Μετά τήν Ψυχανάλυση ἡ γιόγκα - Τηλεοπτικές εἰκόνες πού βλασφημοῦν

Στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰώνα εἰσέβαλε στόν λογικοκρατούμενο δυτικό κόσμο ὁ Φρόϊντ μέ τήν «Ψυχολογία τοῦ βάθους». Στό βασικό του σύγγραμμα «Εἰσαγωγή στήν Ψυχανάλυση» (1917) ἀπευθυνόμενος σέ γιατρούς, λέει: «Ἔχετε διδαχθεῖ νά αἰτιολογεῖτε τίς λειτουργίες τοῦ 

ὀργανισμοῦ καί τίς διαταραχές τους ἀνατομικά, νά τίς ἐξηγεῖτε βάσει τῆς χημείας καί τῆς φυσικῆς, νά τίς συλλαμβάνετε βιολογικά, ἀλλά κανένα μέρος τοῦ ἐνδιαφέροντός σας δέν ἔχει καθοδηγηθεῖ πρός τήν ψυχική ζωή, στήν ὁποία ὅμως κορυφώνεται τό ἔργο αὐτοῦ τοῦ θαυμαστά πολύπλοκου ὀργανισμοῦ» (σ.23). Καί παρακάτω σημειώνει: «Αὐτό εἶναι τό κενό πού ἐπιζητεῖ νά καλύψη ἡ ψυχανάλυση. Θέλει νά δώση στήν ψυχιατρική τήν ψυχολογική βάση πού στερεῖται» (σ.24).

Μέσα στήν θεολογία τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ, μέ τήν ἀνάπτυξη τῶν θετικῶν ἐπιστημῶν καί τῶν φιλοσοφικῶν ρευμάτων πού πήγασαν ἀπό τόν Διαφωτισμό, μέ τραγική περίπτωση τόν Νίτσε, πού μίλησε γιά τόν «θάνατο τοῦ Θεοῦ», τήν λατρεία τῆς δύναμης καί τόν ἀνελέητο ὑπεράνθρωπο, ὁ ἄνθρωπος περιορίστηκε στήν λογική του, στήν φιλαυτία του καί ὑποτάχθηκε στόν ἔξω κόσμο. Ἔτσι, ἀμέλησε γιά τόν μυστικό ἑαυτό του, ἔμεινε ψυχικά πεινασμένος, χωρίς μέθοδο θεραπείας τῶν νοσημάτων τῆς ψυχῆς του. Αὐτό τό κενό θέλησε νά ἀναπληρώση μέ τήν Ψυχανάλυση ὁ Φρόϊντ.

Μέ ἀφετηρία τόν Φρόϊντ ἐμφανίστηκαν πολλές ψυχολογικές θεωρίες καί ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι. Κάποιες ἀντλοῦσαν ψυχοθεραπευτικό ὑλικό ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, ἄλλες εἶχαν ἐμφανῶς σχέση καί ἐπηρεασμό ἀπό ἀνατολικές παραδόσεις.

Στίς μέρες μας, ἀπό ὅ,τι φαίνεται, δέν ἀρκοῦν οἱ κλασσικές πλέον ψυχοθεραπεῖες, γι’ αὐτό εἰσβάλλουν δυναμικά οἱ τεχνικές τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν (γιόγκα, διαλογισμός), πού δέν εἶναι κάτι καινούργιο στόν δυτικό κόσμο καί στήν Ἑλλάδα, ἀλλά ἐμφανίζουν μιά πολύ μεγάλη ἐξάπλωση. Εἶναι μάλιστα συχνή ἡ παρουσία τους στά Μ.Μ.Ε., ἡ προβολή καί διαφήμισή τους, σάν νά πρόκειται ἁπλῶς καί μόνον γιά ἀσκήσεις χαλάρωσης καί ἠρεμίας, ἀποκρύπτοντας τό θρησκευτικό ὑπόβαθρο αὐτῆς τῆς ἀσκητικῆς διαδικασίας.

Τηλεοπτικές εἰκόνες πού βλασφημοῦν

Σέ ἐκπομπή μεγάλου τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ παρουσιάστηκε μιά νεαρή δασκάλα ἀσκήσεων γιόγκα, ἀπό τήν ὁποία μέ ἔκδηλο ἐνδιαφέρον ζητοῦσαν οἱ παρουσιάστριες τῆς ἐκπομπῆς πληροφορίες γιά τήν μέθοδό της. Μέ ἤρεμη καί εὐχάριστη διάθεση ἔκανε μιά ἐπίδειξη τῶν ἀσκήσεών της γιά τίς ὁποῖες εἰσέπραξε τόν θαυμασμό τῶν ὑπευθύνων τῆς ἐκπομπῆς.

Ἔχοντας στόν νοῦ μας αὐτήν τήν εἰκόνα μποροῦμε νά τήν συγκρίνουμε μέ σκηνές ἀπό τά δελτία εἰδήσεων, ὅπου ἀρνητές τοῦ κορωνοϊοῦ καί ἀντιεμβολιαστές, μέ σταυρούς καί εἰκόνες στά χέρια, φώναζαν ὀργισμένοι ἐναντίον τῆς Κυβέρνησης καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καθιστώντας τόν κορωνοϊό, τήν προστατευτική μάσκα καί τό ἐμβόλιο κριτήρια Ὀρθοδοξίας.

Μέ τέτοιες εἰκόνες, πῶς νά πειστῆ ἕνας σύγχρονος νέος ἄνθρωπος, χωρίς ὑγιῆ ἐκκλησιαστική παράδοση ἀπό τήν οἰκογένειά του, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεραπευτήριο καί ἡ θεολογία της θεραπευτική ἐπιστήμη, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο, μέ τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί τήν σχέση μαζί Του, στήν ὑπέρβαση τῆς ἡδονῆς καί τῆς ὀδύνης καί κατόπιν τῆς ἄγνοιας καί τῆς λήθης τοῦ Θεοῦ, φωτίζοντας τόν βαθύ καί σκοτεινό ἑαυτό του, δωρίζοντας βαθειά εἰρήνη καί ἀγάπη ἀνιδιοτελῆ;

Δυστυχῶς, ἰσχύει ὁ προφητικός καί ἀποστολικός λόγος: «Τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ἡμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι» (Ρωμ. 2.24).

π.Θ.Α.Β.

Πηγή: parembasis