Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός ημών, ό διά την πολλήν σου αγαθότητα ποιήσας τον άνθρωπον, ό ιατρός των ψυχών καί των σωμάτων ημών, πρόσχες νύν επί τήν δέησιν τών τέκνων σου, καί ρύσαι ημάς τής απελθούσης τω κόσμω σου απειλής. ‘Οτι νόσος ενέσκηψε δεινή, καί φόβος θανάτου εκύκλωσεν ημάς. Πλείστοι ησθένησαν, καί ικανοί εκ του λοιμού εκοιμήθησαν, καί ούκ έστιν ο λυτρούμενος πλήν σου, Κύριε.
Οίδαμεν, Αγαθέ ότι πρός νουθεσίαν ημών επήγαγες ταύτα εφ ημάς, αλλα νυν επιστρέφοντες, εν μετανοία κραυγαζομεν, τήν νομήν του λοιμού ανάστειλον, και πάντας ως οικτίρμων θεράπευσον, τους δε θανόντας αδελφούς ημών έν ταις σκηναίς σου ανάπαυσον. Ειρήνην τη οίκουμνένη δώρησαι, και γνώτωσαν πάντες ότι Συ εί Θεός μόνος, καί οι πιστεύοντες είς Σε ού δεδοίκασι θάνατον.
Ότι Σύ εί ή ελπίς ημών, καί είς χείρας σου η ζωή ημών άπασα, και σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, σύν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, νύν και αεί και είς τούς αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου