του Μανώλη Δημελλά
Τον Άη Σπυρίδωνα των Μενετών δε γίνεται να μην τον προσέξεις. Είναι το μικρό εκκλησάκι που στέκει ακοίμητος φρουρός στο προσκέφαλο του χωριού.
Για αυτόν, λοιπόν, το βράχο, αναρωτήθηκα αμέτρητες φορές. Και κάθε φορά δεν είχα απαντήσεις, όμως είναι τόση η ενέργεια του, έχει τέτοια δύναμη, που σε κάνει να ξεχνάς τις απορίες σου και να χάνεσαι μπροστά στην κίνηση της σκιάς του πάνω στα δώματα των σπιτιών και στα κορμιά των ανθρώπων.
Ο πολιούχος των Μενετών σήμερα έχει την γιορτή του και μπορεί φέτος να μη στηθεί το παραδοσιακό τραπέζι, τα όργανα να μείνουν σιωπηλά και οι γλεντιστές να μη τραγουδήσουν μαντινάδες στη Χάρη του. Όμως η πίστη δεν έχει ανάγκη από γιορτές, ούτε η προσευχή ψάχνει προφάσεις συνάθροισης.
Έτσι όπως ξεπετάγεται πάνω από το βράχο θαρρείς πως ήταν πάντοτε εκεί! Ωστόσο η ιστορία της εκκλησίας είναι ακόμη μια απόδειξη της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης που είχαν οι παλιοί Καρπάθιοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου