Επιλεγμένα αποφθέγματα του π. Σίμωνος Αρβανίτη (+1988)

Αποφθέγματα του π. Σίμωνος Αρβανίτη (+1988) επιλεγμένα από τα πέντε βιβλία που έγραψε γι’ αυτόν ο μαθητής του π. Ζωσιμάς.

Το παρόν κείμενο είναι το μεγαλύτερο μέρος μιας εργασίας του εν Χριστώ αδελφού Νικολάου Ζερβού, χειροτονημένου αναγνώστη της μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Όπως αναφέρει ο ίδιος: «Στο εν συνεχεία ολιγοσέλιδο πόνημα, που παραδίδω ανιδιοτελώς στην αγάπη των πιστών αδελφών, συνέλεξα μόνο όσα ευρίσκονται ειπωμένα από τον πατέρα Σίμωνα και περιλαμβάνονται στους πέντε τόμους των βιβλίων του πατρός Ζωσιμά, τα οποία παρουσιάζουν ένα κάποιο γενικότερο ενδιαφέρον, όπως π.χ. οι προφητείες του.

Η όλη αυτή σύντομη εργασία μου ακολουθεί τη σειρά των τόμων του πατρός Ζωσιμά.

Στο τέλος κάθε κειμένου υπάρχει μια παρένθεση και μέσα στις αγκύλες της είναι γραμμένο ένα κεφαλαίο γράμμα που παραπέμπει στον τόμο της συγγραφής του πατρός Ζωσιμά, ακολουθεί μία παύλα και ένας ή περισσότεροι αριθμοί, που παραπέμπουν στις σελίδες του τόμου, απ’ όπου ξεσήκωσα το σχετικό κείμενο. Π.χ., (Γ-89), θα πει ότι το συγκεκριμένο κείμενο το βρήκα στον Γ΄ Τόμο, στη σελίδα 89, της συγγραφής του πατρός Ζωσιμά, κ.ο.κ.».

Τρίτη, 21 Φεβρ. 2012. Ν. Ζερβός.

Παρουσίαση του επιλεγμένου κειμένου, με προσθήκη αρίθμησης, τίτλων και υποσημειώσεων υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου:

*********

01. Η σωματική εργασία ως άσκηση.
Το 1942, ο π. Σίμων διορίστηκε, από τον Μητροπολίτη Καρυστίας Παντελεήμονα (Φωστίνη), δικαίος και πνευματικός της Μονής της Μεταμορφώσεως, που απέχει από την Κύμη 5 χιλ. περίπου. Εκεί ο π. Σίμων έσκαβε τον κήπο της μονής επίτηδες για άσκηση. Και όταν τον ρωτούσαν γιατί δούλευε, αφού δεν είχε φάει τίποτε, πώς θα άντεχε, απαντούσε:

«Τώρα πρέπει να ασκηθώ και να νικήσω τις αμαρτίες, αλλιώς η αμαρτία δεν νικιέται με τίποτα. Νικιέται μόνο με την άσκηση και την πίστη». (Α-59/60).

*********

03. Χορτασμός πολλών με ολίγα:

Ένα απόγευμα είχαν πάει πάλι εκατοντάδες άνθρωποι στο Μοναστήρι (Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως στην Κύμη) για αγρυπνία και με την ελπίδα πως ίσως υπήρχε και δυνατότητα να φάνε κάτι, γιατί η πείνα θέριζε τον κόσμο. Έτος 1943, γερμανική κατοχή. Στο Μοναστήρι είχαν μόνο μια φούχτα ρεβίθια σε ένα σακκουλάκι και μία φούχτα πλιγούρι σε ένα άλλο.

Ο π. Σίμων είπε στη μαγείρισσα Μοσχούλα: Άκουσε τι θα κάνεις. Θα βάλεις στη φωτιά τα δύο μεγάλα καζάνια και θα γεμίσεις ως τη μέση νερό. Μόλις δεις να κοχλάζει το νερό, ρίξε τα ρεβίθια στο ένα καζάνι και το πλιγούρι στο άλλο, για να κάνουμε φαγητό και να φάει ο κόσμος.

*********

Η Μοσχούλα είχε ζωηρές αμφιβολίες γι’ αυτά που άκουσε, αλλά ο π. Σίμων την ήλεγξε αυστηρά και της είπε:

Κάνε, παιδί μου, υπακοή. Κάνε ό,τι σου λέω εγώ και άφησε τις κουβέντες. Η Μοσχούλα φοβήθηκε, βλέποντας τόσο αυστηρό και στεναχωρημένο τον Γέροντα και είπε:
Καλά πάτερ Σίμων. Θα κάνω όπως είπες. Μόλις έβρασε το νερό, η Μοσχούλα έριξε τα υλικά στα δυο

καζάνια. Μετά από λίγο πήγε να δει, τι γίνεται με το φαγητό. Και τι να δει! Βλέπει τα δύο καζάνια να έχουν γεμίσει φαΐ και να φουσκώνουν! Στις φωνές της έτρεξαν όλοι, φέρνοντας διάφορα δοχεία και τα γέμισαν φαγητό, να προλάβουν, να μη ξεχειλίσουν τα καζάνια και χυθεί το φαΐ.

Το πρωί έφαγαν όλοι όσοι είχαν πάρει μέρος στην αγρυπνία. Και ήταν πολύς λαός! Και οι πατέρες της Μονής είχαν για αρκετές ημέρες πλούσια και χορταστική τροφή!

Πολύ αργότερα μετά από το παραπάνω θαύμα, ο πατήρ Σίμων διηγήθηκε σε Μοναχούς, ότι προβληματίσθηκε, βλέποντας όλα τα θαύματα που γινόντουσαν στο Μοναστήρι και, όπως περπατούσε στον κήπο, έλεγε απευθυνόμενος προς τον Κύριο:

«Κύριέ μου, παρακαλώ, δεν ξέρω εγώ ποιος είμαι; Δεν ξέρω εγώ ότι είμαι ένας μεγάλος αμαρτωλός; Αυτά τα θαύματα γίνονται μόνο από Αγίους. Πώς συμβαίνει να γίνονται και με μένα;

Κύριέ μου, σε παρακαλώ να μου λύσεις την απορία μου αυτή».

Εκείνη τη στιγμή μου έγινε μια ζωντανή αποκάλυψη, είπε ο Γέροντας. Άκουσα δυνατά τη φωνή του Θεού να μου μιλάει, αναφέροντας το όνομά μου και ένοιωθα κάθε λέξη να μου χτυπάει αισθητά το μέτωπο:

«Σίμων, λες πως είσαι αμαρτωλός. Είσαι! Δεν σε έχω κατατάξει στους αγίους μου, αλλά στους δικαίους. Όταν βλέπω να με παρακαλάς νύχτα-μέρα να σου στέλνω βοήθεια για να φάει ο κόσμος και τους έχεις σαν μπαρμπούνια κι’ εσύ να μην τρως, αλλά να μένεις μερόνυχτα νηστικός, να είσαι σαν μια σκιά του εαυτού σου, αφού έχεις τόσο μεγάλη αγάπη για τα πλάσματά μου, πώς Εγώ να μη σου στέλνω αυτό που μου ζητάς; Γι’ αυτό σου λέω πως, αν συνεχίσεις να έχεις αυτή την αγάπη μέχρι τέλους, εγώ θα σε ευλογώ και δεν θα σου λείψει τίποτε». Ο Κύριος σταμάτησε να μιλάει. Ήμουν έπειτα από αυτό, συνέχισε ο Γέροντας, όλος χαρά. (Α-69/71)

*********

04. Φιλοξενία. Μετά τα θαύματα του χορτασμού εκατοντάδων ή και χιλιάδων λαού κατά τη διάρκεια της Κατοχής, που σημειώθηκαν στο Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως, όπου ήταν τοποθετημένος ο π. Σίμων από τον Μητροπολίτη Καρυστίας, ο Γέροντας, διηγούμενος αργότερα τα θαύματα αυτά στους Μοναχούς του, στην Ιερά Μονή πλέον του Αγίου Παντελεήμονος, στη Νέα Πεντέλη, της οποίας υπήρξε ο κτήτωρ, τους έλεγε: 

«Παιδιά μου, προσέξτε καλά τη φιλοξενία. Ας μην έρθει κανένας και φύγει χωρίς να πάρει κάτι. Όσο κι’ αν αυτός δεν θέλει να πάρει τίποτε, εσείς να επιμένετε να του δώσετε κάτι για ευλογία, λίγο φαγητό, έναν καφέ, λίγο ψωμί, ό,τι έχετε. Γιατί, προσέξτε καλά, αν φύγει κανένας και δεν πάρει τίποτε, εγώ νιώθω να κατεβαίνω στον Άδη. Εδώ δεν ήρθαμε να κάνουμε έργα οικοδομικά, αλλά πνευματικά. Προηγείται η φιλοξενία και η αγάπη. Ό,τι θα μας μείνει τελικά, αυτό θα χρησιμοποιήσουμε για έργα τεχνικά». Ακόμη έλεγε και τούτα:
«Να ξέρετε καλά, ότι η Κυριακή είναι ημέρα του Κυρίου, ημέρα αναστάσιμη. Πρέπει να μαγειρεύουμε κρέας (χάριν των προσκυνητών) και όχι όσπρια. Τα όσπρια είναι για τις καθημερινές. Και παίρνοντας κρέας, να παίρνετε ό,τι πιο εκλεκτό, για να ευχαριστείται ο Κύριος». (Α-71)

*********

07. Συνείδηση.

Μια ενορίτισσα της Αγίας Βαρβάρας, Λυκόβρυση, γράφει: «Ο π. Σίμων στην εξομολόγηση δεν μας έβαζε κανόνα. Σε ρωτούσε, πώς είναι η συνείδησή σου, αν αισθάνεσαι καλά ή αν κρατάς κακία στον γείτονά σου ή ο,τιδήποτε άλλο κακό μέσα σου και απαντούσες ανάλογα. Αν δεν συνέβαινε τίποτε κακό, έλεγε πως δεν έχεις τίποτε. Πήγαινε στο καλό και κάνε όπως σε φωτίσει ο Θεός». (Α-87)

*********

08. Πρώτα ο άνθρωπος από το χρήμα.

Η ίδια ως άνω κυρία συνεχίζει: «Όταν χάνονταν χρήματα από την Εκκλησία, ο π. Σίμων ήξερε, γιατί τα έβλεπε όλα, αλλά δεν ήθελε να φανερώσει κανέναν. Σκέπαζε τον κλέφτη για το πνευματικό του καλό». (Α- 87).

*********

09. Για τα ψέματα.

Κάποτε, ρωτήθηκε ο Γέροντας, αν κάνει να λέμε ψέματα. Σκέφθηκε, σκέφθηκε και τελικά είπε: «Αν είναι να σώσουμε άνθρωπο από κάποιον κίνδυνο, επιβάλλεται να πούμε και ένα ψέμα».

«Μα, δεν είναι αυτό αμαρτία»; αντέτεινε η κυρία που ρώτησε.

«Είναι», απάντησε ο Γέροντας, «αλλά, αν είναι μια κατάσταση ανάγκης για να σωθεί μια ψυχή, ο Θεός το συγχωράει αυτό». (Α- 88). 

*********

10. Πως καταστρέφονται τα μάγια.

Μια φορά είπε μια κυρία στον π. Σίμωνα, πως στο σπίτι της βρήκε κάτι μάγια, με καρφίτσες και τα παρόμοια, και πως τα έκαψε. Ο π. Σίμων της απάντησε, πως αυτά δεν τα καίνε, αλλά οι πιστοί τα παραδίδουν στην Εκκλησία, γιατί μόνο η Εκκλησία μπορεί να λύσει τα μάγια και κανένας άλλος. (Α - 89).