Ονομάζομαι Στέλιος Νάκος, κάτοικος Επανομής Ν. Χαλκιδικής, ιχθυοπώλης. Πέρασα πολλά μεγάλα βάσανα στή ζωή. Στίς 14.8.1990, έπαθα την πρώτη γαστρορραγία μέ τρομερή αιμορραγία από το στόμα.
Μέ πήγαν στόν “'Αγιο Παύλο”στό Φοίνικα Θεσσαλονίκης, έμεινα δέκα μέρες. Στίς 24.3.1991 παθαίνω νέα γαστρορραγία, νοσηλεύθηκα στό “Ιπποκράτειο” και μέσα στό Νοσοκομείο είχα ακατάσχετη αιμορραγία από το στόμα, μέ έβαλαν στήν Εντατική.
Παρακαλούσα την Παναγία, νά μέ κρατήσει στή ζωή, νά μεγαλώσω το ένα μου παιδί τότε, το Σταύρο. Η αιμορραγία συνεχιζόταν, ο αιματοκρίτης έφθασε στό 16, μέ άνοιξαν νά βρούν την αρτηρία που αιμορραγούσε. Μέ εγχείρησε ο κ. Μαυρουδής με επιτυχία. Στό νοσοκομείο έμαθα γιά τον άγιο Ραφαήλ.
Ο διπλανός ασθενής στό “Ιπποκράτειο” είχε ένα βιβλίο του αγίου Ραφαήλ, το ζήτησα και το διάβασα. 'Οταν συνήλθα, η πρώτη εκδρομή που θα κάναμε οικογενειακά ήταν στή Μυτιλήνη. Τέλη Ιουλίου 1993. Μόνο γιά τον 'Αγιο Ραφαήλ θα πηγαίναμε.
Κόψαμε εισιτήριο την Πέμπτη. Τήν Παρασκευή πιάνει τον Σταυράκη πόνος χαμηλά. 'Ηταν 6-7 χρονών. Φώναζε το παιδί. Το πήγαμε στή Θεσσαλονίκη σε παιδοχειρούργο, διότι ο δικός μας ο κ. Παρίσης παραθέριζε. Μού λέει: Πρέπει νά χειρουργηθεί και μετά όπου θέλετε πηγαίνετε. 'Αν στρίψει ο όρχις, σε μιά ώρα πεθαίνει. 'Ηταν πρησμένο, κάθε λίγο το ζουλούσε και φώναζε από τον πόνο. Μά κόψαμε εισιτήρια. Μήν το διακινδυνεύσετε. Ο κ. Παρίσης μάς λέει στό τηλέφωνο: το πρωΐ φέρτε τον νά τον δώ, εδώ στή Χαλκιδική.
Η γυναίκα μου όλη τη νύχτα σηκωνόταν και τον πρόσεχε. Το πρωΐ της λέει το παιδί: Είδα μιά νεκροκεφαλή και μου είπε, "είσαι καλά, πήγαινε εκεί στή γωνία, κύτταξε μόνος σου και νά δείς, που δέν έχεις πρήξιμο". Είχε σταματήσει ο πόνος. Το ακούω εγώ και λέω: Φεύγουμε γιά τον 'Αγιο Ραφαήλ. Στήν ανάγκη θά καλέσουμε ελικόπτερο, αν το πιάσει πόνος! Ταξιδέψαμε καταγής, στό κατάστρωμα, δέν είχε θέσεις.
Πήγαμε στόν 'Αγιο Ραφαήλ στήν κάτω Εκκλησία πρώτα· από τη μιά ο τάφος του αγίου Νικολάου, από την άλλη της αγίας Ειρήνης. Η γυναίκα μου βλέπει από τα πλάγια στό μνημείο την κάρα του αγίου Νικολάου και λέει στο παιδί: Σταύρο, νά το κεφάλι που είδες! -'Οχι, μαμά, εκείνο δέν είχε σαγόνι!
Δέν γνωρίζαμε ακόμη γιά τον 'Αγιο ότι τον πριόνισαν στο στόμα και της φάνηκε περίεργο. Στό πλοίο διαβάσαμε το μαρτύριό του και καταλάβαμε ότι είχε δει τον ίδιο τον άγιο Ραφαήλ.
'Οταν επιστρέψαμε, πήγαμε στό γιατρό, και διαπίστωσε ότι δέν είχε απολύτως τίποτε. Από τότε τά φάρμακά μας στό σπίτι είναι το λαδάκι και το αγίασμα του Αγίου.
Οι ευεργεσίες του Αγίου Ραφαήλ συνεχίζονται
'Εζησα κι άλλα θαύματα από τον άγιο Ραφαήλ. Το 1993 όλο το χειμώνα είχα πόνο από το γόνατο μέχρι τον αστράγαλο, πόνος μέσα στό κόκκαλο, νά μη μέ αφήνει καθόλου. Σκεφτόμουν ότι κάτι κακό είναι, γιά νά μέ πονάει συνέχεια. 'Ενα βραδάκι μου λέει η γυναίκα μου: Πάμε στή μητέρα μου; 'Ηρθε από τον άγιο Ραφαήλ. Πήγαμε. Καθόμαστε στό τραπέζι και μου δίνει ένα μπουκαλάκι με αγίασμα. Εκεί που μιλούσαν οι γυναίκες, παίρνω το αγίασμα, σηκώνω το παντελόνι και βάζω στό πόδι μου. Εκείνη την ώρα που το έβαζα, τριών μηνών πόνος που δέν σταμάτησε καμία μέρα, σταμάτησε μαχαίρι!
Το 1995 μου πρήστηκε το γόνατο. Πρήξιμο και πόνος φοβερός. 'Ερχεται ο γιατρός ο κ. Σατραζάνης, φίλος και συμμαθητής στό Δημοτικό, μέ εξετάζε και μου δίνει ενέσεις. Σέ μιά βδομάδα είχε ξεπρηστεί. Σέ δεκαπέντε μέρες μέ ξαναπιάνει νύχτα στήν ιχθυόσκαλα της Θεσσαλονίκης. Σέ μία ώρα πρήσθηκε σάν νά ήταν τριπλό το γόνατο. Μέ ανεβάζουν αγκαλιά στό αυτοκίνητό μου για να πάω στο σπίτι μου. Πόνος αφόρητος, νά κλαίω σάν μικρό παιδί. Από τις 2-3 η ώρα που μέ ανέβασαν, ξημέρωμα έφθασα στήν Επανομή! Κατεβαίνει η γυναίκα μου, μέ έσερνε νά μέ ανεβάσει στο σπίτι. Δέν μπορούσα μόνος! Τηλεφωνάει το γιατρό, έρχεται, μέ ξαναβλέπει. Πάρε αυτές τις ενέσεις. Μόλις ξεπρηστεί, θά σε χειρουργήσω μέ λέϊζερ, γιά νά σηκωθείς σε δέκα μέρες. Θά άνοιγε δύο οπές νά φύγει το υγρό. 'Εφθασε μεσημέρι. 'Οπως ήμουν ξαπλωμένος φωνάζω τη γυναίκα μου: Φέρε λάδι από τον άγιο Ραφαήλ. Το απόγευμα βρισκόμουν στό μαγαζί! Είχε φύγει το πρήξιμο και ο πόνος. Δέν μέ ξαναπόνεσε πια.
Το 1997, το καλοκαίρι, είχα βγάλει κονδυλώματα, κομμάτια κρέατα, πάρα πολλά, φαγούρα και αίμα. Πήγα στό χειρούργο το Σατραζάνη. Μού λέει: Πρέπει νά χειρουργηθούν όλα, νά τα καυτηριάσουμε, νά κάνουμε βιοψία και νά δούμε… 'Εβαλα λάδι από τον άγιο Ραφαήλ, ξαναέβαλα λάδι, την τρίτη μέρα πάλι. Τίποτε. Πηγαίνω στήν εικόνα μέ μεγάλη πίστη και του λέω: Εγώ θά βάζω λαδάκι κι εσύ μη μέ γιατρέψεις. Σέ μιά-δύο βραδιές τρίφτηκαν σάν ζάχαρη και έφυγαν όλα. Ο γιατρός έμεινε έκπληκτος.
Πηγή: agiooros
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου