Ένας Δεσπότης στα χαρακώματα

Ηλίας Λιαμής, Σύμβουλος Ενότητας Πολιτισμού
Κορέα τη 28-9-51
Αγαπητέ μου αδελφέ γεια σου.
Σε ευχαριστώ πολύ για την τόσο δυνατή κι΄ αγαπημένη μου επιστολή σου.

Μετά από την ομάδα των «παιδιών» του κατηχητικού, το πρώτο φιλικό γράμμα είναι το δικό σου. Πλημμυρισμένο από το άρωμα της χριστιανικής σου ψυχής, σκόρπισε χαρά και ανάπαυση στην τόσο κουρασμένη ύπαρξί μου.

Η ζωή στην Κορέα κυλάει ήσυχα εδώ που βρίσκομαι. Όταν όμως η υπηρεσία μου με αναγκάζη, λόγω της φύσεως της, να προχωρώ μέχρι τις πιο πρώτες προφυλακές, τότε το νόημα αντιστρέφεται και η ησυχία μετατρέπεται σε οδυνηρή και θανατηφόρο φασαρία.

Γιατί, αλήθεια, όταν ακούς να κτυπούν συγχρόνως 10 βαριά πυροβόλα σε απόσταση μόλις 80 έως 100 μέτρων από εσένα, τότε αισθάνεσαι τον εαυτό σου ανίκανο για το καθετί, ενώ η γη τρέμει κάτω από τα πόδια σου. Τότε νιώθεις τον Άδη να σε καλή! Αλλά «συ εί μετ΄ εμού Κύριε»… αυτή είναι πάντα η ενδόμυχη προσευχή μου…. Από τα βλήματα του εχθρού έχομεν, σε αυτή, την χθεσινή μας επίθεσι,, 15 τραυματίες και τρεις νεκρούς. «Οι άνθρωποι των ατόμων αυτών πόσο θα πονέσουν Χριστέ μου». Ας τους χαρίζη δύναμη και παρηγοριά. Τώρα, αντιλαμβάνεσαι, καλύτερα, ποια συναισθήματα ζουν μέσα μου για τους εδώ αδελφούς μας.

» Κύριε, δυνάμωνε με, ώστε πάντα να σε υπηρετώ και σε αυτή την χώρα έμπρακτα».

Ευχαριστώ για τις προσευχές όλων. Πόσο αγαπώ τη χριστιανική παρεούλα όταν έτσι ταιριαστά περνώ την ζωή της σε μία ατμόσφαιρα αγνής αγάπης ανάμεσα μάλιστα στην «παιδική χαρά» των κατασκηνωτών της κοινωνίας των μικρών παιδιών.

Πάντα θα σου γράφω ένα «μικρό γραμματάκι» σαν κι αυτό το, ως έπαθλο που ζητάς, με τη σφραγίδα της αδελφικής πάντα αγάπης μου.

Με αυτήν σε φιλώ και χαιρετώ όλους.

Άρης

Ο Άρης είναι ο Άρης Βούλτσος, ο μετέπειτα επίσκοπος Δωδώνης και αργότερα πρώτος Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Χρυσόστομος. Ο πατέρας μου τον είχε κατηχητή στα πλαίσια του έργου των Ορθοδόξων Χριστιανικών Ενώσεων, υπό την πνευματική ηγεσία του πατρός Αγγέλου Νησιώτη, μεγάλου αναμορφωτή του κατηχητικού έργου των Αθηνών και πατέρα του καθηγητή Νικολάου Νησιώτη, επίσης μέλους της συντροφιάς που νοσταλγεί ο Άρης στην επιστολή του.

Σε πρώτο πλάνο η επιστολή αποτελεί μια μαρτυρία του πολέμου της Κορέας. Σε δεύτερο πλάνο όμως αναδύονται συναισθήματα και ποιότητες μια άλλης εποχής στην Ελλάδα, γεμάτης αγνή φιλία, οράματα, τρυφερότητα και πίστη, πίστη μεγάλη, έμπρακτη, ανιδιοτελής, πίστη καυτή και ευλογημένη. Πίστη που δεν εγκατέλειψε ποτέ τον μακαριστό Χρυσόστομο και τον μεταμόρφωσε σε επίσκοπο ταπεινό, συντρεχτικό, απλό και θυσιαστικό μέχρι και την τελευταία ημέρα της ζωής του.

Και κάτι ακόμη:

ήταν γνωστό τοις πάσι πως ο Άρης Βούλτσος, εθελοντικά και ανώνυμα, πήρε τη θέση πολύτεκνου στρατιώτη, ο οποίος είχε κληρωθεί για να ενταχθεί στο στρατιωτικό σώμα της Κορέας. Ένας κόσμος και αυτός στο μακρύ κομποσκοίνι των πράξεων του, των γεμάτων θυσιαστική αγάπη προς τα πνευματικά του παιδιά και προς άλλους, γνωστούς και αγνώστους, που δέχτηκαν την αφανή πατρική του μέριμνα μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1986, οπότε και παρέδωσε την αγία του ψυχή στον μέγα Αμνό της θυσίας και της απέραντης αγάπης.

Πηγή: pemptousia