Ο άγνωστος Άγιος Αϊδανός

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος

Σχεδόν κανείς ή λίγοι τουλάχιστον γνωρίζουν τον άγιο Αϊδανό από την Ιρλανδία, που τη μνήμη του η Εκκλησία την εορτάζει στις 31 Αυγούστου.

Έζησε τα τέλη του 6ου αι. έως τα μέσα του 7ου αι., κοιμήθηκε το 651 και τάφηκε στη Μονή του νησιού Λίντισφαρν της Σκωτίας, όπου ήταν Επίσκοπος.

Ήταν αναγεννημένη την ψυχή του από το φως του Θεού, καθώς οι αρετές του και κυρίως η ταπεινότητά του, αρνούνταν να ανέβει σε μουλάρι στις μετακινήσεις και μετέβαινε από τόπο σε τόπο με τα πόδια, δεν άφηναν κανένα σκοτάδι και καμιά σκιά να φωλιάσει μέσα του.

Μάλιστα απόδειξη ότι δεν ήταν πνευματικά φυλακισμένος είναι η παράδοση ότι ένας νεαρός βοσκός, ο Κουθβέρτος, που αργότερα έγινε μοναχός και Επίσκοπος Λίντισφαρν, κατά τη στιγμή, που έβοσκε τα ζώα σε βουνό πάνω από τη Μονή, είδε την ψυχή του Αϊδινίου να πορεύεται από τον ουρανό και να περικυκλώνεται από ένα υπερκόσμιο φως.

Ο βασιλεύς Οσβάλδος, ανακηρύχτηκε άγιος και αυτός, που συνδέονταν στενά μαζί του και συνέτρωγαν τακτικά, δώρισε στον επίσκοπο Αϊδανό το νησί Λίντισφαρν, για επισκοπική του έδρα.

Ο άγιος Αϊδανός, με τη συμπαράσταση του βασιλιά, προσέλκυσε πολλούς ειδωλολάτρες στο Χριστιανισμό, διαλύοντας τη νέκρα της αμαρτίας μέσα τους και εξανθρώπισε βαρβάρους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι χιλιάδες είναι τα άτομα, που ταξιδεύουν μέχρι την ακτή Northumberland, στα σύνορα μεταξύ Αγγλίας και Σκωτίας, για να επισκεφτούν το «ιερό νησί» Lindisfarne.

Εκεί δύο φορές την ημέρα εμφανίζεται ένα υπερυψωμένο ασφαλτοστρωμένο μονοπάτι για αυτοκίνητα, ποδήλατα και πεζούς, που κατασκευάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950, και ένα πλακόστρωτο, για να φτάσουν τα άτομα στο Μοναστήρι.

Παλαιότερα για να επισκεφθεί κάποιος το «ιερό νησί», που απέχει περίπου δύο χιλιόμετρα από την ακτή, έπρεπε να ακολουθήσει τον «Δρόμο των Προσκυνητών» (Pilgrims Way), περνώντας μέσα από την άμμο και τους βάλτους.

Ο άγιος Αϊδανός πρωτίστως μας προτρέπει με την ίδια τη ζωή του να θησαυρίζουμε θησαυρούς αληθινούς, αμετάβλητους στην πορεία του χρόνου, απρόσβλητους στις επιβουλές των ανθρώπων, που δεν θα είναι ξένοι με τις βαθιές αναζητήσεις και τους ενδόμυχους πόθους της ψυχής και με τη βεβαιότητα της αιωνιότητας.

Θησαυρούς τέτοιους, που να κάνουν την καρδιά τόπο για να κατοικεί ο Θεός. Στην αγνή και καθαρή καρδιά, στην πλημμυρισμένη από αγάπη, αναπαύεται ο Θεός και την κάνει να σκιρτά από ευτυχία.

Ο άγιος Αϊδανός θέλει η καρδιά μας να είναι γεμάτη και όχι άδεια.

Και είναι γεμάτη όταν κατακλύζεται από τον πόθο του Θεού, όταν κάνει ιερά σκιρτήματα και είναι απαλλαγμένη από δουλωτικά πάθη.

Και είναι άδεια όταν είναι δεμένη με την εγωπάθειά της, που την αλλοιώνει και τη σκοτώνει, και θρηνεί τη χαμένη της ευτυχία.

Ό, τι είναι η καρδιά μας, αυτό, τελικά, είμαστε και εμείς. Ψεύτικη η καρδιά μας; Ψεύτικοι και εμείς. Αληθινή η καρδιά μας, αληθινοί και εμείς. Πιστή η καρδιά μας; Πιστοί και εμείς.

Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας, ανταποκρίνεται σε μια βαθιά εσωτερική ανάγκη. Να ζήσουμε το πλήρωμα της χαράς και να μην είναι παγερή και σκληρή η ζωή μας.

Πηγή: romfea