Απο μακριά ο προσκυνητής θα αντικρύσει με συγκίνηση, δέος και θαυμασμό το υπέροχο και ιστορικό μοναστήρι του 10ου αι. μ.Χ. να στέκεται καταμεσής σε μια ερημική βουνοπλαγιά 30 χλμ ανατολικά της Άρτας κοντά στα χωριά Προσήλια και Βελεντζικό.
Κι απο εκει ανεβαίνεις με λαχτάρα προς τα πάνω εκεί που κατά την παράδοση ροβολούσε προς τα κάτω η περίφημη εικόνα που έδωσε στην Παναγία το εύηχο προσωνύμιο Ροβέλιστα.
Είναι ένα απ΄τα σημαντικότερα προσκυνήματα του νομού Άρτας που καταστράφηκε και ερημώθηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ώσπου το 1951 εγκαταστάθηκε σ’ αυτό ο ιερομόναχος Μητροφάνης Μιτσιλής και το 1953 η αδερφή του Ανδριανή με συνοδεία άλλων μοναζουσών και έδωσαν νέα πνοή στο ερειπωμένο μοναστήρι το οποίο το 1963 επί Μητροπολίτου Ιγνατίου Τσίγκρη μετατράπηκε σε γυναικείο.
Η "Ροβέλιστα" η προσωνυμία της αυτή προήλθε από το λαϊκό ρήμα ροβολάω που σημαίνει κατηφορίζω, κυλάω προς τα κάτω, αφού η εικόνα της _ “ροβόλαγε” απ’ το σημείο που υπέδειξε ο επίσκοπος Βελεντζικού να γίνει ναός της, σε άλλο σημείο μακρινού δάσους, όπου τη βρήκε κατά θαυματουργικό τρόπο ένας βοσκός, οδηγημένος από το φώς της που έλαμπε στην ίδια θέση κάθε νύχτα.
Ας δουμε την θαυματουργικη Εμφάνιση της Παναγιας μας αναλυτικα.
Όταν ο αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος εγκαταστάθηκε από τον οικείο επίσκοπο στον ιδιωτικό ναό των Εισοδίων, στο λόφο Καρακαηδόνι, ένα πρωί διεπίστωσε ότι η εικόνα έλειπε από τη θέση της.
Ανέφερε το γεγονός στον επίσκοπο, ενώ τα επόμενα βράδια βοσκοί από τις τοποθεσίες Μεγάλη Ράχη και Μπλέσα έβλεπαν ένα παράξενο φως στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται το Μοναστήρι.
Όταν βρήκαν στο σημείο αυτό την εικόνα, την επανατοποθέτησαν στο ναό των Εισοδίων, αλλά εκείνη και πάλι βρέθηκε εκεί που κτίσθηκε το Μοναστήρι της, αφού με τον τρόπο αυτό φανέρωσε στον Αμβρόσιο και τους λοιπούς χριστιανούς το θέλημά της.
Η ονομασία της ως Ροβέλιστα οφείλεται είτε στο βοσκό που την βρήκε (λεγόταν Ρόβελ), είτε στο γεγονός ότι -κατά την τοπική διάλεκτο- «ροβόλαγε» από το ναΰδριο στη θέση που την έβρισκαν.
Το Μοναστήρι που έκτισε ο αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος αρχικά αποτελούνταν από μικρό ναό και λίγα κελλιά. Σιγά-σιγά επανδρώθηκε από αρκετούς μοναχούς, η δε φήμη για τα θαύματα που επιτελούνταν με τη χάρη της Παναγίας, συνετέλεσε στο να συρρέουν ο' αυτό πολλοί χριστιανοί
Έτσι οι κτιριακές εγκαταστάσεις επεκτάθηκαν και συγκροτήθηκε ένα επιβλητικό συγκρότημα, με περικαλλή ναό και ξενώνα. Βοσκοτόπια, μετόχια («Βαλαριά», «Άγιος Γεώργιος Σεζ», «κόκκινη Εκκλησιά»), αγροί και υδρόμυλος προστέθηκαν στην περιουσία της Μονής.
Λόγω της ακμής αυτής ο επίσκοπος Ραδοβυζίων ίδρυσε εκεί Ιερατική Σχολή, που στην περίοδο της τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε «κρυφό σχολειό».
Από το Μοναστήρι πέρασε και ο εθναπόστολος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Εξαιτίας του πλούτου και της τοποθεσίας του, αποτελούσε κέντρο εθνικής δράσεως για την περιοχή και τόπο συναντήσεως οπλαρχηγών, με αποτέλεσμα να παρακολουθείται στενά από την τουρκική διοίκηση.
Στη διάρκεια της δουλείας ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα. Στα κτήματά του εργάζονταν πολλοί Έλληνες, που σιγά σιγά δημιούργησαν και οικισμό γύρω από το Μοναστήρι. Όταν, όμως, το 1854 οι χριστιανοί των Ραδοβυζίων, υπό τις διαταγές του γιου του Γ. Καραϊσκάκη επανεστάτησαν κατά του οθωμανικού ζυγού, τακτικός στρατός και άτακτοι Αλβανοί κατέπνιξαν την εξέγερση και τη Μονή.
Ευτυχώς ο ηγούμενος Άνθιμος είχε προλάβει να κρύψει τη θαυματουργή εικόνα, τον χρυσοκέντητο επιτάφιο, το δισκοπότηρο και άλλα πολύτιμα κειμήλια.
Το μοναστήρι ξανακτίσθηκε, σε μικρότερες διαστάσεις, και ο ναός του έγινε πλέον βυζαντινού ρυθμού.
Η προσφορά της Παναγίας της Ροβέλιστας συνεχίσθηκε και στην περίοδο του ελληνοϊταλικού πολέμου στα βουνά της Βορείου Ηπείρου (διέθεσε για τις ανάγκες του στρατού μαλλιά, ζώα και κτηνοτροφικά προϊόντα), ενώ και στη διάρκεια της Κατοχής συμπαραστάθηκε αποφασιστικά στο λαό (διανομή εκτάσεων στους κατοίκους των γειτονικών χωριών, σπόρων, εργαλείων κ.λπ.). .
Σήμερα λειτουργεί ως κοινόβιο. Οι μοναχές καταγίνονται με την αγιογραφία, την εκκλησιαστική κεντητική και τις αγροτικές καλλιέργειες. Για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών λειτουργεί έκθεση ειδών χειροτεχνίας και ξενώνας.
Πλην της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας της «Μοσχοβίτισσας», στη Μονή είναι αποθησαυρισμένα τίμια λείψανα των Αγίων: Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, Χαραλάμπους, Παρθενίου Λαμψάκου, Γεωργίου, Αναργύρων.
Η θαυματουργή αυτή εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας είναι τοποθετημένη σε ασημένιο πλαίσιο με μορφή τριπτύχου φτιαγμένο από ντόπιους αργυροχρυσοχόους του 1802.
Το μοναστήρι αυτο μακρυά απο το θόρυβο της πόλης, μας βοηθα να αποθέσουμε τις βιοτικές μέριμνες, μας προσφέρει τη γαλήνη και την ηρεμία του,να μας ανυψώσει ψυχικά και πνευματικά, μας μεταρσίωνει προς τα υψηλά και τα ουράνια, να μας πλημμυρίσει με τη συγκίνηση και την ψυχική αγαλλίαση, τη γνήσια και αληθινή, που μόνο τα μοναστήρια μπορούν να προσφέρουν στον κουρασμένο και πεφορτισμένο άνθρωπο, οι φάροι αυτοί της Ορθοδοξίας που φωτίζουν, γαληνεύουν και λυτρώνουν τις ψυχές όλων
Τιμάται στη Γέννηση της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου