Κυριακή Γ΄ Λουκᾶ: «Ο Χριστός κάνει το εξής θαυμαστό. Μεταμορφώνει το θλιβερό γεγονός του θανάτου σε γενέθλια μέρα»

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Ο θάνατος είναι για την ανθρωπότητα το μεγαλύτερο τραγικό γεγονός. Στο αιώνιο πρόβλημα του ανθρώπου που είναι ο θάνατος, ο Χριστός έρχεται με την θαυματουργική ανάσταση των ανθρώπων να δώσει λύση και απάντηση στο αιώνιο αυτό πρόβλημα. 

Στην ευαγγελική περικοπή της Γ΄ Κυριακής Λουκά, ο Χριστός πλησιάζοντας στην πόλη Ναΐν μαζί με τους μαθητές του, συνάντησαν την νεκρική πομπή του μονάκριβου γιού μιας μάνας και συγκεκριμένα χήρας.

Ο Ιησούς δείχνει την στοργική αγάπη Του για τον οδυρμό της μάνας και ως Ελεήμων και Φιλάνθρωπος Θεός σπλαχνίζεται όλη την ανθρώπινη φύση, που αποτελεί έρμαιο του θανάτου αγκαλιάζοντας την θεραπευτικά. Απευθύνεται λοιπόν ο Ιησούς στην μάνα και της λέει «μην κλαίς». Να μην κλαίει διότι βρίσκεται μαζί της ο Ζωοδότης Χριστός, που θα διώξει το «σκότος» του θανάτου και θα προσφέρει το «φως» της ζωής που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο Ίδιος ο Θεός, «εγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ιωάν. 8, 12). Πριν εμφανισθεί ο Ιησούς βλέπουμε μόνο πόνο και δυστυχία να επικρατεί, καθώς διαδραματίζεται η νεκρική πομπή, με τραγικό πρόσωπο την μητέρα του παιδιού, η οποία όντας χήρα, χάνει και τον μονάκριβο γιο της. Πάνω ακριβώς σε αυτήν την κατάσταση της οδύνης αλλά και της απόλυτης παράδοσης του ανθρώπου στον θάνατο, έρχεται ο Ιησούς Χριστός να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση, αφού με ένα πρόσταγμα και ένα άγγιγμα αλλάζει το ως τότε ακατόρθωτο. Ανασταίνει τον γιο, χαρίζοντας την ζωή και την χαρά. Εκεί που άλλοτε επικρατούσε πένθος, τώρα κυριαρχεί το αναστάσιμο μήνυμα, η νίκη της ζωής. Ως Ζωοδότης λοιπόν έρχεται ο Χριστός και δίνει ξανά ζωή στον νεαρό που αναστήθηκε με το πρόσταγμα Του. Ο Χριστός ως κυρίαρχος της ζωής αναγεννά την επαφή του γιου με τη μητέρα του που τους είχε στερήσει ο θάνατος.

Σε αυτό το σημείο θέλουμε να σταθούμε στο χαρμόσυνο και αναστάσιμο μήνυμα της περικοπής που είναι προάγγελος και προοικονομία της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Διαβάζοντας το ευαγγελικό απόσπασμα, δίνεται το χαρμόσυνο μήνυμα της νίκης του Θεανθρώπου επί του θανάτου και ανοίγεται η πόρτα για την Βασιλεία Του Θεού. Έρχεται να απαλύνει τον πόνο του πένθους, δίνοντας μας την αλήθεια της Αναστάσεως. Αυτός είναι και ο σκοπός που η περικοπή διαβάζεται ημέρα Κυριακή, η οποία είναι αναστάσιμη ημέρα, καθώς μέσα στην Θεία Λειτουργία, οι πιστοί ως σώμα βιώνουμε εν χρόνω την Ανάσταση του Κυρίου. Η Ανάσταση δεν αποτελεί κάτι συμβολικό αλλά είναι γεγονός και εμπειρία που βιώνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία. Στην προσδοκία της Αναστάσεως αναφερόμαστε στο Σύμβολο της Πίστεως: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωὴν τοὺ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν». Η προσδοκία μας αυτή δηλώνει την αλήθεια ότι ο Χριστός ήρθε, όχι για να αναστηθεί μόνος Του, αλλά για να προάγει στη Βασιλεία Του ολόκληρη την κτίση, ανοίγοντάς μας διάπλατα τον δρόμο για την δική μας Ανάσταση.

Ο θάνατός μας δεν είναι φυσιολογικό γεγονός, είναι σημείο αστοχίας της κτιστότητάς μας, που πρέπει να επέλθει προκειμένου να μεταβούμε στην αιωνιότητα. Σύμφωνα με αυτά, ο Χριστός κάνει το εξής θαυμαστό. Μεταμορφώνει το θλιβερό γεγονός του θανάτου σε γενέθλια μέρα, μέσα από την προοπτική της Ανάστασης των ψυχών και των σωμάτων. Γενέθλια ημέρα διότι αναγεννιόμαστε στη Βασιλεία του Θεού, δίπλα στους Αγίους, ως Άγιοι και εν Χριστώ πεπληρωμένοι. Επομένως ο Ιησούς φανερώνεται όχι ως ένας διδάσκαλος που μένει σε λόγους και κηρύγματα ελπίδας, αλλά ως ο ίδιος ο Θεάνθρωπος που με τις ενέργειες Του μας χαρίζει την Σωτηρία μας, δείχνοντάς μας την μεγαλειότητα της Θεϊκής του Χάρης αλλά και της αγάπης Του προς τον άνθρωπο.

κ. Ε.Π.

Πηγή: i-m-paronaxias