Απόσπασμα από κήρυγμα που έγινε τη Μ. Παρασκευή:
«... Αποτελεί παρηγοριά για μας να βλέπουμε άλλους να υποφέρουν περισσότερο. Παρηγορείται ο τυφλός από το ένα μάτι, όταν δει άλλον να είναι τυφλός και από τα δύο μάτια.
Παρηγορείται ο ανάπηρος από το ένα χέρι ή πόδι, όταν δη άλλον πού να του λείπουν και τα δύο. Παρηγορείται ο πεινασμένος όταν δει άλλον πού να είναι πεινασμένος και κατάκοιτος...
Αλλά να η υπέρτατη παρηγοριά, ο Εσταυρωμένος! Είσαι άρρωστος; "Έχεις όμως το κρεβάτι σου, ενώ Αυτός είναι καρφωμένος όρθιος, ε σ' ένα ξύλο. Είσαι φτωχός; Είσαι όμως ελεύθερος, ενώ Αυτός ούτε να κινηθεί δεν μπορεί. Είσαι συκοφαντημένος και κατατρεγμένος; Όχι όμως όσο Αυτός. Σε εγκατέλειψαν οι φίλοι σου; Αλλά Αυτόν τον πρόδωσε ο μαθητής Του και Τον οδήγησε σε θάνατο φρικαλέο. Τα στερείσαι όλα; Αλλά τουλάχιστον κάποιο κουρέλι σκεπάζει το σώμα σου, ενώ Αυτός κρέμεται γυμνός στο Σταυρό.
Καμία συμφορά ανθρώπινη, καμία δυστυχία, καμία στέρηση, καμία οδύνη, δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσει το μαρτύριο του Ιησού. Και επιτέλους ό,τι κι αν πάσχεις εσύ, είσαι ένας άθλιος αμαρτωλός, ενώ Εκείνος είναι ο μοναδικός Αθώος...»
Από το βιβλίο:
ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ανέκδοτα π. Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου