π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος - Οι Απόστολοι ή εξαπατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή είπαν την αλήθεια

Ο σύγχρονος άγιος π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος γράφει πως στους αποστόλους (που διακήρυξαν την ανάσταση του Χριστού) μπορεί να συνέβη ένα από τα εξής τρία πράγματα: ή εξαπατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή είπαν την αλήθεια. 

Να εξαπατήθηκαν και να νόμισαν από λάθος πως ο Χριστός αναστήθηκε, είναι αδύνατο. Ήξεραν πάρα πολύ καλά το Χριστό και, επιπλέον, δεν ήταν μόνον οι 12 μαθητές του στενού περιβάλλοντός Του, αλλά πάρα πολλοί.
Ο απόστολος Παύλος αναφέρει πως είδαν τον αναστημένο Χριστό πάνω από πεντακόσιοι μαθητές Του (Α΄ προς Κορινθίους, 15, 6)! 

Το να εξαπάτησαν οι απόστολοι όλους τους άλλους (έστω οι 12 ή οι 12 με κάποιους συνεργάτες) επίσης είναι απίθανο, γιατί οι άνθρωποι αυτοί (εκτός από το ότι έκαναν θαύματα και είχαν και στη συνέχεια επικοινωνία με το Χριστό και με το Άγιο Πνεύμα) πέθαναν μαρτυρικά επιμένοντας πως είδαν το Χριστό αναστημένο. Αν ήταν απατεώνες, δεν είχαν λόγο να θυσιάσουν τη ζωή τους επιμένοντας σ’ ένα ψέμα, και μάλιστα όλοι, και σε διαφορετικό τόπο: ο Πέτρος στη Ρώμη, ο Ανδρέας στην Πάτρα, ο Βαρθολομαίος στην Αρμενία, ο Ματθαίος στην Αιθιοπία, ο Θωμάς στην Ινδία κ.τ.λ. 

Να προσθέσουμε εδώ ότι, αν ο Ιησούς δεν πέθανε στο σταυρό, αλλά τον κατέβασαν ζωντανό και τον θεράπευσαν (όπως νομίζουν κάποιοι που δεν δέχονται την ανάσταση), θα έπρεπε να έχει κάνει στη συνέχεια δημόσιες εμφανίσεις. Εκείνος όμως εμφανίστηκε μόνο στους μαθητές Του (στον ευρύ κύκλο), οι οποίοι ήδη τον πίστευαν. Αν επρόκειτο για απάτη, το λογικό θα ήταν να εμφανιστεί στον κεντρικό δρόμο της Ιερουσαλήμ! Και επιπλέον, τι απέγινε μετά από 40 μέρες; 

Είναι παράλογο να θεωρούμε πως ήταν ζωντανός και όμως εξαφανίστηκε και άφησε τους μαθητές Του να προσπαθούν να πείσουν τους πάντες πως αναστήθηκε, χωρίς να τον έχουν μπροστά τους να τον δείξουν (επειδή αναλήφθηκε στον ουρανό 40 μέρες μετά). Αυτό που μένει λοιπόν ως λογική εκδοχή είναι ότι οι απόστολοι είπαν την αλήθεια, όταν βεβαίωσαν όλο τον κόσμο ότι έζησαν από κοντά την εμπειρία της ανάστασης του Χριστού. Αληθώς ανέστη, λοιπόν! Και στα δικά μας, όταν το θελήσει ο Κύριος.