Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί καί ταπεινοί, και προσπέσωμεν εν μετανοία, κράζοντες εκ βάθους ψυχής, Δέσποινα, βοήθησον εφ’ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον, απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων, μη αποστρέψης σους δούλους κενούς, σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα.
Τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους;
Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ας τρέξουμε τώρα πρόθυμα στη Θεοτόκο εμείς οι αμαρτωλοί και οι ταπεινοί,
κι ας πέσουμε στα γόνατα μετανοιωμένοι, φωνάζοντας δυνατά μέσα από τα βάθη της ψυχής μας:
Βοήθησέ μας, Κυρία, δείχνοντας προς εμάς ευσπλαχνία. Τρέξε γρήγορα, χανόμαστε από τις πολλές μας αμαρτίες.
Μη μας αφήσεις να φύγουμε οι δούλοι σου με άδεια χέρια, διότι εσύ είσαι η μοναδική μας ελπίδα.
Δόξα στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα. Και τώρα και πάντοτε και τους αιώνες των αιώνων.
Ποτέ δεν θα πάψουμε να μιλούμε, Θεοτόκε, για τις θαυμαστές σου πράξεις εμείς οι ανάξιοι.
Γιατί αν εσύ δεν πρωτοστατούσες μεσιτεύοντας, ποιος θα μας γλύτωνε από τόσους πολλούς κινδύνους; Ποιος μας διαφύλαξε μέχρι τώρα ελευθέρους;
Δεν θα φύγουμε ποτέ, Κυρία, από κοντά σου, διότι πάντοτε σώζεις τους δούλους σου από κάθε είδους συμφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου