Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε: «Ἡ Παναγία δέν μᾶς ἀφήνει. Μᾶς κουβαλάει στήν πλάτη της, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τό θέλουμε, νά μή κλωτσᾶμε, ὅπως κάνουν τά ἄτακτα παιδιά».
«Γέροντα, θά ἤθελα ἡ Παναγία νά κρατήσει κι ἐμένα στήν ἀγκαλιά Της, ὅπως κρατάει τό Χριστό». Καί ὁ ἅγιος τῆς εἶπε:
«Δέν σέ κράτησε ποτέ ἐσένα; Δέν ἔνοιωσες καμιά φορά σάν μωρό στήν ἀγκαλιά Της; Ἐγώ αἰσθάνομαι σάν παιδάκι κοντά Της. Τή νιώθω Μάνα μου. Πολλές φορές πηγαίνω καί ἀκουμπῶ τήν εἰκόνα Της καί λέω: “Τώρα, Παναγία μου, θά θηλάσω λίγο Χάρη”. Νιώθω σάν μωρό πού θηλάζει στήν ἀγκαλιά τῆς μάνας του ξέγνοιαστο, ἀμέριμνο, καί νιώθω τήν μεγάλη Της ἀγάπη καί τήν ἀνέκφραστη στοργή Της καί τρέφομαι μέ Χάρη».
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι ΣΤ´, σ. 90.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου