Ποιοι είναι άγιοι και ποια η διαφορά αγίων και οσίων, μαρτύρων, ομολογητών

Ἁγιοί εἶναι οἱ εὐσεβεῖς ὀρθόδοξοι χριστιανοί, οἱ ὅποιοι διά μέν τῆς τελείας ἀγάπης τους πρός τόν Θεό καί τῆς ἀκριβεστέρας ὑπακοῆς τῶν σ΄Ἐκεῖνον, εὐαρέστησαν ἐνώπιόν Του, διά δέ τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἅγιου 

Πνεύματος ἤγιασθησαν, ἐθεώθησαν καί ἐδοξάσθησαν ὑπό τοῦ Θεοῦ, καί ζῶντες καί μετά τήν κοίμησιν τῶν... καί διά τῆς δοθείσης σ’ αὐτούς παρρησίας πρεσβεύουν ὑπέρ ζώντων καί κεκοιμημένων» (Ἐπισκόπου Μελετίου, Ἁγιολογία).

Κατά τό Συνοδικό της Ὀρθοδοξίας, Ἅγιοι εἶναι οἱ γνήσιοι θεράποντες τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι κατατάσσονται στόν χῶρο τῶν Ἁγίων ἀπό τήν συνείδηση τῶν πιστῶν καί μνημονεύονται ἀπό τήν Ἐκκλησία κατά τόν χρόνο τῆς λατρείας.

Τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας σέβονται καί τιμοῦν τούς Ἁγίους «ἐν λόγοις, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασι (μέ ὕμνους καί τροπάρια), ἐν θυσίαις (θ. Λειτουργίες), ἐν ναοῖς, ἐν εἰκονίσμασι» (Συνοδικό Ζ Οἰκουμενικῆς Συνόδoυ), ἐπειδή αὐτοί ἀπολαμβάνουν τιμή καί δόξα στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἔχουν παρρησία στό θρόνο τοῦ Θεοῦ καί μεσιτεύουν ὑπέρ ἠμῶν.

Προσφέρουμε τήν τιμή μας σέ ὅλους τους, ἀλλά λατρεία προσφέρουμε μόνο στόν Τριαδικό Θεό, τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Ἤ Ἐκκλησία μας τήν τιμή αὐτή στούς Ἅγιους τήν ἐκδηλώνει:

• Μέ ἀνέγερση Ναῶν στό ὄνομά τους καί τήν τοποθέτηση ἱερῶν λειψάνων τους στήν Ἅγια Τράπεζα.
• Μέ προσκύνηση τῶν Ἱερῶν εἰκόνων καί λειψάνων τους.
• Μέ θέσπιση ἑορτῶν πρός τιμή τους.
• Μέ συγγραφή ἀσματικῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ἐγκωμίων κ.λπ. ποῦ ψάλλονται στούς Ναούς μας
• Μέ ἐπίκληση τῶν πρεσβειῶν τους καί πίστη στήν ἀποτελεσματικότητα τῆς μεσιτείας τους.

Συγχρόνως ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει νά τούς μιμηθοῦμε στό φρόνημα καί τή ζωή τους, ὑπενθυμίζοντάς μας τό «Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ Ἅγιος εἰμί» (Ἅ' Πέτρ. α', 16) καί ὅτι «Μνήμη Ἁγίου, μίμηση Ἁγίου» (Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας). Σ' αὐτή τή μίμηση διευκολύνει ἡ Ἐκκλησία τούς πιστούς μέ τήν καθιέρωση ἑορτῶν πρός τιμή τους. Καί ὑπάρχουν:

Ἐπέτειοι τοῦ Μαρτυρίου ἤ τῆς κοιμήσεως τῶν Ἁγίων. Ἤ ἥμερα αὐτή ὀνομάζεται «μνήμη Ἁγίου» ἤ «γενέθλιος ἥμερά» του Ἁγίου (εἰσῆλθε - γεννήθηκε στήν αἰώνια ζωή)

Συνάξεις. Πρόκειται γιά ἑορτές ποῦ τελοῦνται τήν ἑπόμενη ἥμερα μίας Δεσποτικῆς ἤ Θεομητορικῆς ἑορτῆς. Συνάζονται οἱ πιστοί γιά νά τιμήσουν τό πρόσωπο τό ὅποιο συμμετεῖχε ἤ συνέβαλε στήν ἑορτή. Ἔτσι ἔχουμε τή Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στίς 26 Δεκεμβρίου, τή Σύναξη τοῦ Προδρόμου στίς 7 Ἰανουαρίου, τή Σύναξη τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ στίς 26 Μαρτίου κ.λ.π.

Εὑρέσεις καί ἀνακομιδές ἤ μετακομιδές ἁγίων λειψάνων.

Ἐπέτειοι θαυμάτων καί σπουδαίων γεγονότων ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἤ τῶν Ἁγίων.

Ἐπί πλέον γιά νά τιμηθοῦν ὅλοι μαζί οἱ Ἅγιοι, γνωστοί καί ἄγνωστοι, θεσπίστηκε καί ἡ ἑορτή «τῶν Ἁγίων Πάντων», πού τιμᾶται κάθε χρόνο τήν πρώτη Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστή.

Πηγή: religious