«Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καί ὅ,τι ἄν προσδαπανήσῃς ἐγώ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι» (Λουκ. 10.35).
Μία πολύ γνωστή παραβολή μᾶς ὑπενθύμισε σήμερα τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τήν παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου.
Ἡ παραβολή αὐτή ἀποτελεῖ τήν ἀπάντηση τοῦ Ἰησοῦ στήν ἐρώτηση ἑνός νομικοῦ, ὁ ὁποῖος θέλοντας νά τόν φέρει σέ δύσκολη, ὅπως νόμιζε, θέση, τόν ρώτησε γιά τίς προϋποθέσεις πού ἀπαιτοῦνται προκειμένου νά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή.
Ἀσφαλῶς ὁ νομικός θά περίμενε νά τοῦ ἀπαριθμήσει ὁ Χριστός τίς αὐστηρές ἐπιταγές τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου καί τίς ἑρμηνεῖες πού εἶχαν δώσει οἱ Φαρισαῖοι γιά νά δυσκολεύουν τή ζωή τῶν ἀνθρώπων, ὅλα ἐκεῖνα δηλαδή, τά ὁποῖα ὁ ἴδιος ὁ Χριστός χαρακτήρισε «φορτία βαρέα καί δυσβάστακτα». Ὅμως ὁ Χριστός τοῦ ἀνέφερε μία καί μόνη ἐντολή, τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον ὡς τήν ἐντολή ἀπό τήν ὁποία κρίνεται τό αἰώνιο μέλλον τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀντιλαμβανόμενος, λοιπόν, ὁ νομικός ὅτι ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ ἔφερε τόν ἴδιο σέ δύσκολη θέση, ἔθεσε ἕνα νέο ἐρώτημα: «Τίς ἐστίν μου πλησίον;». Αὐτό ἔδωσε στόν Χριστό ἀφορμή νά τοῦ ἀπαντήσει μέ τήν ἀνεπανάληπτη παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου