Ο ῾Οσιώτατος Γέρων τῆς Πάρου Φιλόθεος Ζερβᾶκος (1884 - 1980)

Ο ῾Οσιώτατος Γέρων Φιλόθεος ἐγεννήθη τὸ 1884 στὸ χωριὸ Πάκια, πλησίον τῆς κωμοπόλεως Μολάοι τῆς Λακωνίας. Οἱ εὐσεβεῖς καὶ θεοφοβούμενοι γονεῖς του, Παναγιώτης καὶ Αἰκατερίνη, κατὰ τὸ ἅγιο Βάπτισμα ἔδωσαν στὸν υἱό τους τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος. 

᾿Απὸ τὴν παιδική του ἡλικία, ὁ Κωνσταντῖνος ἀγάπησε τὴν ᾿Εκκλησία, τὴν ἱερὰ ψαλμωδία — εἶχε ὡραία φωνὴ — καὶ τὴν μελέτη τῶν ψυχωφελῶν βιβλίων, πολὺ δὲ ἐνωρὶς ἐπισκέφθηκε αὐτὸν ἡ Θεία Χάρις καὶ ὑπέστη τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν · ἔκτοτε ἀξιώθηκε διαφόρων σημείων καὶ εἶχε τὴν ἰδιαίτερη προστασία τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν ῾Αγίων. 

῾Ο νεαρὸς Κωνσταντῖνος ἦταν τόσο φιλομαθὴς καὶ ἐπιμελής, ὥστε μετὰ τὴν βασική του μόρφωσι, ἔγινε Διδάσκαλος σὲ ἡλικία μόλις 17 ἐτῶν καὶ διωρίσθηκε στὸ χωριὸ Φοινίκιον, τῆς πατρίδος του, ὅπου διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς μαθητάς του. 

Τὸ 1905 κατετάγη στὶς τάξεις τοῦ στρατοῦ καὶ ἐπειδὴ εἶχε ἀποφασίσει νὰ ἀφιερωθῆ στὸν ἐπουράνιο Βασιλέα Χριστό, ἀρνήθηκε νὰ μεταβῆ στὴν Γαλλία γιὰ ἀνώτερες στρατιωτικὲς σπουδές, ὅπως τοῦ πρότεινε ὁ Διοικητής του. 

῞Οταν τὸ 1907 ἐξεπλήρωσε τὰ στρατιωτικά του καθήκοντα, προσεπάθησε νὰ εἰσέλθη στὸ ῞Αγιον ῎Ορος, προκειμένου νὰ ἀφιερωθῆ στὸν Χριστὸ ὡς Μοναχός· προνοίᾳ Θεοῦ, τὰ σχέδιά του δὲν εὐοδώνονται, ὁπότε μὲ τὴν συμβουλὴ τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ Πατρός, τοῦ ῾Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως († 9.11.1920), Διευθυντοῦ τότε τῆς Ριζαρείου ῾Ιερατικῆς Σχολῆς τῶν ᾿Αθηνῶν, μεταβαίνει στὴν νῆσο Πάρο καὶ ἀφιερώνεται στὴν ἱστορικὴ ῾Ιερὰ Μονὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, τῆς Λογγοβάρδας, ἡ ὁποία εἶχε τὴν φήμη ἑνὸς καλοῦ Κοινοβίου, μὲ τάξι, σύμπνοια καὶ ἀσκητικότητα. 

Κατὰ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1907 ἐκάρη Μεγαλόσχημος Μοναχός, λαβὼν τὸ ὄνομα Φιλόθεος, καὶ ἐχειροτονήθη Διάκονος· τὸ 1912 ἐχειροτονήθη ῾Ιερομόναχος, τὸ δὲ 1913 προεχειρίσθη ᾿Αρχιμανδρίτης καὶ Πνευματικός. ᾿Απὸ τότε, εἰδικὰ ἀπὸ τὸ 1916, ἄρχισε τὸ εὐρύτατο ἱεραποστολικὸ ἔργο του: περιώδευσε ἐπανειλημμένως πολλὰ μέρη τῆς ῾Ελλάδος, ὅπου ἐκήρυττε καὶ ἐξωμολογοῦσε. 

*** 

Τὸ 1930, σὲ ἡλικία 46 ἐτῶν καὶ παρὰ τὴν θέλησίν του, κατεστάθη ῾Ηγούμενος τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Λογγοβάρδας, ἀλλὰ δὲν διέκοψε τὸ πολυσχιδὲς ἱεραποστολικὸ ἔργο του, ἐνῶ ταυτοχρόνως ἐπεδόθη σὲ εὐρὺ ἀνακαινιστικὸ ἔργο τῶν κτισμάτων τῆς Μονῆς. 

᾿Επίσης, ἵδρυσε στὴν Πάρο διαφόρους Ναούς, ὡς καὶ τὴν γυναικεία ῾Ιερὰ Μονὴ τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης, στὰ Θαψανά, ὅπου διήνυσε τὰ τελευταῖα δέκα ἔτη τῆς ὁσίας ζωῆς του (1970-1980). 

Στὴν Μονὴ τῶν Θαψανῶν, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἀνήγειρε ἱερὸ ναΰδριο πρὸς τιμὴν τοῦ Πνευματικοῦ του, τοῦ ῾Αγίου Νεκταρίου Αἰγίνης, παραπλεύρως τοῦ ὁποίου εἶχε προετοιμάσει τὸ μνῆμα του, ὅπου καὶ ἐτάφη τὴν – 3 – 26.4./9.5.1980, μετὰ δὲ ἀπὸ δεκατρία ἔτη, τὴν 11/24 .9.1993, ἔγινε ἡ ᾿Ανακομιδὴ τῶν ὁσιακῶν Λειψάνων αὐτοῦ. ῏Ηταν — στὸ φρόνημα, τὸ ἦθος καὶ τὴν βιοτὴ — κυριολεκτικὰ Πατερικός· γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριός μας ἐποίησε διὰ μέσου αὐτοῦ πολλὰ σημεῖα καὶ θαύματα, ὅταν ἔζη ἀκόμη, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν ὁσιακὴ Κοίμησί του (†25.4/8.5.1980). 

*** 

Ο Γέρων Φιλόθεος τῆς Πάρου διεκρίθη ἰδιαιτέρως γιὰ τὶς φιλανθρωπικὲς δραστηριότητές του καὶ ἀνεδείχθη ὁ φύλακας ἄγγελος τῆς νήσου Πάρου, μάλιστα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς γερμανικῆς Κατοχῆς· ἐπίσης, διέπρεψε ὡς γλαφυρώτατος ῾Ιεροκήρυξ καὶ θεοκίνητος Πνευματικός, μέσῳ δὲ αὐτοῦ ἐσώθησαν ἀναρίθμητες ψυχὲς διὰ τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως. 

Τὸν ἐχαρακτήριζε ἡ ἀσκητικότης, ἡ διαρκὴς προσευχή, ἡ βία στὰ πνευματικά, ἡ ἐγρήγορσις καὶ ἡ σοβαρότης, ἡ βαθειὰ ταπείνωσις καὶ ἡ πραότης, τὸ εὐκατάνυκτον, ἡ δίψα γιὰ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας καὶ τὴν μελέτη τῶν ῾Ιερῶν Κειμένων, τὸ φιλάνθρωπον καὶ μειλίχιον καὶ συμπαθές. 

᾿Εφλέγετο ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, τὸν προφητικὸ ζῆλο γιὰ τὸ ῞Αγιο ῎Ονομά Του καὶ τὴν ῾Αγία ᾿Ορθόδοξη Πίστι μας, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου δὲν ἀνεχόταν νεωτερισμοὺς καὶ καινοτομίες, τὶς ὁποῖες πολεμοῦσε γραπτῶς καὶ προφορικῶς, ἀναδειχθεὶς ἔτσι σθεναρὸς ὑπερασπιστὴς τῆς ῾Ιερᾶς Παραδόσεως.