41. Ο πατήρ Ζωσιμάς διηγείται.
Πάντα μου έλεγε ο Γέροντας: Παιδί μου, να εξομολογείσαι τους λογισμούς σου, να καθαρίζεσαι, να μην κατηγορήσεις κανέναν άνθρωπο, οτιδήποτε και να είναι αυτός, και να μην οργίζεσαι.
Να έχεις μέσα σου ειρήνη, να διαβάζεις πολύ τα πατερικά βιβλία και να κάνεις τα καθήκοντά σου. Να αγαπάς τους φτωχούς και να παρέχεις την φιλοξενία.
Πάντα να σκέφτεσαι το καλό, να λές το καλό και να κάνεις το καλό. Εδώ στη γη που ήρθαμε, παιδί μου, πρέπει να ξέρεις, ότι ήρθαμε μόνο και μόνο, για να πάμε στον Παράδεισο.
Εάν θυμώσεις καμιά φορά και δεν σε αφήνει ο λογισμός σου, να πας να ζητήσεις συγγνώμη, εσύ να μην τον ακούς, γιατί είναι ο σατανάς, που παρεμποδίζει. Εσύ να τρέξεις πρώτος και ας έχεις δίκιο. Να βιάσεις τον εαυτό σου, να πας πρώτος να ζητήσεις συγγνώμη, για να μην προλάβει ο άλλος και έρθει και σου αρπάξει το στέφανο. Διότι εκεί είναι ο Χριστός και σε περιμένει με το στέφανο, για να σε στεφανώσει. Όταν προσέξεις σε αυτά που σου λέω, ο σατανάς δεν θα μπορεί να σε πειράξει και ο Χριστός θα είναι πάντα μαζί σου. Να είσαι, παιδί μου, πάντα στην υπακοή. Υπακοή στον Γέροντα σημαίνει υπακοή στον Χριστό. (Β-130)
42. Βιβλία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Μια ημέρα είπε ο Γέροντας στον πατέρα Ζωσιμά: «Πάτερ Ζωσιμά, από σήμερα θα διαβάζεις τους τόμους του Χρυσοστόμου. Θα διαβάζεις μόνο το κείμενο, όχι την ερμηνεία. Θα τα διαβάζεις και ας μη τα καταλαβαίνεις.
Σιγά, σιγά θα έρθουν όλα και θα τα καταλαβαίνεις μετά. Θα πηγαίνεις στο καλύβι σου, θα κλείνεσαι μέσα και θα διαβάζεις όλη την ημέρα».
Ο πατήρ Ζωσιμάς έκανε όπως του είπε ο Γέροντας. Όμως, όπως κρατούσε το βιβλίο με τα δυο του χέρια, από κάτω από το εξώφυλλο έβγαλε ο σατανάς το κεφάλι του και τον κοιτούσε.
Τον έβλεπε και αυτός και μόλις άρχισε να διαβάζει, ζαλιζόταν και τον έπιανε ύπνος βαθύς. Όταν ξυπνούσε, και έπιανε να διαβάζει, ξανά του έβγαζε το κεφάλι του, τον κοιτούσε και πάθαινε το ίδιο. Τότε, ο πατήρ Ζωσιμάς σηκώθηκε και πήγε στο Γέροντα και του είπε για τον πειρασμό. Ο Γέροντας του είπε: «Βλέπεις, παιδί μου, πόσο καλό κάνει η μελέτη! Βλέπει ο σατανάς και ξέρει, πόσο θα ωφεληθείς και δεν σε αφήνει ήσυχο». Έβγαλε το Σταυρό του, του σταύρωσε το κεφάλι, και του είπε: «Πήγαινε τώρα, παιδί μου, και μη φοβάσαι. Από αυτή τη στιγμή θα διαβάζεις καλά και δεν θα σε ξαναπειράξει». Όπως το είπε, έγινε. Ο π. Ζωσιμάς διάβασε όλα τα βιβλία, και τους 96 τόμους, και δεν ξαναεμφανίσθηκε. (Β-130/131)
43. Ανάγκη, για αγιότητα!
Ο Γέροντας έλεγε στους πατέρες της Μονής: Ο κόσμος ένα πράγμα έχει περισσότερο ανάγκη, την αγιότητα! Ο άνθρωπος πρέπει να μιμηθεί την απλότητα των μικρών παιδιών και, απευθυνόμενος προς τον Θεόν, να λέγει: «Τι θέλεις, Κύριε, να κάμω»;
Προσέχετε τον διάβολο. Θέλει τη διχόνοια, τη σύγχυση, την ακαταστασία. Μην ακούτε τους λογισμούς, που σας ενσπείρει. Ο Χριστός μας, η Παναγία μας, οι Άγιοί μας, είναι γλυκύτατοι, ωραιότατοι, με πολλή αγάπη. Σ’ αυτούς να καταφεύγετε, για να σας προστατεύουν από τους δαίμονες. Όταν κάνεις κάτι από ζήλο και μεγάλη αγάπη προς τον Χριστό μας, και στραβό να είναι, ο Θεός, επειδή γίνεται από ζήλο και αγάπη για κείνον, το δέχεται και το ευχαριστείται. (Β-131/132)
44. Προσευχή με όρεξη.
Την υπακοή πολύ αγαπήσατε, φέρνει μεγάλη Χάρη στη ψυχή μας.
Υπακοή στην Εκκλησία, στον πνευματικό σας. Να κάνετε νωρίς το Απόδειπνο και να μην εργάζεσθε μέχρι αργά το βράδυ. Σε όλα χρειάζεται τάξη. «Εδώ δεν ήρθαμε να γίνουμε οικοδόμοι, εδώ ήρθαμε να σώσουμε την ψυχή μας και να βοηθήσουμε τον κόσμο, που έχει ανάγκη. Πρέπει να είμαστε ξεκούραστοι, για να ψάλλουμε ωραία και με όρεξη στην εκκλησία», έλεγε ο Γέροντας.
Να έχετε πάντα την νοερά προσευχή μέσα σας, να μην ομιλείτε πολύ, για να μπορείτε να προσεύχεσθε συνέχεια. Να μιλάτε όταν χρειάζεται, και να αποφεύγετε τα πολλά γέλια, γιατί μετά από αυτό έρχεται η θλίψη. Να είσθε συγκεντρωμένοι για να είσθε έτοιμοι, όταν χρειάζεται να μιλήσετε, να πείτε το σωστό, αυτό που θέλει ο Κύριος. (Β-131/132)
45. Αμαρτίες - αρρώστιες.
Είπε ο Γέροντας: Τον καλό Χριστιανό, που πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία, νηστεύει, εξομολογείται
πριν κοινωνήσει, μελετά τα βιβλία του Θεού και τον βίο του Αγίου της ημέρας που εορτάζει, και προσέχει να μην κακολογήσει κανέναν και αγωνίζεται κατά των παθών του, τα μάγια δεν τον αγγίζουν καθόλου. Ο σατανάς ούτε το όνομά του δεν θέλει να ακούσει.
Τα μάγια πιάνουν αυτούς, που απομακρύνονται από την Εκκλησία. Τους ξεγελάει ο σατανάς, τους ρίχνει στο σκοτάδι και γίνονται όργανά του. Αντιστρατεύονται τον Θεό, βλαστημάνε τα Θεία, κατηγορούν τους ανθρώπους του Θεού, τους κοροϊδεύουν ότι είναι καθυστερημένοι και θεωρούν τον εαυτό τους σπουδαίο.
Ο Θεός μας δίνει μια προθεσμία για να επιστρέψουμε ξανά στην Εκκλησία. Όταν περάσει η προθεσμία και δεν έχουμε μετανοήσει, αρχίζουν τα μαρτύρια, οι αρρώστιες. Αυτό γίνεται για το καλό μας. Ο άνθρωπος, που είναι άρρωστος, οφείλει να καταλάβει γιατί τιμωρήθηκε και να έλθει στην αληθινή μετάνοια, όπως ο Άσωτος Υιός, που αναφέρει το Ιερό Ευαγγέλιο. Να βρει έναν καλό πνευματικό, να κάνει μια γενική εξομολόγηση αληθινής μετανοίας, και να είναι βέβαιος ότι, όσες αρρώστιες και αν έχει, μετά την εξομολόγησή του θα γίνει υγιής και θα είναι όλος χαρά.
Η Εκκλησία μας καθημερινώς θαυματουργεί. Όμως υπάρχουν πολλοί άρρωστοι, που πηγαίνουν στην εκκλησία, εξομολογούνται και λένε ότι δεν γίνονται καλά. Δε γίνονται καλά, γιατί δεν αναφέρουν όλες τις αμαρτίες τους, λένε μόνο αυτά που θέλουν. Αυτοί πηγαίνουν στην εκκλησία μόνο και μόνο να γίνουν καλά και να ξανακάνουν τα ίδια. Γι’ αυτό δεν παίρνουν τη χάρη και λένε κατόπιν: «Ο Θεός με δοκιμάζει πολύ εμένα. Τι του έκανα και τιμωρούμαι τόσο πολύ»; Αυτό είναι λάθος και είναι μεγάλο ψέμα. Ο άνθρωπος, που δεν έχει αληθινή μετάνοια, δεν δοκιμάζεται από τον Θεό, αλλά από την αμαρτία του, όπως λέει και ο θείος Ιάκωβος στην επιστολή του: «Ο Θεός είναι απείραστος, δεν πειράζει κανέναν, εμείς πειραζόμαστε από τις επιθυμίες μας».
Λένε μερικοί ότι και οι Άγιοι αρρωσταίνουν, έχουν και αυτοί δοκιμασίες. Ναι, έχουν και αυτοί πάρα πολλές, αλλά τις ζητούν οι ίδιοι από τον Θεό. Ζητούν αρρώστιες κ.τ.λ., γιατί θέλουν να αγωνιστούν. Δεν θέλουν αυτοί να πάνε στους γιατρούς να θεραπευτούν. Εμείς τους πηγαίνουμε, γιατί δεν έχουμε πίστη και φοβόμαστε μήπως τους χάσουμε. Εκείνος όμως, που αρρωσταίνει και τρέχει στο γιατρό, για να μην πεθάνει, δοκιμάζεται από την αμαρτία του και όχι από παραχώρηση Θεού. (Β-132/133/135/136)
46. Ημερολόγια.
Μια φορά κάποια κυρία, πνευματικό παιδί του Γέροντα, πήγε στο Μοναστήρι και είπε στον Γέροντα: «Πάτερ Σίμων, ήρθα σήμερα εδώ να πάρω την ευχή σου και να μου δώσεις την ευλογία σου να πάω με το παλαιό ημερολόγιο, γιατί αυτό είναι το καλό και το σωστό». Ο Γέροντας της είπε: «Παιδί μου, θα κάνουμε απόψε προσευχή, εγώ εδώ και εσύ στο σπίτι σου και ό,τι σου δείξει ο Θεός, θα έρθεις το πρωί να μου το πεις». Η κυρία συμφώνησε σ’ αυτό που της είπε ο Γέροντας, πήρε την ευχή του και έφυγε.
Το πρωί πήγε στον Γέροντα και είπε: «Πάτερ Σίμων, είμαι η κυρία που μου είπες να προσευχηθώ για το παλαιό ημερολόγιο. Ήρθα να σου πω ότι είδα στον ύπνο μου πως βρέθηκα σε μια μεγάλη αίθουσα, σαν αυτές που πηγαίνει ο κόσμος για να φάει, σε μια τραπεζαρία. Από τη μια πλευρά ήταν ένα τραπέζι μεγάλο με παλαιά σανίδια και οι άνθρωποι ήταν όρθιοι και περίμεναν να γίνει η προσευχή. Από την άλλη πλευρά, ήταν ένα άλλο τραπέζι, το ίδιο μεγάλο, με καινούρια σανίδια και ο κόσμος σε στάση προσευχής. Άρχισε κάποιος να λέει την προσευχή και όταν ήρθε η ώρα να ευλογηθεί η τράπεζα, βλέπω τον Χριστό επάνω από την τράπεζα, που ήταν με τα παλαιά σανίδια, να την ευλογεί. Μόλις την ευλόγησε, φεύγει αμέσως και πηγαίνει στην άλλη τράπεζα απέναντι, με τα καινούρια σανίδια, και ευλόγησε και εκείνη.
Όπως ευλόγησε τη μία, ευλόγησε και την άλλη. Αυτό το όνειρο είδα απόψε».
Ο Γέροντας της είπε: «Το κατάλαβες αυτό που σου έδειξε ο Θεός»;
«Ναι, πάτερ Σίμων», είπε η κυρία, «το παλαιό και το νέο είναι τα ίδια, δεν έχουν καμία διαφορά».2
47. Υπακοή... στους μαστόρους. Όταν έβλεπε ο Γέροντας ότι εμείς οι μοναχοί, διηγείται ο π. Ζωσιμάς, καταπιανόμαστε με πολλές δουλειές και ξεχνούσαμε τα καθήκοντά μας, μας βοηθούσε με πολλούς τρόπους να καταλάβουμε πως πάνω απ’ όλα είναι η υπακοή. Κάποτε, παραδείγματος χάριν, δουλεύαμε με τους μαστόρους εμείς οι μοναχοί στην οικοδομή και σε κάθε δουλειά που χτιζόταν, λέγαμε και εμείς την γνώμη μας (όχι σαν υπεύθυνοι εννοείται), πώς πρέπει να γίνει. Πολλές φορές διαφωνούσαμε με τους μαστόρους και γινόταν μία σύγχυση.
«Τώρα, τι θα κάνεις», της είπε ο Γέροντας.
«Δεν θα φύγω από κοντά σου, είπε, θα είμαι μαζί σου». (Β-141/142)
Πολλές φορές γίνονται συλλείτουργα, όπως εδώ στο Άγιον Όρος, χωρίς να εξετάζεται σε ποιο ημερολόγιο ανήκει η συμμετέχουσα Εκκλησία, αρκεί να έχει κοινωνία. Από την αλλαγή του ημερολογίου, μερικοί αποσχίστηκαν από τις πρώην Εκκλησίες τους, και συνεχίζουν με το παραμικρό να διασπώνται, και θεωρούν ότι τα μυστήρια των άλλων είναι άκυρα, χτυπώντας με τις ακραίες θέσεις τους την αγάπη και ενότητα των Εκκλησιών, που όμως είναι ο λόγος για τον οποίο θεσπίστηκε το ενιαίο ημερολόγιο...
Στενοχωριόμασταν και αυτό ήταν σατανικό. Μια ημέρα το εξομολογήθηκα στον Γέροντα και με μάλωσε, να μη μιλώ και να προσέχω να κάνω ό,τι μου λένε αυτοί.
Έρχεται το πρωί ο Γέροντας εκεί που δουλεύαμε εμείς οι μοναχοί με τους μαστόρους και μας είπε: «Ακούστε, παιδιά μου. Εγώ κάνω προσευχή στον Θεό, να φωτίζει τους μαστόρους για να γίνεται το έργο όπως πρέπει. Γι’ αυτό οφείλετε εσείς οι μοναχοί να υπακούετε σε αυτούς και να μη λέτε τη γνώμη σας, ούτε να επιμένετε. Ό,τι σας λένε οι μαστόροι, αυτό θα κάνετε».
Ο Γέροντας, συνεχίζει ο π. Ζωσιμάς, με διόρθωνε σε όλα, ακόμη και στις φορεσιές, στα ράσα. Μου έλεγε: «Παιδί μου, πρέπει να είσαι καθαρός, να πλένεσαι τακτικά, να κόβεις τα νύχια σου μέχρι το κρέας. Το Μοναστήρι μας εδώ είναι προσκύνημα, είμαστε κοντά στην πόλη και έρχονται εδώ άνθρωποι όλων των τάξεων. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχομε καινούργια ράσα για τις Κυριακές, μία ξεχωριστή φορεσιά για τις μεγάλες γιορτές, και άλλα για τις καθημερινές». (Β-142/143/144)
48. Καθαρή εξομολόγηση.
Διηγείται ο πατήρ Ζωσιμάς ότι ο Γέροντας του έλεγε πως η καθαρή εξομολόγηση κάνει τον άνθρωπο υγιή, να μην έχει τίποτα. Όσες αρρώστιες και αν έχει, μόλις ο ιερέας, μετά από την εξομολόγηση, του διαβάσει την ευχή με το πετραχήλι, τον βλέπεις να αστράφτει σαν τον ήλιο. Γι’ αυτό δεν πρέπει να λέμε στον πνευματικό να μας διαβάσει απλώς μία ευχή, για να κοινωνήσουμε. Δεν πρέπει να μας αναπαύει αυτό, είναι λάθος. Πρέπει πρώτα να εξομολογηθούμε, για να καθαριστούμε και μετά να μας βάλει ο πνευματικός το πετραχήλι στο κεφάλι μας, για να γίνει ολόκληρο το μυστήριο, διότι το πετραχήλι παίρνει όλες τις αμαρτίες μας.
«Πάτερ Ζωσιμά», έλεγε ο Γέροντας, «πρέπει να ξέρεις πως, με την καθαρή εξομολόγηση, ο άνθρωπος αστράφτει σαν τον ήλιο. Διότι η εξομολόγηση είναι ένα από τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας μας και παίρνει όλη τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το είδα να γίνεται σε επτά άτομα σε όλη μου τη ζωή. Αφού τους διάβασα την ευχή, μετά δεν μπορούσα να τους κοιτάξω, έλαμπαν σαν τον ήλιο. (Β-144)
49. Ο νηστευτής εργάτης.
Είχε έλθει στον Γέροντα, θυμάται ο π. Ζωσιμάς, ένας κηπουρός εργάτης στην αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και εξομολογήθηκε. Στο τέλος του είπε ο Χιονισμένη άποψη της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος της Πεντέλης
Γέροντας: Να νηστέψεις όλες τις ημέρες από λάδι, σαρανταεννέα ημέρες, και θα καταλύεις Σάββατο και Κυριακή. Τότε μόνο επιτρέπεται το λάδι. Τις άλλες ημέρες το φαγητό θα είναι αλάδωτο.
Ο εργάτης, μόλις άκουσε από τον Γέροντα αυτή τη μεγάλη νηστεία, φοβήθηκε και είπε:
«Πάτερ Σίμων, με αυτά τα δύο μου χέρια ζω την οικογένειά μου, έχω έξι παιδιά. Εάν κάνω αυτή τη νηστεία και δεν φάω το λάδι, θα πέσω κάτω και θα αρρωστήσω και θα πεθάνουμε όλοι από την πείνα».
Ο Γέροντας τον ενθάρρυνε και του είπε: «Όχι, παιδί μου, δεν θα πεθάνετε. Αντίθετα, θα είσαι πιο υγιής. Διότι αυτή την εποχή περιστρέφεται το αίμα του ανθρώπου τετρακόσιες φορές περισσότερο από τις άλλες εποχές και η νηστεία ωφελεί. Δεν παθαίνει ο άνθρωπος τίποτα, έχει την υγεία του και τρώει το φαγητό του με όρεξη. Όλοι οι άλλοι που δεν τηρούν τη νηστεία, όπως λέει η Εκκλησία μας, αρρωσταίνουν από πολλές αρρώστιες και καταλήγουν στα νοσοκομεία και κατόπιν τους τρώνε τα μαχαίρια. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, που εθέσπισαν αυτή την ευλογημένη νηστεία, τα πρόβλεψαν όλα. Πρώτον, από σεβασμό στα Πάθη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, οφείλομε ως χριστιανοί να αγωνιστούμε και να καθαριστούμε με τη νηστεία, την προσευχή και την ιερά εξομολόγηση, για να αναστηθούμε κι εμείς μαζί με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό το Πάσχα εις την Ανάσταση και δεύτερον, αυτή την εποχή η νηστεία ωφελεί, όπως αναφέραμε πιο πάνω. Οι άγιοι Πατέρες λένε: «Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών. Διά της νηστείας εύρον την ψυχήν μου». Και ο Γέροντας συνέχισε: «Να ξέρεις ακόμη κάτι. Να ζυγιστείς τώρα πόσο είσαι και θα δεις ότι, μέχρι το Πάσχα, θα βάλεις και δύο κιλά παραπάνω».
Ο εργάτης αναπαύθηκε από τα λόγια του Γέροντα, πήρε θάρρος, δύναμη και υποσχέθηκε ότι θα κάνει υπακοή σε όλα αυτά που του είπε. Πήρε την ευχή του και έφυγε χαρούμενος.
Ο εργάτης ήλθε ξανά στον Γέροντα τη Μεγάλη Εβδομάδα, για να εξομολογηθεί, και του είπε: Πάτερ Σίμων, την ευχή σου. Με γνωρίζεις; Είμαι ο κηπουρός, που φοβόμουνα να νηστέψω. Έκανα όπως με συμβούλεψες. Φοβόμουνα πως θα ζαλιστώ και θα πέσω κάτω.
Όμως, όχι μόνο δεν ζαλίστηκα, αλλά είχα και πιο πολλή δύναμη από πριν, που δε νήστευα. Και στην υγεία μου έγινα καλά. Πριν είχα πονοκεφάλους, με πονούσαν τα πόδια μου και όλο μου το σώμα, ήμουν ένα ερείπιο. Με τη νηστεία που έκανα, μου έφυγαν όλα αυτά, δεν έχω τίποτα.
Είμαι υγιέστατος! Έτρωγα δύο πιάτα γεμάτα. Μάλιστα σήμερα, πάτερ Σίμων, πήγα και ζυγίστηκα και έγινε όπως μου είπες. Πήρα δύο κιλά. Ευχαριστώ τον Θεό και εσάς, πάτερ Σίμων, που με κάνατε καλά και με βάλατε στο δρόμο του Θεού. (Β-147/148)
50. Νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής.
Μία άλλη χριστιανή γράφει, ότι για τη νηστεία της
Μεγάλης Σαρακοστής, ο Γέροντας της είπε: «Παιδί μου, δεν θα τρως λάδι, θα νηστεύεις πέντε μέρες την εβδομάδα και θα τρως το Σαββατοκύριακο λάδι, αλλά δεν θα αφήνεις το στομάχι σου νηστικό. Θα τρως χορτόσουπες και ταχινόσουπες και ο Θεός θα στα ευλογεί και θα χορταίνεις και δεν θα θέλεις τίποτα άλλο στη ζωή σου».
Πράγματι, έτσι και έγινε. Μέχρι σήμερα συνεχίζω αυτή τη νηστεία. Μάλιστα μου είπε κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Μου είπε:
«Παιδί μου, αυτή την εποχή το αίμα του ανθρώπου περιστρέφεται τετρακόσιες στροφές περισσότερο από τις άλλες εποχές και αυτές τις σαράντα εννέα ημέρες νηστεία, όταν κάνει ο άνθρωπος, ο οργανισμός πετάει όλες τις ασθένειες». (Β-222)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου