μαρτυρική σας ιστορία. Τα μνημεία των κατορθωμάτων των παππούδων και των προπαππούδων σας, στέκονται όρθια σαν μαρτυρίες. Βαπτιστείτε πνευματικά στον δικό σας απλό, γενναίο και πιστό λαό.
Γυρίστε στην δική σας θαυματουργή Εκκλησία. Έτσι θα είστε πνευματικά υγιείς. Τότε θα μπορέσετε με δέος και φόβο να προσκυνήσετε τον Ύψιστο Κύριο, τον Θεό. Τότε θα μπορέσετε με δουλική υπομονή να πείτε: Εδώ είμαστε Κύριε, στείλε εμάς! Ας έχετε σωφροσύνη, δύναμη, ομόνοια και την βοήθεια της Παναγίας, της Θεοτόκου. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς:
“Μέσα από το παράθυρο της φυλακής”
Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”
Πηγή: platyteraouranwn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου