Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα δέν γεύτηκαν τή χαρά τῆς θυσίας καί δέν ἀγαποῦν τόν κόπο. Μπῆκε ἡ τεμπελιά, τό βόλεμα, ἡ πολλή ἄνεση. Ἔλειψε τό φιλότιμο, ἡ θυσία.
Ὅλοι τώρα, μικροί-μεγάλοι, κοιτάζουν τήν εὐκολία. Οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι κοιτάζουν πῶς νά ἁγιάσουν μέ λιγότερο κόπο. Οἱ κοσμικοί πῶς νά βγάλουν περισσότερα χρήματα χωρίς νά δουλεύουν.
Οἱ νέοι πῶς νά περνοῦν τίς ἐξετάσεις χωρίς νά διαβάζουν· πῶς νά πάρουν πτυχίο χωρίς νά φεύγουν ἀπό τήν καφετέρια.
Καί, ἄν εἶναι δυνατόν, νά τηλεφωνοῦν ἀπό τήν καφετέρια γιά νά τούς δώσουν τά ἀποτελέσματα! Ναί, ἐκεῖ φθάνουν!
Ἔρχονται πολλά παιδιά στό Καλύβι καί μοῦ λένε: «Κάνε προσευχή νά περάσω».
Δέν διαβάζουν καί λένε: «Ὁ Θεός μπορεῖ νά μέ βοηθήσει».
«Διάβασε, τοῦ λέω, καί κάνε καί προσευχή».
«Γιατί μοῦ λέει, δέν μπορεῖ ὁ Θεός νά μέ βοηθήσει;».
Δηλαδή τήν τεμπελιά του νά εὐλογήσει ὁ Θεός; Δέν γίνεται αὐτό.
Ἄν τό παιδί διαβάζει ἀλλά δέν πιάνει, τότε θά τό βοηθήσει ὁ Θεός. Εἶναι μερικά παιδιά πού δέν θυμοῦνται ἤ δέν καταλαβαίνουν, ἀλλά καταβάλλουν προσπάθεια. Αὐτά θά τά βοηθήσει ὁ Θεός καί θά γίνουν τετραπέρατα.
Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν καί οἱ ἐξαιρέσεις· ἕνα παλληκάρι ἀπό τή Χαλκιδική ἔδωσε ἐξετάσεις σέ τρεῖς σχολές καί πέρασε σέ ὅλες, σέ ἄλλη πρῶτος, σέ ἄλλη δεύτερος, ἀλλά τόν ἀνέπαυε πιό πολύ νά βρεῖ μιά δουλειά γιά νά ξαλαφρώσει τόν πατέρα του πού δούλευε στά μεταλλεῖα.
Ἔτσι δέν πῆγε νά σπουδάσει καί ἔπιασε ἀμέσως κάπου δουλειά.
Αὐτή ἡ ψυχή εἶναι φάρμακο γιά μένα. Γιά τέτοια παιδιά νά πεθάνω, νά γίνω φυτόχωμα. Οἱ περισσότεροι ὅμως νέοι ἔχουν ἐπηρεασθεῖ ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα καί ἔχουν πάθει ζημιά.
Ἔμαθαν νά τούς ἐνδιαφέρει μόνο ὁ ἑαυτός τους· δέν σκέφτονται καθόλου τόν πλησίον ἀλλά μόνο τόν ἑαυτό τους. Καί ὅσο τούς βοηθᾶς τόσο πιό πολύ χουζοῦρι κάνουν.
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι Ε´, σ. 236.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου