Η Παναγία αποτελεί το Ιερό Βήμα της πίστεως μας

π. Χαράλαμπος Ραμαντανάκης, Εφημέριος Ι.Ν. Παναγίας Παραβουνιώτισσας Ερετρίας

Με αγάπη πολλή και πηγαία ευγνωμοσύνη, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ.κ. Χρυσόστομο, για την τιμή να αναθέσει στην ταπεινότητά μου αυτήν την διακονία. Συγχαίρω το σπουδαίο έργο του Συλλόγου «Φίλων Αγίου Όρους» Ευβοίας και εύχομαι υγεία και πνευματικά αγαθά.

Είναι δύσκολο αδελφοί μου να μιλήσει κάποιος για το πρόσωπο της Παναγίας. Αν και υπηρετώ Ενορία που τιμά την Παναγία, όσες φορές προσπάθησα να αναφερθώ σε αυτήν, πάντοτε δυσκολεύομαι. Οι Άγιοι μας συνέγραψαν Θεομητορικούς λόγους, δεν κατόρθωσαν όμως να περιγράψουν τον εσωτερικό πλούτο της Πρώτης μετά τον Ένα.

Η Παναγία αποτελεί το Ιερό Βήμα της πίστεως μας. Αν είχαμε μια ζυγαριά και από την μια πλευρά τοποθετούσαμε όλον τον ορατό και αόρατο κόσμο, δηλαδή τους ανθρώπους, τους Αγγέλους, τα ζώα και την κτίση και αν τοποθετούσαμε από την άλλη την Θεοτόκο, η ζυγαριά θα έγερνε προς Εκείνην.

Δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος στην ιστορία, ο οποίος να τιμάται τόσο πολύ, όσο η Ταπεινή Παρθένος Μαρία. «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα» λέγει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης. Είναι Δούλη, είναι και Νύμφη του Θεού! Είναι Παρθένος, είναι και Μητέρα! Μητέρα του Πλάστου και πλάσμα του Θεού!

Αυτά είναι τα μεγάλα μυστήρια, τα παράδοξα που μόνο βιώνονται και δεν εξηγούνται. Όλες οι γενεές των ανθρώπων μακαρίζουν την Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός , γιατί αξιώθηκε να γεννήσει τον Θεάνθρωπο Χριστό, τον Σωτήρα του κόσμου. Μετά την έξοδό της από την επίγεια ζωή, μεσιτεύει συνεχώς στον Υιό και Θεό της, για κάθε πονεμένο και θλιμμένο ικέτη της.

Ιδιαίτερη προστασία δείχνει η Παναγία στο Περιβόλι της, το Άγιο Όρος. Απόδειξη είναι η ζωντανή παρουσία της με άπειρα θαύματά, που επιτελεί μέσω των Ιερών Εικόνων της.

Εκεί ανάμεσα στις πολλές εικόνες, δεσπόζει:

Η Παναγία η Βηματάρισσα, η «εφέστιος» εικόνα της Μονής Βατοπεδίου, η οποία είναι τοποθετημένη στο σύνθρονο του Ιερού Βήματος του καθολικού της Μονής.

Κατά την παράδοση, με την εικόνα αυτή σχετίζεται ένα θαύμα που έγινε τον 10ο αιώνα.

Όταν κάποτε έγινε επιδρομή των Αράβων στην Μονή. Ο ιεροδιάκονος και βηματάρης Σάββας, πρόλαβε και έριξε την εικόνα της Παναγίας στο πηγάδι του Ιερού Βήματος, μαζί με τον σταυρό του Μεγάλου Κωνσταντίνου και μία λαμπάδα αναμμένη. Το μοναστήρι λεηλατήθηκε και ο Σάββας με άλλους μοναχούς οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στην Κρήτη. Όταν μετά εβδομήντα χρόνια ελευθερώθηκε η Κρήτη, ο όσιος Σάββας επέστρεψε υπέργηρος στην Μονή. Εκεί υπέδειξε στον τότε ηγούμενο Νικόλαο να ανοίξουν το πηγάδι, όπου – ω του θαύματος! βρήκαν την εικόνα και τον σταυρό όρθια πάνω στο νερό και την λαμπάδα αναμμένη όπως την είχε ανάψει πριν από εβδομήντα χρόνια! Συνέβηκε δηλαδή διπλό θαύμα· τα ιερά αντικείμενα που είχαν πέσει μέσα στο νερό δεν καταστράφηκαν, και η λαμπάδα έκαιγε εβδομήντα χρόνια χωρίς να εξαντλείται!

Με αφορμή το θαύμα της Παναγίας της Βηματάρισσας, θα ήθελα να αναφερθώ με κάποιες πενιχρές σκέψεις, στα τρία αντικείμενα: εικόνα- λαμπάδα- σταυρό, τα οποία θεωρώ πως χρησιμοποίησε η Θεία Χάρις, ώστε να μας μεταφέρει την σπουδαιότητα τους στη ζωή μας.

Ως εισαγωγή θα χρησιμοποιήσω την Προσευχή ενός Αγίου:

Κύριε στο έργο σου δεν χρειάζεσαι μόνο πρόσωπα άξια και σπουδαία.

Χρειάζεσαι και απλά πράγματα.

Χρειάζεσαι βάρκα να διασχίσεις τη λίμνη!

Καλάθι να μαζέψεις τα περισσεύματα των 5 άρτων, που έθρεψες στην έρημο τα πλήθη!

Υδρίες να μετατρέψεις το νερό σε καλό κρασί για τους καλεσμένους ενός γάμου!

Στάμνα για να μεταφέρεις από το φρέαρ του Ιακώβ, στις διψασμένες ψυχές

«ύδωρ αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον»!

Λέντιο για να πλύνεις τα πόδια των μαθητών σου!

Πηλό για να χρίσεις τα μάτια του τυφλού!

Δεν μπορείς να βρεις κάτι και για εμένα...

ΕΙΚΟΝΑ: Για όλους τους πιστούς οι εικόνες είναι πολύ ωφέλιμες για την σωτηρία τους. Αναδύουν μια παρηγοριά και ευλογία.

Οι Άγιοι τιμούσαν όλες τις εικόνες, ιδιαίτερα της Παναγίας και προσεύχονταν μπροστά σε αυτές, με Παρακλήσεις, Χαιρετισμούς και ύμνους:

Ρώτησαν κάποτε τον Όσιο Παΐσιο.

- Γέροντα, ποια εικόνα της Παναγίας, σας αρέσει περισσότερο;

- Εμένα όλες οι εικόνες της Παναγίας μου αρέσουν. Και μόνο το όνομά της να βρω κάπου γραμμένο, το ασπάζομαι πολλές φορές με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά μου.

Γι αυτό και όποιος επισκεφθεί το κελί του Αγίου στην Παναγούδα του Αγίου Όρους, θα δει πως οι εικόνες που είχε κρεμασμένες στους τοίχους, είναι μισοσβησμένες από τα δάκρυα και τους ευλαβικούς ασπασμούς του επάνω τους.

Ο Άγιος Νεκτάριος, στο κελί του στην Αίγινα προσευχόταν σε μια εικόνα την οποία την αποκαλούσε Κυρία Θεοτόκο, και ενώπιον της συνέγραψε τον ωραιότατο ύμνο «Αγνή Παρθένε»! μάλιστα κάποιος επίσκοπος την κράτησε μετά θάνατο του Αγίου και έδειχνε τα βαθουλώματα από τους ασπασμούς στο ξύλο της εικόνας.

Δέχεται η μεγάλη μας Μάνα τα φιλήματα, αλλά και τα δάκρυα. Γι αυτό και στην τέχνη της Αγιογραφίας το πρόσωπο της Παναγίας, ζωγραφίζεται με μακρύ λαιμό και μεγάλο κεφάλι, σαν μια ανάποδη στάμνα, η οποία δέχεται μέσα της δάκρυα όλων των ανθρώπων.

Η Εκκλησία μας αντιμετώπισε διωγμούς και διαμάχες εξαιτίας των Ιερών Εικόνων. Για ενάμισι αιώνα αγωνίσθηκε σκληρά, χύθηκε αίμα, έγιναν Σύνοδοι, θυσιάστηκαν Άγιοι ώστε να διατηρήσουν την διδασκαλία, την εμπειρία και το βίωμα της, την απεικόνιση των μορφών του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων. Διότι εμείς οι αδύναμοι άνθρωποι, αντλούμε δύναμη από την Θεία Χάρη που εκπέμπουν τα ιερά πρόσωπα των εικόνων.

Όπως εάν κάποιος βρίσκεται στην ξενιτιά και νοσταλγεί τα συγγενικά του πρόσωπα.

Εάν κάποιος ήταν φτωχός και ευεργετήθηκε οικονομικά από έναν πλούσιο.

Εάν κάποιος ήταν άρρωστος και θεραπεύτηκε εξαιτίας ενός καλού ιατρού. Τότε όλοι αυτοί θα βρουν προσωρινή διέξοδο, ατενίζοντας μια φωτογραφία όσων αγαπούν.

Αυτό ακριβώς σημαίνει για όλους εμάς, με την Εικόνα Της Παναγίας Βηματάρισσας.

Δεν κοιτούμε απλά έναν ενάρετο άνθρωπο, αλλά υπάρχει μια μυστική κοινωνία μεταξύ της ψυχής μας και του εικονιζόμενου προσώπου. 

Σήμερα η τεχνολογία φωτογραφίζει τις μορφές σύγχρονων Αγίων που γνωρίσαμε, τον Άγιο Πορφύριο, την Αγία Σοφία Κλεισούρας κ.α., παρόλα αυτά στις ιερές εικόνες δεν απεικονίζονται με την φυσική τους μορφή, αλλά με την τέχνη της Αγιογραφίας μεταβάλλεται σε μυστήριο η μορφή του Αγίου, μεταφέρεται σε μια άλλη διάσταση, πνευματική, θεωμένη.

Τίποτα στην Εκκλησία μας δεν είναι τυχαίο, όλα συναντούν την θεολογία κυρίως στην Βυζαντινή Αγιογραφία. Αν προσέξουμε τις τοιχογραφίες των ναών, θα δούμε πως ακόμα και οι δήμιοι ή οι τύραννοι ειδωλολάτρες, απεικονίζονται με πρόσωπα ιλαρά, ήρεμα. Αυτή η αντίφαση θέλει να αποτυπώσει την φύση της ψυχής, η οποία κατά βάθος είναι εικόνα Θεού, ενώ τα πάθη είναι επίκτητα. Ακόμη και ο Ιούδας δεν εμφανίζεται με δολιότητα. Η ψυχή μας κατ ουσίαν είναι απαθής, χαριτωμένη, όμως οι κακίες και οι αμαρτίες την λερώνουν. Γι αυτό ο Κύριος είπε (Ματθ. 6, 22) «ἐὰν οὖν ὁὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται». Το βλέμμα του πιστού δεν στέκεται στον αμαρτωλό, αλλά διαπερνά στο βάθος της ψυχής. Με αυτόν τον τρόπο οι Άγιοι αγαπούσαν πραγματικά, δεν έβλεπαν πουθενά εχθρούς, όπως εμείς που νομίζουμε πως όλοι μας ζηλεύουν. Οι Άγιοι κινούνταν ελεύθερα, άνετα, ώστε τίποτα δεν τους φόβιζε, ούτε τα θηρία. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ π.χ. είχε μια αρκούδα που τον υπηρετούσε, ο Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης ένα λιοντάρι…

Δυστυχώς στον ιερό χώρο των εικόνων, η Εκκλησία μας πέρασε μια κρίση. Πριν 30 – 40 έτη κυκλοφόρησε ευρέως η Δυτική τεχνοτροπία ζωγραφικής μοντέλων και ηθοποιών, που με ένα αχανές βλέμμα παρίσταναν τον Κύριο ή την Παναγία, διακωμωδούσαν παραστάσεις μέσα από το Ευαγγέλιο με έναν υβριστικό τρόπο και άλλοτε ιερές στιγμές, όπως η αποκαθήλωση και η Σταύρωση, δημιουργούσαν ένα κλίμα απόγνωσης και όχι κατάνυξης. Αυτά τα πορτρέτα-εικόνες, τα συναντούσε κανείς σε σαλόνια σπιτιών, ακόμα και σε κατηχητικά σχολεία, ακόμα και σε­ αγιογραφίες Ναών.

Ευτυχώς οι Ι. Μητροπόλεις με εγκυκλίους απέτρεψαν την συνέχιση τέτοιων στοιχείων που αλλοιώνουν το πνεύμα της Ορθόδοξης παράδοσης μας.

Η εικόνα έχει μεγάλη δύναμη, επηρεάζει τον ψυχικό μας κόσμο. Στην τσιμενταρισμένη εποχή μας, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Γίνεται ζημιά στα μικρά παιδιά από τις εικόνες που βλέπουν εντυπώνουν στην ψυχή τους. Συνηθίζουν την αγριότητα όταν επί ώρες, βλέπουν καρτούν στην T.V. , παίζουν σε ηλεκτρονικά παιχνίδια, με περιεχόμενο την βία, θηριώδεις μορφές, εξοικειώνονται με το μίσος, τον πόλεμο, σκοτώνουν και καταστρέφουν.

Μεγάλη ζημιά δημιουργείται στην τρυφερή ηλικία της εφηβείας. Πολλοί γονείς έχουν αφήσει έρμαια τα παιδιά τους να περιπλανιόνται σε μια κόλαση του διαδικτύου, καταναλώνοντας την ψυχική τους περιουσία, σε ταινίες, σεξουαλικού περιεχομένου, θρίλερ, σελίδες αποκρυφισμού, facebook… π.χ. ο νέος που έβαψε μαύρο το δωμάτιό του… π.χ. η νέα που ένιωθε μια κόλαση χωρίς φλόγες…

Το νέφος της αποστασίας στην εποχή μας, επηρεάζει και όσους δεν έχουν δικό τους όχημα= ευθύνη, επειδή είναι αναγκασμένοι να ζουν ανάμεσα στον σύγχρονο κόσμο. Πρέπει ωστόσο να προσέχουμε τις εικόνες που βλέπουμε, γι αυτό και στα μοναστήρια ούτε T.V. ούτε πολλές εικόνες κοσμικές επιτρέπουν, όχι επειδή μισούν τον κόσμο αλλά για να φυλαχθούν από τον βομβαρδισμό των παραστάσεων που προβάλλουν τα πάθη του κόσμου.

Αν σκεφθούμε πόσο απλοί και ευαίσθητοι ήταν οι Αρχαίοι Έλληνες, που κατάφεραν να κατασκευάσουν τόσο σπουδαία έργα, τον Παρθενώνα, τα θέατρα, υπήρχε ένα εσωτερικό κάλος και μια ευγένεια μέσα τους. Το ίδιο συνέβη και στην ανέγερση Ναών και Μονών, στην Κων/πολη, στα Μετέωρα, στον Μιστρά και φυσικά στο Άγιο Όρος, είχαν μια φιλοκαλία στην αρχιτεκτονική τους.

Ας δούμε, αγαπητοί μου, στην Εκκλησία μας τα ιερά εικονίσματα! Τον φωτισμό πού λάμπει στο πρόσωπό τους από την Χάρη του Θεού, πού κατοικεί στην καθαρή τους ψυχή. Με το φωτοστέφανο πού έχει ηορθόδοξη εικόνα των αγίων μας φανερώνεται ότι οάγιος πέρασε από την κάθαρση και έφτασε στον φωτισμό και στην θέωση. Αλλά Εκείνη πού λάμπει περισσότερο από όλους για την αγιότητά Της, Εκείνη πού είναι «καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών», είναι ἡ Παναγία μας. Στο 12ο κεφ. Αποκάλυψης η Παναγία για την λαμπρότητά και την δόξα Της, παριστάνεται να φοράει τον ήλιο!

Κάποιος ευλαβής μοναχός, πού διάβαζε τα βιβλία των αγίων Πατέρων και άκουγε στα τροπάρια της Εκκλησίας για την δόξα της Παναγίας, Την παρακάλεσε θερμά να αξιωθεί να δει το λαμπρό Της Πρόσωπο κι ας χάσει το ένα του μάτι! Και έγινε, χριστιανοί μου, όπως το είπε. Τουεμφανίστηκε η Παναγία μας ανάμεσα σε ουράνια στρατεύματα! Πόσο λαμπερή ήταν η Μητέρα του Χριστού! Σαν να ήταν εβδομήντα ήλιοι μαζί! Ομοναχός για την καθαρότητα της ψυχής πού είχε, είδε την Παναγία! Όμως, από την φωτεινότητα της Παναγίας πού είδε, θαμπώθηκε ο μοναχός και έχασε το ένα του μάτι, όπως και το είπε στην προσευχή του. Αλλά ήταν τόση η χαρά του και η απορρόφηση της ψυχής του, γιατί είδε την δόξα της Παναγίας, ώστε Την παρακάλεσε πάλι να τουεμφανιστείόπως πρώτα και ας χαθεί και το δεύτερό του μάτι! Πραγματικά ἡ Παναγία του εμφανίστηκε πάλι, όπως και πρώτα, όχι όμως για να τυφλωθεί και το δεύτερό του μάτι, αλλά για να του θεραπεύσει και το πρώτο του μάτι!

Η ΛΑΜΠΑΔΑ: είναι το δεύτερο ιερό αντικείμενο που περιγράψαμε στο θαύμα της Παναγίας Βηματάρισσας. Στα σπίτια μας, κυρίως στους Ναούς, ακόμα και σε προσκυνητάρια στους δρόμους, συναντάμε αυτήν την ευλαβική συνήθεια, να ανάβουν οι χριστιανοί λαμπάδες και καντήλες μπροστά από τις εικόνες. Μια πράξη που προέρχεται από την αρχαιότητα και συναντάται στον Ιουδαϊσμό και την ειδωλολατρία, και όπως ήταν φυσικό, μεταφέρθηκε από τους εθνικούς χριστιανούς και Ιουδαϊζοντες, στην Εκκλησία μας με άλλο νόημα.

Οι λαμπάδες και οι καντήλες είχαν 2 σκοπούς:

Α. Πρακτικά, βοηθούσε ώστε να φωτίζονται οι χώροι λατρείας, π.χ. στις κατακόμβες την περίοδο των διωγμών. Επάνω τους έχουν βρεθεί επιγραφές «φως Χριστού φαίνει πάσι» επίσης η φράση «φως εκ φωτός» κ.α. Είχαν διάφορα σχήματα και μεγέθη. Η συνήθεια αυτή δημιουργούσε ένα κλίμα κατάνυξης, παρηγοριάς και εσωτερικής ειρήνης, απαραίτητο για την προσευχή και την λατρεία.

Β. Πνευματικά, θύμιζε τα λόγια του Κυρίου στο Ευαγγέλιο «οὕτω λαμψάτωτὸφῶςὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.»Ματθ.5,16.

Ο Άγ. Συμεών Θεσσαλονίκης, ο Άγ.Νικόδημος αγιορείτης μιλούν για τους συμβολισμούς του κεριού:

1.Κατασκευάζεται από καθαρό κερί. Συμβολίζει την καθαρότητα της ψυχής και την διάλυση των έργων του σκότους στην ζωή μας.

2.Το μαλακό κερί συμβολίζει το εύπλαστο της ψυχής μας. Όπως το κερί λιώνει και φωτίζει, έτσι πρέπει να «λειώνουμε» μέχρι τελευταίας πνοής, θυσιαζόμενοι για τον πλησίον μας.

3.Το αγνό κερί προέρχεται από άνθη που ευωδιάζουν, και συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα που επισκέπτεται όσους έχουν φωτεινούς λογισμούς και ανάβουν τον φωτισμό Του μέσα τους.

4. Απονέμει τιμή προς τους Αγίους και θυσία προς τον Θεό.

Το κερί επίσης που βρίσκεται στους Ιερούς Ναούς συμβολίζει επίσης τον «νεκρό» εαυτό μας. Όταν το βάζουμε όρθιο και αναμμένο στο μανουάλι συμβολίζει τον Αναστημένο Ιησού και ομολογούμε και τη δική μας Ανάσταση. Με τα κεριά στα μνημόσυνα, στην Κηδεία και στα κόλλυβα ομολογούμε την πίστη μας στην Ανάσταση των Νεκρών.

Με την λαμπάδα στο Μυστήριο του Βαπτίσματος ομολογούμε την πνευματική ανάσταση του Βαπτιζόμενου ενώ στο μυστήριο του Γάμου ομολογούμε ότι όπως φωτίζουν οι καθαρές λαμπάδες, έτσι και εμείς με τη Χάρη του Θεού θα σταθούμε φωτεινά παραδείγματα των παιδιών μας και δεν θα προδώσουμε την τιμιότητα του Γάμου.

Ένα ή δύο κεριά είναι αρκετά για ζωντανούς και κεκοιμημένoυς αδελφούς μας. Είναι λαθεμένη η συνήθεια να ανάβουμε πολλά κεριά δήθεν ότι θα μας σώσουν. Ας προσέξουμε τον τρόπο της ζωής μας, διότι όσα κεριά και αν ανάψουμε, δεν μας σώζουν εάν δεν ζούμε με μετάνοια, εξομολόγηση με προσευχή και κοντά στην Εκκλησία και στα Μυστήριά Της.

Για να περιγράψω την ωφέλεια των λαμπάδων κλείνοντας αυτήν την ενότητα, θα αναφέρω ένα όμορφο παραμύθι:

Τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά - αργά...

Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος, που μπορούσε να ακουστεί ακόμη και η συζήτησή τους…

Το πρώτο έλεγε: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ». Όμως οι άνθρωποι δεν με θέλουν και δεν με χρειάζονται… έτσι αφέθηκε σιγά - σιγά ως το τέλος να σβήσει …

Το δεύτερο είπε: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΣΤΗ». Δυστυχώς, πουθενά δεν χρειάζομαι. Δεν έχει νόημα πια, να παραμένω αναμμένο.” …και λέγοντας αυτά, ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε….

Γεμάτο λύπη, το τρίτο κερί, με τη σειρά του, είπε: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΑΠΗ».Δεν έχω δύναμη να συνεχίσω να φωτίζω. Οι άνθρωποι δεν θέλουν πια την παρουσία μου. Το μίσος τους, έχει απλωθεί και μεταξύ τους… και χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει…

Ξαφνικά... ένα παιδάκι μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά. Φοβισμένο από το μισοσκόταδο, είπε: «Μα τι κάνετε εκεί! πρέπει να παραμείνετε αναμμένα, εγώ φοβάμαι το σκοτάδι!»…και ξέσπασε σε δάκρυα…

Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια : «Μη φοβάσαι, μην κλαις: όσο θα είμαι εγώ αναμμένο, θα μπορούμε πάντα να ξανανάψουμε τα αλλά τρία κεριά… γιατί εγώ είμαι η ελπίδα», με μάτια λαμπερά, το παιδί πήρε το κερί της ελπίδας, και ξανάναψε όλα τα άλλα…

ΣΤΑΥΡΟΣ: Ο τίμιος Σταυρός, είναι το 3ο ιερό σύμβολο που συμμετείχε στο θαύμα της Παναγίας μας. Λένε πως ένα ελάφι καθώς έτρεχε σε ένα δάσος, έφερε επάνω του μια επιγραφή με χρυσά γράμματα «μην με πειράζεται, ανήκω στον βασιλιά» και κανένας δεν τολμούσε να το σκοτώσει. Έτσι συμβαίνει με όποιον φοράει επάνω του έναν σταυρό, αλλά κυρίως και σε όποιον σηκώνει τον σταυρό του με υπομονή και αγάπη. Αυτόν ο διάβολος δεν θα τον βλάψει ποτέ αποτελεσματικά.

Κάνουμε τον σταυρό μας όπως οι στρατιώτες χαιρετούν τους στρατηγούς τους. Ομοίως και εμείς περνώντας έξω από ένα Ναό, χαιρετούμε τους ανώτερούς μας, όταν τρώμε, πριν να κοιμηθούμε, κατά την διάρκεια των προσευχών, επειδή όπου χαράσσεται το σημείο του σταυρού έρχεται η Δύναμη του Θεού.

Είναι σημαντικός ο σταυρός στην ζωή μας, ίσως και περισσότερο από αυτήν.

Ένας τύραννος είπε σε έναν μάρτυρα:

- Αν ποδοπατήσεις τον Σταυρό, θα σου δωρίσω μια ασημένια ράβδο.

- Δεν μου αρκεί. – Τότε θα σου δώσω μια χρυσή και ότι άλλο μου ζητήσεις.

– Αν θέλεις να κάνω αυτό που θες τότε δώσε μου τόσα, ώστε να αγοράσω μια άλλη ψυχή. Και ήρεμος δέχτηκε την καταδίκη του.

Στην Π.Δ. αναφέρεται πως ο μαθητής του Ελισαίου, έκοβε ξύλα. Του ξέφυγε όμως το τσεκούρι στο ποτάμι. Ο προφ. Πήρε ένα ξύλο, το έριξε στο νερό και επέπλευσε το σίδερο τσεκουριού, ήρθε και κόλλησε στο ξύλο σαν να ήταν μαγνήτης. Σημείο ανόδου ψυχών με το ξύλο του σταυρού, από τον βαθύ Άδη.

Στην Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, θα φανεί στον ουρανό το σημείο του Σταυρού. Θα το δουν όλοι, ακόμα και οι ασεβείς, οι οποίοι θα θρηνούν επειδή θα καταλάβουν ποιον πολεμούσαν «ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν».

«Δεν ήταν ξύλου βάρος, τούτο το φορτίο

Που έγερνε στους ώμους του

Ήταν το βάρος της κακίας μου

Το βάρος της ψευτιάς σου

Της υποκρισίας το βάρος

Δεν ήταν το βάρος ενός σταυρού

ήταν το βάρος πολλών σταυρών της αμαρτίας μας»

Θεοτοκόφιλοι αδελφοί μου, πρέπει να συσταυρωθούμε για να καταφέρουμε να Θεωθούμε κατά χάριν, όπως η Παναγία μας, η ΜΑΡΙΑ. Εύχομαι να αγαπήσουμε την Παναγία μας όπως την αγαπά ο Χριστός και να αγαπήσουμε τον Χριστό όπως τον αγαπά η Παναγία.

Πηγή: paravouniotissa